Jouw waarheid, mijn waarheid

Meditatie (Waarheid) is een onverwachte aardbeving
die ons geordende bestaan losschudt
in duizend richtingen
… en onze keurige woning verwoest achterlaat.

– Robert Rabbin, ‘Waarheid’

Ik kan deze man geen recht doen. Ik wil John loslaten, hoewel hij me aanbiedt waar heel veel vrouwen van dromen. Mijn behoefte aan passie is groter dan zijn vriendelijke, conventionele stabiliteit. Ik wil mijn leven delen met een partner die in alle opzichten mijn gelijke is; iemand die zo sterk is als ik en de diepste loyaliteit van me eist.

John wil zich voor de rest van zijn leven ‘settelen’. Dat zou een grote verandering betekenen voor de manier waarop hij leeft: genieten van flirten met alle vrouwen die openstaan voor zijn waarderende woorden. John wordt volwassen en verlangt naar stabiliteit. Wat ik daar in lees is misschien niet waar, maar het gevoel is er niettemin: dat alles nadat hij eenmaal is gesetteld voor eeuwig en altijd gezellig moet zijn, omdat we per slot van rekening toch zijn getrouwd. Ik zou mijn leven niet in zo'n mal kunnen krijgen. Ik moet John loslaten.

Misschien moet ik Aaron ook loslaten. Waarom? Vanwege de ongelijkwaardigheid tussen ons en vanwege de lange afwezigheid. Die zal ik een groot deel van de tijd onder ogen moeten komen als ik Aaron als minnaar wil.

Uit mijn dagboek:

Geliefde, wat moet ik doen?

Ik houd met hart, ziel en lichaam van Aaron. Hij is de enige die de passie die ik voel naar boven kan halen.

Als ik bij John ben, bij de lieve, vriendelijke John, is dat gezond, stil genieten. John, die mijn hand vasthoudt terwijl hij de tranen over mijn wangen ziet rollen als ik hem over Aaron vertel. Er is geen vuurwerk in ons samenzijn; enkel goedheid, vriendschap, de stille opwinding van een diep vloeiende, zielsverwante energie. Waarom verlang ik naar meer?

Jij, Aaron, hebt mijn hart gestolen en op meerdere manieren een standaard gesteld. Je weet hoe je me kunt verrassen, hoe je me aan het lachen maakt met je opmerkingen die buiten alle kaders gaan. Je doet me letterlijk zweven als je me optilt en mee naar bed neemt; je bazige natuur is er een waaraan mijn koppigheid zich graag overgeeft. Je neemt op kleine, heerlijke manieren de leiding, zowel met je eigenaardigheden als de manier waarop je de liefde bedrijft. Je leidt me, geniet ervan de leiding te nemen, zelfs als het over mij uitkleden gaat. ‘Help me niet, Carla!’ Je was zo teleurgesteld toen ik dat toch deed.

Je bent zo sexy, niet in de manier waarop je je kleedt (erg onaantrekkelijk, Aaron, net als de manier waarop je rondhobbelt, nasaal spreekt en aan je benen krabt!) maar in de manier waarop je je seksuele energie draagt en je me zo intens raakt als je je aandacht erop vestigt. Je weet hoe je een vrouw moet nemen en uren bij haar kunt zijn. Je weet hoe je moet kussen. Je weet hoe je energie moet overdragen en kunt ontvangen en hoe je een vrouw rond kunt sturen in een cirkel die steeds sterker wordt. Als je bemint, ben je onvolprezen. De extreme tederheid in je gezicht en ogen doet me volledig smelten. Ik verlang er op dergelijke momenten zo naar om een met je te zijn.

En dan ben je weg. Dan ben je dagen, lange dagen weg, een leven van me weg, naar je huis in Darkan, en dan blijf ik achter met mijn liefde en verlangens. Onze energie sijpelt langzaam uit onze buik weg, maakt ons geleidelijk van elkaar los. De telefoon brengt ons samen in een schimmige omhelzing, het enige wat we echt kunnen zeggen is: ‘Ik houd van je, ik verlang naar je, ik kan je niet bezitten, het doet pijn.’ Dan laat ik je schimmige beeld los, of neem je schimmige beeld mee naar mijn bed en mijn dromen.

