Disclaimer

Een jonge vrouw, Topaas, wordt geconfronteerd met de onrechtvaardige realiteit: zelf zat ze dronken op de fiets maar de nuchtere automobiliste die voor haar moest uitwijken, komt om het leven. Geteisterd door schuldgevoel en het angstaanjagende vermoeden dat er overal waar zij zich vertoont opeens ongelukken gebeuren, vertrekt ze naar een onherbergzaam eiland. Maar ook hier voltrekken zich raadselachtige gebeurtenissen...<

Zevenendertig jaar geleden is Meijken voor het laatst buitenshuis geweest, als bruid. Daarna is het er niet meer van gekomen, totdat ze bezoek krijgt van Zwier en zijn dochtertje Maryemma. Zwier is een man met een missie: tot in detail heeft hij bedacht wat hij zal doen als hij weer oog in oog staat met zijn vrouw, die op een dag zonder enige verklaring uit zijn leven is verdwenen. Hij heeft zijn plan rond. Vleesetende planten, feministische studentes, hete kostschoolmeisjes en de anticonceptiemethodes van de Stenen-Tijdperkmens spelen in deze geschiedenis slechts een rol van ondergeschikt belang. Centraal staan varianten van de oudste band ter wereld, beginnend bij Lucy, de vermeende oermoeder van de mensheid, en eindigend bij Bonnie, die op haar motorfiets het moederschap ontvluchtte. Vier generaties moeders en dochters zijn met elkaar opgesloten in een geheim waarvan de sleutel zoek lijkt. Maar Zwiers onverwachte komst maakt dat Meijken er plotseling genoeg van heeft een gehoorzame

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

Hoewel het moederschap centraal staat in deze roman is het toch geen zwaarwichtig boek geworden, maar integendeel een luchtige roman met veel spannende verwikkelingen en een verrassende ontknoping. Wèl is de traditionele rolverdeling op heel vanzelfsprekende wijze doorbroken. De roman is behoorlijk hardhandig: verkrachting, moord, zelfmoord, en geestelijke en lichamelijke mishandeling behoren tot de hoofdingrediënten. Toch is het niet zo dat de schuld van dit alles alleen bij mannen moet worden gezocht. Ook de vrouwen zijn schuldig. De hoofdrollen in de roman zijn niet uitsluitend weggelegd voor vrouwen. Een archeoloog en alleenstaande vader tegen wil en dank speelt een belangrijke rol. Want om hem en zijn haat-liefde verhouding met zijn elf-jarige dochter draait het vooral. De alledaagse verschrikkingen van de wereld zijn door Renate Dorrestein op een tragi-komische wijze beschreven. Zo is 'Ontaarde moeders' niet alleen een grappige en onderhoudende, maar ook een gevoelige en inlevende roman. Pocketeditie; normale druk, krappe marge. Foto van de schrijfster op het omslag.
(Biblion recensie, G. Reindersma.)
(source: Bol.com)

Dit is een oud, oud verhaal: het speelt in het jaar 1967. In het tijdperk dat de mens nog maar vier ledematen had en er slechts twee geslachten bestonden,mannen en vrouwen. Deze mannen en vrouwen zagen er ongeveer als volgt uit: de gemiddelde penis-lengte bedroeg achttien centimeter, de ideale maten voor een vrouw waren 90-60-90 centimeter. Nu is dat bijna onvoorstelbaar. Of neem dit: in 1967, en dat gold voor de gehele twintigste eeuw, bedreven mannen en vrouwen de liefde nog steeds op dezelfde manier als in het stenen tijdperk. Zoals sinds de dageraad der mensheid gebruikelijk, slingerden zij in 1967 en nog ver daarna, hun ledematen om elkaar heen en penetreerde het ene geslacht vervolgens het andere, doorgaans met instemming.<

Iedere zomer houden drie vriendinnen, samen met hun mannen en kinderen, een week vakantie met elkaar. Maar dit jaar is alles anders. Veronica is plotseling overleden en haar man en twee zoontjes zijn nog in diepe rouw gedompeld. Beatrijs neemt een nieuwe partner mee, een ziener met een helse puberdochter, voor wie ze veel te snel haar bloeiende kunsthandel heeft opgegeven. En Gwen heeft voor het eerst een kind gekregen dat geen deel is van een tweeling. Al baart haar dat zorgen, één enkele baby, toch lijkt Gwen, samen met haar Timo en hun vijf dochters, nog altijd de stabiele factor in dit gezelschap. Hun landelijke woning is meer dan deze ene week per jaar een thuishaven voor iedereen. Maar hoe veilig is hun idyllische bestaan? De traditionele week vakantie krijgt een onverwachte wending die het leven van alle betrokkenen op zijn kop zal zetten.<

