3

Ze is boos. Op iedereen, vooral op Edo. Hij moet haar met rust laten. Ze heeft veel te hoge verwachtingen van deze vriendschap en ze wordt al helemaal beroerd als ze eraan denkt dat ze binnen afzienbare tijd waarschijnlijk weer wordt afgewezen. Hij zei niets over al aan een nieuwe relatie willen beginnen. Daar zal hij nog wel niet aan toe zijn. Wél aan vrijen, dat is inmiddels duidelijk. Maar alleen vrijen is voor Emma niet genoeg. Ze wil iedere nacht samen met hem slapen en iedere morgen samen wakker worden. Ze wil niet langer alleen zijn. Ze wil alles wat ze meemaakt met iemand kunnen bespreken die van haar houdt. Maar wat ze vooral wil is iemand die zonder aarzelen voor haar kiest, al komen er zevenentachtig Steffies langs.

Als Emma thuiskomt, ziet ze dat er een bericht is ingesproken op het antwoordapparaat. Ze spoelt het bandje terug en drukt op play.

Geruis, gekraak, een diepe zucht. “Hoi, met Edo. Ben je leuke dingen gaan doen? Ik…wil even zeggen dat het goed was. Maar ik wil het toch graag rustig aan doen. Ik ben nog niet zover, merk ik. Maar ik heb nergens spijt van. Ik ben alleen nog niet zover. Zie je wel weer.”

Emma wil zich beheersen maar het lukt haar niet. Ze slaat met haar vuisten op tafel tot ze het uitsnikt van de pijn. Daarna rent ze naar boven en rukt de nieuwe zijden blouse uit de kast die ze vorige week gekocht heeft en die haar een rib uit haar lijf kostte. Grommend en gillend scheurt ze die aan flarden. Haar bed ligt nog opengeslagen. De lakens gapen haar aan. Tussen deze lakens hebben ze liggen vrijen en heeft ze het uitgeschreeuwd van opwinding. Ook de lakens scheurt ze kapot.

Ik ben nog niet zover, galmt het in haar hoofd.

Het moet ophouden, de vernietigingsneiging moet gestopt worden. Ze loopt naar de badkamer, zet in de douchecabine de koudwaterkraan helemaal open en gaat er gekleed onder staan. Ze staat te klappertanden, van top tot teen koud tot op het bot. Ze stapt uit de cabine, kleedt zich uit en draait de warm waterkraan open om weer een beetje warm te worden.

De telefoon gaat nog twee keer maar Emma neemt niet op. Er wordt geen nieuwe boodschap ingesproken. Ze heeft de vernielde blouse en de lakens in een vuilniszak gedaan en in de grote grijze bak gekieperd. Morgen wordt de bak geleegd. Ze zal hem vanavond tegen tienen bij de straat zetten.

Er is een verschrikkelijk sentimentele film op RTL 4. In de televisiegids heeft Emma gelezen dat het een draak moet zijn. Een jonge vrouw staat haar kind af ter adoptie en krijgt spijt. Het paar dat het kind geadopteerd heeft moet het meisje weer teruggeven. Maandenlange procedures voor de rechtbank, wie krijgt zijn zin? Het is nog een waar gebeurd verhaal ook. Emma kijkt ernaar zonder iets te voelen. Ze mist het laatste gedeelte omdat ze in slaap is gevallen. Ze wordt wakker als de aftiteling loopt. Op hetzelfde moment klinkt de bel van de voordeur.