Er is meer dat ons uit elkaar trekt. Misschien is het snobisme, maar ik wil een man die de verantwoordelijkheid voor zijn financiële toestand neemt. Je hebt zoveel met je leven gedaan, bent jezelf zo goed als je kon trouw gebleven, accepteerde wat je moest ondergaan om het te zijn. Op hetzelfde moment heb je belangrijke delen van je leven waarnaar je moest kijken onbeschouwd gelaten. Je hebt je het recht voorbehouden anderen de schuld te geven. Dat heeft je ervan weerhouden succes te hebben, vrede te voelen, zelfs gezond te blijven. Het heeft je vatbaar gemaakt voor depressie. Het heeft je ervan weerhouden te voelen dat je het waard bent om bemind te worden. Je hebt je leven geleid alsof er nooit iemand van je zou houden. Nu iemand dat doet, ben je er niet op voorbereid en kun je geen leven aanbieden om te delen.

Je vertelde me over een droom die je recent hebt gehad. Je droomde dat ik was gestorven en dat niemand het je had verteld. Wat als je nou eens symbolisch naar die droom zou kijken? Wat als hij betekent dat Carla op een bepaald moment dood voor je is geworden en dat het je niet eens is opgevallen? Carla is niet de soort mens die van samenzijn op afstand houdt. Afstand vermenigvuldigd met afwezigheid staat gelijk aan pijn en alle organismen ondernemen actie om niet voortdurend pijn te voelen. Zal die liefde sterven? Dat is niet waarschijnlijk, maar de relatie zal mogelijk wel ophouden te bestaan. Misschien dat Carla moet zeggen: ‘Wees bij me als we samenzijn en laat me je vergeten als we dat niet zijn. Laat me mijn eigen leven leiden alsof je er niet bent, want je bent er niet, alleen in geest.’

Als een persoon sterft is zijn geest er nog, maar samenzijn met een geest is niet bevredigend voor iemand die nog in zijn lichaam woont. Op deze aarde wordt de relatie tussen een man en een vrouw in het lichaam geleefd, zo ziet Carla het tenminste, die een Schorpioen is.

Je zegt dat iedereen die van Aaron houdt Aaron verlaat. Hoe kan iemand helpen als hij volledig op Aarons voorwaarden moet leven? Wat voor persoon zou willen blijven als hij steeds emotionele pijn krijgt aangedaan? Je wilt niemand kwetsen. Je zegt, terecht, dat mensen alleen zichzelf kwetsen door te verlangen naar wat ze niet kunnen krijgen. Nou, een manier om dat op te lossen is op te houden te verlangen naar wat ze niet kunnen krijgen en het gaan halen waar ze het wel kunnen krijgen, in plaats van tegen zichzelf te zeggen dat ze eraan moeten wennen dat ze het niet kunnen krijgen.

Hoge spiritualiteit of klinkklare onzin? Het maakt niet uit; wat uitmaakt is de waarheid die ik voel, en ik lijd. Ik lijd en ik ben het zat om te lijden. Ik ben als een weduwe, of een vrouw van een soldaat of zeeman. Ik ben niet, zoals sommige vrouwen, gemaakt voor zo'n relatie. Dat is mijn waarheid.

Geliefde, wat moet ik doen als ik mijn eigen waarheid trouw wil blijven?

Het leven heeft de neiging gebeden te verhoren. Johns vurigheid en mijn goede gevoel als ik in zijn gezelschap ben hebben een punt bereikt waarop onze seksualiteit erbij betrokken raakt. Ik moet alleen ontdekken hoe het is om intiem te worden aangeraakt door John. Hij lijkt zichzelf in hoge mate te zien als iemand die weet hoe hij bij een vrouw moet zijn. Hoe zal hij als minnaar zijn?

Dat ontdek ik als we na een avond in de bioscoop bij me thuiskomen. Johns knuffel is opmerkelijk aanhoudend, zijn lichaam is hongerig tegen het mijne gedrukt en alleen een bijzonder afgestompte persoon zou de boodschap niet opvangen: ga met me naar bed of ik word gek!

Ik heb de neiging om dat soort zaken gewoon, praktisch, prozaisch aan te pakken.

‘Zullen we naar de slaapkamer gaan, John?’

Niettemin klinkt het als een uitnodiging voor het bal, naar de onthulling van een mysterie, Pandora's doos, wie weet…

Ons uitkleden gaat heel zakelijk. Ik laat mijn nachtlampje aan, zodat er een zacht maar helder licht op het bed schijnt.