From Publishers Weekly

An Amsterdam couple descend into a nightmare world of recriminations, teen violence and self-destruction in this psychological drama by Dorrestein (A Heart of Stone). As the novel begins, the Vermeers-Phinus, a toy designer, and his wife, Franka, a social worker-are struggling to recover from the death of their teenage son, Jem, who was shot in a club in a random incident. The strain on their marriage is palpable, and the frustrated Phinus tries to lighten things up by taking Franka on a weekend retreat to a remote country inn. The quaint inn makes a fine first impression, but trouble begins when they wander off the grounds and Franka is attacked by a pair of sinister young teenage girls ("graffiti made flesh") on a local bridge. Phinus arrives and overreacts with a vengeance, beating up the girls. Afterward, the injured Franka demands that he make amends and give the girls a ride, but her charitable impulse is misguided: the girls threaten them with blackmail and then lock the couple in a dilapidated cabin. This incident drives a final wedge between Phinus and Franka, and their split catapults Phinus into another attack of blind rage. Phinus's descent into the same violence and heedless behavior that ended his son's life is Dorrestein's true theme, and it is chillingly elaborated, but the progress of the plot is uneven and jolting, particularly toward the end. Harrowing in conception, but lacking the smoothness and perfectly calibrated suspense of A Heart of Stone, this will disappoint Dorrestein's fans in the U.S.
Copyright 2003 Reed Business Information, Inc.

From

Dorrestein's second novel to be translated into English follows a couple going on a weekend getaway after losing their son in a shooting at a nightclub. Fifteen-year-old Jem was Franka's son by her first husband, who died before Jem was born. Phinus fell in love with Franka, and when he married her, he adopted Jem. Jem was the light of their lives--a thoughtful, clever, and loving boy who was on his first date the night he was shot. While Franka wants to grieve openly, Phinus wards off grief with anger and denial. What starts as a seemingly peaceful weekend soon devolves into a nightmare. Franka and Phinus argue, and when Franka storms off, she is attacked by two teenage girls. In a rage, Phinus beats the girls. All of Phinus' anger and Franka's resentment rushes to the surface, and they are forced to confront their feelings about each other, as well as Jem's death. This follow-up to her haunting novel A Heart of Stone (2001) is a gripping, heartbreaking exploration of tragedy and grief. Kristine Huntley
Copyright © American Library Association. All rights reserved

Het verhaal gaat over Karton's karakter en de gebeurtenissen die zijn karakter gevormd hebben. Karton is vier jaar geleden gescheiden van z'n vrouw. Zijn kinderen wonen bij hun moeder, en haar nieuwe man. Karton ziet zijn kinderen waarschijnlijk alleen in de vakanties. Hij is duidelijk gefrustreerd geraak na de scheiding, en deze frustraties reageert hij af op zijn kinderen. Hij beschouwt ze meer als de kinderen van z'n vrouw als van hem. En hij het hierom niet nalaten om ze te pesten. Karton's ex-vrouw ´Nienke´ pleegde overspel met Karton's naaste collega. Hij werd de zaak uitgewerkt, en z'n vrouw gooide hem het huis uit. Karton haat Nienke. Karton heeft een nare jeugd gehad, dit verklaart ook een deel van z'n gedrag. Zijn zus heeft zes jaar geleden zelfmoord gepleegd, z'n ouders gaven hem weinig aandacht, zijn vader had namelijk een trauma overgehouden aan de tweede wereld oorlog. Karton treitert zijn kinderen, pest ze, daagt ze uit en gaat met een wrede manier met hun angsten om. Vaak geniet hij van zijn daden, en soms zoekt hij er een verklaring voor. Uiteindelijk aan het einde van de zijn vakantie op Aruba kan hij niet meer met z'n gevoelens omgaan. Hij zwemt in de zee, zover totdat z'n lichaam hem in de steek laat en z'n krachten het begeven. Hij zakt langzaam naar de bodem. Karton verdringt.<

