8

Ze staat weer bij de auto en constateert: dat ze terug is gelopen zonder dat ze dat zelf in de gaten had. Nu is het genoeg. Nu gaat ze haar hersens er weer bij houden. Opletten wat ze doet en waar ze naartoe rijdt. Ervoor zorgen dat ze niet zomaar ergens belandt zonder te weten hoe ze er terecht is gekomen.

Haar mobieltje begint opnieuw te rinkelen. Emma neemt aan. Het is haar moeder, uiteraard. “Waar zit je toch? Ik probeer je al uren te bereiken. We zijn ongerust.”

Ongerust? En wie zijn ‘we’?

Maar Emma vraagt niets. “Ik rij een beetje rond. Ik heb nergens rust. Zijn jullie bij Cees?”

“Nee, we zijn weer thuis. Cees is naar Job en Barbara. Hij komt straks weer terug. Isha is bij ons. Kom naar ons toe. Je moet niet alleen zijn. We moeten nu samen zijn.”

“Ik had de indruk dat Cees weinig zin had in een ontmoeting met mij.” Dat klinkt nogal wrang, hoort Emma zelf.

“Valt wel mee. Hij is heel erg geschrokken. Maar hij wil je wel zien. Hij wil van jou horen wat er precies is gebeurd op de avond dat…”

Er volgt een snikkend geluid. “Pa en ik weten ons geen raad, Emma. We hebben je nodig.”

Emma voelt dat ze geëmotioneerd dreigt te raken. Dat wil ze niet.

Niet hier. Niet waar ze Lex achterliet. Deze plek moet clean blijven in haar hoofd.

Koel. Koud. Neutraal.

Nadat Lex gevonden was kwamen ze haar natuurlijk vragen stellen. Ze vertelde alles wat ze op hun geheime vrijplaats hadden gedaan. De rechercheur die haar ondervroeg, leek er verlegen van te worden. Hij probeerde haar verhaal af te kappen en zei dat hij geen al te intieme details hoefde te weten. Maar Emma liet zich helemaal gaan. Ze gooide alles eruit. Ze wilde dat iemand het hoorde. Het mocht niet meer van haar en Lex alleen zijn. Ze moest ervoor zorgen dat Emma en Lex niet meer samen bestonden.

Steffie had het over de broer van Lex. Remco. Getrouwd met Anja die met een gespleten verhemelte geboren is. Anja heeft niets te klagen. Ze had ook samen met een dood zusje in de baarmoeder kunnen zitten. Dan had ze ook de dood met haar geboorte meegekregen kunnen hebben. Anja kwam er genadig van af met een hazenlip die vrijwel in zijn geheel te herstellen viel. Wat vroeg Steffie ook nog? Of Emma het vervelend vond dat ze het over Lex had gehad?

Ze weet het antwoord niet.

Het doet er ook niet toe. Ze is voor de laatste keer in haar leven op de plek geweest waar te Lex achterliet.

Lex is voorbij.

Cees wil met haar praten.

Het is een begin.