15

Eenmaal languit in het warme bad sloot Tanja haar ogen en gaf ze zich over aan het beeld van Vosmeer die op de galerij van de Westpoortflat op haar afkwam lopen. Ze voelde weer hoe haar maag even krampte toen hij haar met die groenige ogen onderzoekend aankeek. Kelly van de fotoredactie, die vorige maand uit Rotterdam naar de regioredactie was overgeplaatst, kende hem nog van zijn vorige korps. Zo had ze ontdekt dat Sneetje Vosmeer de voornaam Leendert had, dat hij vierendertig jaar oud was en anderhalfjaar geleden zijn vrouw had verloren. Kelly had op een regenachtige avond een dodelijk ongeval op de A16 vastgelegd en pas veel later begrepen dat het slachtoffer de vrouw van Leendert Vosmeer was.

“Ik had daar wel twintig foto’s gemaakt, want ik reed er pal achter toen het gebeurde. Maar die sukkels op de redactie wilden alleen een foto plaatsen van het wrak met de brandweer en de ambulance erbij. Het was het minst interessante plaatje. Gewoon saai! De eerste was mooi. Je zag door het tegenlicht de contouren van de twee inzittenden. Ze staken fantastisch af tegen een doorzichtige zilverachtige wolk van glassplinters en stof. Prachtig! Die heb ik lekker zelf gehouden…”

Die foto’s van gisteravond, dacht Tanja. Stel dat ik ze mail, naar rotten.com of naar kinkypress. Ze leveren minstens tweehonderd dollar per stuk op. Leuk bedrag, twaalfhonderd greenbacks voor nog geen twee minuten werk. Van dat geld kan ik met gemak een oude wens in vervulling laten gaan. Eindelijk eens een fotoreis van een week of drie naar IJsland, of naar Schotland.

Hoe groot is trouwens de kans dat iemand van de recherche die site bezoekt en de foto’s herkent, of dat iemand hen daarover tipt? Klein. Zou ik een strafbaar feit begaan door zulke plaatjes op het internet te zetten? Ik kan plaats en tijd van de opnames met gemak manipuleren, weten die Amerikanen veel waar Zeeland ergens ligt. In de States weten ze niet beter of Amsterdam is de hoofdstad van Kopenhagen en Wenen ligt ergens in Berlijn. Ze besloot het idee te bewaren voor later.