Voor Mara, een alleenstaande moeder, is het leven nooit gemakkelijk geweest. Ze woont in een traditionele gemeenschap in Botswana waar de vrouwen de zware last van de kostwinning dragen, waar men op magie rekent om aids te genezen, en waar men ongeluk wijt aan een betoverende vloek. In het hedendaagse Botswana keren steeds meer jonge mensen zich af van de tradities van de Afrikaanse gemeenschap, en tot Mara's grote verdriet verwerpen ook haar eigen kinderen de eeuwenoude gebruiken. Haar zoon Stan is vervreemd van zijn moeder sinds hij naar school gaat, en haar rebelse dochter Mosa werd al heel jong zwanger. Nu is Mosa terug op school, vastbesloten haar leven weer op te pakken en de traditionele rol die vrouwen in Botswana hebben achter zich te laten. Zij zal voorbij de horizon gaan.<

Wanneer Shells moeder doodgaat, wil haar vader zijn leven aan de Heer wijden. En aan de drank, waar hij het geld aan uitgeeft dat hij met collectes voor de kerk ophaalt. Shell moet zich om haar broertje en zusje bekommeren, en om zichzelf. Het gezin woont in de stenige velden buiten het Ierse dorpje Coolbar. De dorpelingen kijken het gezin met de nek aan. Alleen Pastoor Rose, de nieuwe jonge kapelaan, is vriendelijk tegen Shell.

NBD|Biblion recensie

Na de dood van haar moeder, neemt de 15-jarige Ierse Shell de verantwoordelijkheid voor het gezin over van haar vader die zowel godsdienstwaanzinnig als alcoholist is. Door armoe en levensstijl staat ze buiten de maatschappij en heeft nauwelijks vrienden onder haar leeftijdsgenoten. Een jongen die wel aandacht aan haar besteedt, maakt haar zwanger. Shell weet de zwangerschap te verbergen. Wanneer er een dode baby gevonden wordt in het plattelandsdorp valt de verdenking op Shell. Pastoor Rose, een jonge kapelaan, neemt het voor haar op. Het verhaal speelt in de jaren tachtig. Het is realistisch en indringend geschreven in een doorgaans gemakkelijk te lezen stijl. De sfeer van de Ierse plattelandsgemeenschap en de invloed van het geloof komen goed uit de verf. De moed van het meisje en haar geloof in het positieve vormen een rode draad. Haar karakter is geloofwaardig en haar reacties op de gebeurtenissen zorgen voor identificatiemogelijkheden. Het boek heeft verschillende internationale nominaties (o.a. voor de Duitse Jeugdliteratuurprijs 2007) en prijzen gekregen. Door de onverwachte wendingen in het verhaal, de tragiek in het leven van een 15-jarige en de schrijfstijl, zullen zowel volwassenen als tieners worden geboeid. Vanaf ca. 15 jaar.

(NBD|Biblion recensie, Drs. A. ten Bruggencate)
(source: Bol.com)

De 15-jarige Karyn, dochter van een alleenstaande bijstandsmoeder, beweert verkracht te zijn door de, uit een welgestelde familie komende, 18-jarige Tom. Karyns broer, Mikey, besluit wraak te nemen en probeert via Toms zus Ellie meer over diens doen en laten te weten te komen. Wanneer Tom en Ellie elkaar ontmoeten, gebeurt echter het onvermijdelijke: ze worden verliefd. Wat is het sterkste: hun liefde voor elkaar of de liefde voor hun familie, zijn zus en haar broer?<

Voor Tessa van zestien is die vraag werkelijkheid. De artsen hebben haar verteld dat ze door haar leukemie nog maar korte tijd te leven heeft. Die tijd wil Tessa goed besteden. Dus maakt ze een lijst van tien dingen die ze absoluut nog wil doen voor ze doodgaat. Te beginnen met seks. En ze wil nog autorijden. En beroemd worden. En verliefd. Terwijl Tessa aan haar lijst werkt verergert haar ziekte en komt haar einde dichterbij.<

Sherlock Holmes nam zijn flesch van den schoorsteenmantel en zijn werktuig voor onderhuidsche inspuitingen uit zijn marokijnen foudraal. Met zijne lange, witte, zenuwachtige vingers bracht hij de fijne naald in orde, en schoof de linkermouw van zijn overhemd omhoog. Gedurende eenigen tijd bleven zijne oogen nadenkend op den gespierden voorarm en pols gericht, die met ontelbare teekenen van inprikkingen als bezaaid waren. Eindelijk trok hij de scherpe punt terug, drukte den kleinen piston omlaag en zonk met een langen zucht van voldoening in den fluweelen armstoel terug.<