En ik ben niet teleurgesteld: Johns aanraking windt me op. Zijn handen hebben de verfijnde gevoeligheid die me ook opviel toen hij mijn hand pakte voor die tangoles. Elke nuance in zijn bewegingen heeft de kwaliteit van muziek en dans, elke aanraking vertelt me over het verlangen dat zijn vingers vurig maakt. Ik lig op mijn rug en John masseert licht mijn benen en voeten met de vochtinbrengende lotion van mijn kaptafel en beweegt over het bed terwijl hij dat doet. Ik ben in de hemel, ontvang zijn aandacht, ontspan me als een van zijn massageklanten. John eist niet dat ik reageer met een gelijksoortig antwoord, hij wil alleen dat ik ontvang. Mijn hand reikt uit om zijn rug te strelen als hij dichtbij genoeg is, enkel om hem te laten weten dat ik het fijn vind.

Zijn handen bewegen naar mijn hals, mijn borstkas, mijn borsten, tot ze mijn tepels bereiken en me daar in vuur en vlam zetten. Hij merkt het effect op en sluit zijn mond over een tepel. Een mond is zoveel gevoeliger dan vingers! En John heeft een ervaren tong, hij tikt en draait en likt. Hij lijkt mijn lichaam te kennen alsof het zijn eigen is. Mijn andere tepel krijgt dezelfde behandeling, terwijl de eerste zachtjes wordt vastgehouden zodat die zich niet buitengesloten of vergeten voelt. Bovendien voelt de som van de losse onderdelen als veel meer dan twee, wetenschappelijk gesproken. Mijn vulva beweegt willekeurig omhoog. John brengt er een hand naartoe en voelt hoe heet en nat die is. Hij beweegt om tussen mijn benen te gaan zitten. Hij zit gehurkt, en ik zie ineens een behaarde borstkas vol krulletjes, zijn sproeten en zijn sterke, stijve penis. John is duidelijk erg trots op zijn orgaan: hij zit met zijn handen op zijn heupen en grijnst breeduit naar me.

Hij komt dichterbij. Het topje van zijn penis staat op het punt me aan te raken als mijn energie verandert, alsof ik bij zinnen kom, of onzichtbaar op mijn hoofd wordt getimmerd. Waarschijnlijk dat laatste. Het dringt ineens tot me door dat ik op het punt sta Aaron te verraden, uit nieuwsgierigheid! Ik ben niet verliefd op John. Ik voel me gevleid, ik ben onder de indruk van zijn persoonlijkheid en goedheid, maar ik ben niet verliefd.

‘John,’ hijg ik, ‘ik kan dit niet! Ik kan hier niet mee doorgaan. Het spijt me vreselijk.’

Ik zie totaal ongeloof op zijn gezicht, maar hij blijft een heer. Nu hij zo duidelijk is teleurgesteld, maakt hij zich nóg drukker om hoe ík me voel. Hij stelt me gerust met: ‘Dat geeft niet, Carla. Wat je maar wilt, het maakt niet uit.’

Ik ben zo blij met deze grootmoedige reactie. Hij komt naast me liggen en trekt het laken over ons heen. Zijn gezicht staat licht geamuseerd. Hij wil duidelijk graag weten wat er met me gebeurt.

‘Ik wil van Aaron zijn,’ zeg ik.

Dat zegt alles. Tot op dat moment vroeg ik me af of ik een driehoeksverhouding wilde creëren. Maar Aaron heeft gezegd dat hij daar niet aan doet en het dringt nu tot me door dat ik me ook zo voel. Ik doe geen triootjes. Triootjes veranderen te veel.

‘Als John komt, krijgt hij de energie die ik bij je heb achtergelaten,’ merkte Aaron op, en hij zei het op een toon alsof het om diefstal ging.

Niet dat John zich daarvan bewust is. Alles wat John ziet is een aantrekkelijke vrouw, zonder te weten wat haar zo aantrekkelijk heeft gemaakt. Aaron heeft gelijk: ik heb een deel ervan aan hem te danken. En hij heeft ook gelijk over triootjes, over hoe emotioneel rommelig die zijn. Dat drong pas tot me door toen Johns penis minder dan een millimeter van mijn vagina vandaan was.

Ik leg hier zoveel ik kan van uit aan John, die één ding begrijpt: ik heb Aaron boven hem verkozen.

Hij is maar een beetje gegeneerd terwijl hij zich weer aankleedt. Hij wil dat ik blijf liggen waar ik lig… hij laat zichzelf wel uit.