2

Emma maakt een tweede beker thee met honing. Ze wil nog een paar uur slapen maar ze is veel te wakker geworden. Terwijl ze staat te wachten tot het water kookt, probeert ze niet aan haar zusje te denken, zeker niet nu ze vorige week van haar moeder te horen heeft gekregen dat Steffie blijkbaar niet gelukkig is met Cees. Hij is net voor een halfjaar gedetacheerd naar de nieuwe vestiging in Tilburg en komt alleen de weekenden naar huis. Steffie klaagt erover dat ze te veel alleen is en dat de zorg voor het kind haar te zwaar valt. Ze wil ook niet in Tilburg gaan wonen, zelfs niet als Cees daar eindverantwoordelijk manager zou kunnen worden. En Cees luistert niet naar haar klachten. Die heeft alleen maar oog voor zijn carrière. Emma’s moeder opperde voorzichtig de mogelijkheid van een scheiding. Emma heeft daar niet op gereageerd. Steffie en Cees kunnen allebei doodvallen wat haar betreft. Maar ze betrapt zichzelf toch regelmatig op herinneringen aan de tijd dat ze met Cees samen was en dan voelt ze opnieuw de zware druk op haar borst die iedere keer ontstond als Cees haar waarschuwingen voor de verleidingskunsten van haar zusje weglachte. “Kom op zeg, dat is toch allemaal alleen maar spielerei met dat zusje van jou,” zei hij. “Daar moet je als man mee flirten, niet mee trouwen!” Ergens in die periode zei Cees dat opeens niet meer. Hij reageerde niet meer als Emma een opmerking maakte over Steffie. Toen begon hij kritische vragen te stellen over haar gedrag.

“Waarom wil je alles weten over wat ik doe en wat ik denk? Vermoed je soms dat ik een dubbelleven leid?” vroeg Emma gekscherend.

“Er is iets aan je waar ik het benauwd van krijg,” antwoordde hij. “Maar ik kan er mijn vinger niet achter krijgen.”

Toen Emma hoorde dat Cees Sterfte zwanger had gemaakt, heeft ze gezegd dat ze niets meer met ze te maken wilde hebben. Ze is niet op de bruiloft geweest en heeft haar deur voor hen gesloten gehouden. Toen haar moeder opbelde om te vertellen dat Steffie een dochter had gekregen die Isha heet, heeft Emma de verbinding verbroken. Ze wil er niet mee geconfronteerd worden, zegt ze iedere keer als haar moeder probeert iets in de richting van een verzoening te regelen. Ze heeft wat haar betreft geen zusje meer. Emma kan zulke dingen op een heel beheerste manier zeggen, zelfs haar stem trilt dan niet. Maar als ze eenmaal alleen is, komt de woede naar boven. Die woede richt ze vaak op zichzelf, die brengt een niet te stuiten drang bij haar teweeg om zichzelf te beschadigen. Pas als ze haar handen beurs geslagen heeft kan ze huilen. De enige met wie ze over deze woede praat is Jannie.

Na vandaag zal Jannie geen uitlaatklep meer voor haar zijn. Ze zucht diep, terwijl ze de gloeiend hete thee langzaam opdrinkt. Vandaag stopt Jannie met leven. Ze gaan haar het drankje brengen waarvan ze in coma zal raken en sterven. Emma blijft bij haar tot het voorbij is. Opeens dringt de volle omvang van wat er gebeuren gaat tot haar door. Ze voelt zich verschrikkelijk eenzaam.

Ze wil dat Jannie blijft leven.

Ze heeft haar nodig.

Jannie zorgt ervoor dat Emma zichzelf in bedwang kan houden.

Het is kwart voor vijf als ze weer in bed kruipt. Ze is eindelijk een beetje slaperig en rolt zichzelf helemaal op onder de dekens. Nog even slapen, is het laatste wat ze denkt voordat ze in een diepe put zakt.

Buiten is het gefluit van de merels te horen. Hoge tonen, afgewisseld met gekwetter. Het gekwetter klinkt als een gesprek.

In haar slaap vliegt Emma met de vogels mee.