In Nederland bestaat sinds 1979 een actieve Werkgroep Zambia. De leden hebben bijna allen meerdere jaren in Zambia gewoond en gewerkt, sommigen 40 jaar geleden, anderen vorig jaar nog. Deze groep heeft nu een tweetalig boek samengesteld en doen uitgeven dat een intiem beeld van 40 jaar Zambia geeft. Het boek bevat, na de inleiding, 'De eerste veertig jaar', door de sociaal-geograaf Leo van den Berg, tien thematische analyses over de onderwerpen plattelandsontwikkeling (Dick Jaeger), vrouwen (Thera Rasing), economie (Bas de Gaay Fortman), gezondheidszorg (Miranda Brouwer), onderwijs (Tom Draisma), vluchtelingen (Philip de Haan), politieke partijen (Jankees van Donge), de kerken (At Ipenburg, en Hugo Hinfelaar), en Zambiaanse muziek (Michael Baird). Het boek is echter tevens een bijzonder fotoboek, met opnamen gemaakt door in Zambia werkzame Nederlanders. De treffende kleurenfoto's weerspiegelen de behandelde periode en geven een beeld van Zambia zoals alleen insiders dat beleven en kunnen weergeven.<

Beschrijving Jouw huis, een heilige plek, het was er stil. De gitaar lag op de bank. Er stond een bordje met broodkruimels op tafel. Ik liep de keuken in. Vuile vaat op het aanrecht. Een raviolikussentje lag op een bord. Alles stond hier als een gruwelijk kunstwerk, een nare tentoonstelling. In je woonkamer lag een sok op de grond. Ik raapte hem op. Jouw trui op de bank. Ik liep naar de slaapkamer, de deur was dicht en ik durfde hem niet te luid te openen. Met de klink in mijn hand zakte ik op de grond. Ik had niet geslapen, niet gegeten en niet gehuild. Mijn lijf was leeg. Ik opende voorzichtig de deur terwijl ik nog steeds op de grond zat. Ik kroop naar binnen. Je lag daar, in je bed. Ik mocht niet kijken, want je lag te slapen. Geen geluid maken, want dan zou je wakker worden. Ik kroop over de vloer, knie voor knie, tot ik naast het bed was. Met mijn ogen dicht werkte ik mezelf achterstevoren op het bed. Als de omgekeerde beweging van een vogeltje dat zijn nest uit valt. Ik ging in je bocht liggen. Lepeltjelepeltje, zoals dat bij ons zo volmaakt paste. Daaf is niet de knapste, niet de stoerste maar Daaf en Dora passen als Duplo in elkaar. Ze zijn onafscheidelijk. Samen nemen ze een bijbaantje als tekstschrijver waardoor ze op begrafenissen terechtkomen van mensen onder nabestaanden. Week in week uit fietsen ze naar uitvaartdiensten van deze onbekende mensen om hen toch een laatste eer te bewijzen en een mooi afscheid te geven. Op een dag staat Dora achter de katheder zoals ze zo vaak heeft gestaan, maar ditmaal is alles anders. In de weken die volgen verliest Dora de grip op alles wat ze zo zorgvuldig met Daaf had opgebouwd. Vluchten is de enige optie, maar hoe moet je verdwijnen als het geluk onder de grond is begraven? Waar ga je heen als je nergens wilt zijn?<

Cuando cuatro jóvenes amigos de Berlín fundan una agencia que se dedica a «pedir perdón» previo encargo de empresas, ninguno de ellos puede prever las consecuencias de esta decisión. El negocio florece hasta que un cliente anónimo les obliga a pedir perdón a una mujer muerta y a deshacerse de su cuerpo. Esto es el principio de una pesadilla sin fin, en la cual dos de los cuatro amigos perderán la vida, y serán piezas de un juguete manejado por el asesino.<

Tijdens haar stage op de afdeling Moordzaken van het plaatselijk Openbaar Ministerie, kwam Allison DuBois erachter dat ze een speciale gave had. Als ze de foto's en ander materiaal van de plaats delict klaarlegde voor de rechtszaak, zag ze de misdaad door de ogen van de dader. In plaats van haar gave te onderdrukken, besloot ze haar mogelijkheden ten volle te benutten. Nu helpt ze justitie bij het vinden van lichamen, het ontdekken van bewijs en het oplossen van zaken.<