GEFLUIT
Toen hij op straat een deuntje floot, werd hij aangehouden door een oude dame.
'Fluit u?' vroeg ze.
'Ja, ik floot even.'
'Wat zegt u? O, een momentje, wilt u even wachten.' Ze schakelde een gehoorapparaat aan.
'Ik vroeg u dus,' vervolgde ze, 'of u floot, dat meende ik aan het tuiten van uw mond te zien, maar ik meende het ook te horen.'
'Ja hoor, ik floot.'
'Ach, doet u het nog es.' Hij floot even.
'Weet u wat, dan doe ik weer m'n gehoorapparaat uit en dan moet u nog es fluiten. Kijken of ik het echt kan horen. Ik zal niet naar uw lippen kijken.'
Hij floot weer. Ze keek met opzet een andere kant uit.
'O, u floot. Ik hoorde het! O, wat leuk, ik dacht dat ik het niet meer kon horen en ik hou er zo van. Ach, zou u altijd voor me willen fluiten, ik bedoel, zou u in mijn dienst willen komen om af en toe wat voor me te fluiten'
Ze zette haar apparaat weer in werking.
'Nee mevrouw, daar kan ik niet aan beginnen, nee, dat gaat niet.'
'Wat jammer. Gaat het echt niet, denkt u?'
'Nee, het gaat niet.'
'Nou ja. Hm.' Ze keek hem even strak aan en liep toen door.
'Dag mevrouw,' riep hij haar na.
Zonder om te kijken maakte ze een beweging met haar arm, bij wijze van groet.