28

ze stonden in een halve cirkel rondom Grooms en larraby.

Met de vijf extra mensen en het gewone labpersoneel, dat rustig verder werkte, was het allemaal een beetje krap, maar er waren al handjes geschud en de afzonderlijke labs waren al getoond.

De show kon beginnen en Pierce stond in de startblokken. Hij voelde zich op zijn gemak. Niet dat hij in het openbaar nou zo goed sprak, maar hij vond het heel wat gemakkelijker om in de omgeving waar alles was ontstaan over zijn vak te praten dan op een symposium over nieuwe technologieën of in een collegezaal.

'Ik neem aan dat iedereen in grote lijnen weet waar we hier de afgelopen jaren mee bezig zijn geweest, ' begon hij. 'Daar hebben we het tijdens jullie eerdere bezoek al over gehad. Vandaag willen we het specifiek over een uitvinding hebben die daaruit is voortgekomen. We noemen die Proteus. Het is iets van het laatste jaar, maar is ontstaan uit eerder werk. Je kunt zeggen dat alle onderzoek aan elkaar is gerelateerd en raakvlakken heeft. Van het een komt het ander, net als omvallende dominostenen of een kettingreactie. Met Proteus is het niet anders gegaan. '

Pierce beschreef zijn jarenlange fascinatie met de biomedische mogelijkheden van de nanotechnologie en hoe hij met dat doel voor ogen Brandon Larraby erbij had gehaald.

'Elk artikel dat je hierover leest, in de gewone pers dan wel in de vakbladen, gaat altijd over de biologiekant. Daar draait het meestal om. Je leest voornamelijk over de mogelijkheden om chemische verstoringen te elimineren en de gerede kans dat bepaalde bloedziekten voorkomen kunnen worden. Nou, Proteus op zich kan dat mét. Die tijd is nog ver van ons. Misschien is het dan geen sciencefiction meer, ver weg is het allemaal nog wel. Proteus levert de energie, zeg maar de batterijen, om die futuristische apparatuur in het lichaam te laten functioneren. Waar we hier bij Amedeo mee bezig zijn geweest, is een formule zoeken die bewerkstelligt dat bepaalde cellen in de bloedbaan elektrische pulsen geven om die toekomstige uitvindingen energie te verschaffen. '

'Het is de theorie van de kip of het ei, ' nam Larraby het over. 'Wat was er eerst? Wij zijn ervan uitgegaan dat allereerst de energiebron er moest komen en dat je bij het begin moet beginnen. Eerst de motor en dan de apparatuur, wat die ook is. ' Hij zweeg en niemand zei iets, maar daar waren ze aan gewend, want dat kwam wel meer voor wanneer een wetenschapper een brug probeerde te slaan naar een leek.

Condon reageerde als eerste. Ook dat was van tevoren afgesproken. Hij zou als brug fungeren, als tolk. 'Wat je wilt zeggen, is dat deze formule, die van die energiebron, de basis is waarop alle verdere research zal worden gebaseerd? Klopt dat?'

'Helemaal, ' zei Pierce. 'Zodra er over de methode die we hier hebben ontwikkeld is gepubliceerd, en als die is behandeld op symposia en dergelijke, zal onze formule aan de wieg staan van verder onderzoek en meer uitvindingen. Omdat het probleem van de energievoorziening vanaf nu de wereld uit is, kan er ook meer onderzoek gedaan worden. Wij van Amedeo lopen hierin voorop. Maandagochtend dienen we de octrooiaanvraag in en we gaan direct publiceren. Instanties die op dit terrein bezig zijn, kunnen dan niet om ons heen en moeten van ons licenties kopen. '

'De mensen die de apparaatjes die in de bloedbaan worden gebracht uitvinden en produceren. ' Goddard poneerde het als stelling, niet als vraag, en dat was een goed teken. Hij was bij de les en kreeg er zin in.

'Precies, ' zei Pierce. 'Als je de energie hebt, kun je heel wat doen. Een auto waar geen motor in zit, komt geen meter vooruit. Dit hier is de motor, en iedere wetenschapper die zich met biomedisch onderzoek bezighoudt kan ermee aan de slag. '

'Om een voorbeeld te noemen, ' zei Larraby, 'miljoenen mensen moeten zichzelf insuline toedienen om hun suikerziekte te beheersen. Ik ben een van hen. We sluiten niet uit dat er in de nabije toekomst een apparaatje wordt uitgevonden, geprogrammeerd en in de bloedbaan gebracht, dat de hoeveelheid insuline in het lichaam meet en desgewenst de aan te vullen hoeveelheid levert. '

'Leg eens uit hoe het met miltvuur zit, ' zei Condon.

'Miltvuur... Door de gebeurtenissen in 2001 weten we dat het een dodelijke bacterie is en hoe moeilijk het is om die bacterie te elimineren als hij eenmaal ontsnapt is. Waar onze tak van weten-schap zich mee bezig zou kunnen houden, is om een biochip te implanteren bij, noem maar op, medewerkers van de posterijen, militairen of misschien ons allemaal, die zo'n gevaarlijke bacterie kan aanvallen en onschadelijk kan maken nog voordat die zich in het lichaam heeft genesteld. '

Larraby nam het van Pierce over. 'Zoals u ziet, zijn de mogelijkheden onuitputtelijk. We zijn al bijna zover, maar het probleem was altijd hoe deze apparaatjes zich in het lichaam konden voortbewegen. Dat was altijd de bottleneck. Op die vraag hebben we lange tijd geen antwoord gehad. '

'Wij menen het antwoord daarop te hebben, ' viel Pierce hem bij. 'Onze formule lost dat probleem op. '

Niemand zei iets. Pierce keek naar Goddard en voelde dat hij beethad. Je moest de huid niet verkopen voordat je de beer geschoten had, wist Pierce, maar hij was ervan overtuigd dat hij de walvis had binnengehaald. Het was een feit dat Goddard zich in zijn carrière heel vaak op de juiste tijd op de juiste plek had bevonden, maar dit spande de kroon. Hij kon hier niet alleen karrenvrachten geld verdienen, maar bovendien een heldenrol vervullen. Pierce wilde niets liever dan getuige zijn van Goddards enthousiasme over de geldinjectie die hij op het punt stond te geven.

'Kunnen we ook iets zien?' vroeg Bechy.

'Zeker, ' antwoordde Pierce. 'Dan gaan we nu naar de sem. ' Hij ging hun voor naar het fotolab, een ruimte van ongeveer dertig vierkante meter, waarin een bureau stond met daarop de gecomputeriseerde microscoop plus een monitor met een scherm van bijna vijftig centimeter. 'Dit hier is de scanning-elektronenmicroscoop, ' legde Pierce uit. 'De experimenten waar we hier mee bezig zijn, kun je met gewone microscopen niet volgen, dus leggen we er een al door ons beproefde chemische reactie onder waardoor we de tests meteen kunnen uitvoeren. Het experiment stoppen we in de kluis van de sem en dan kunnen we de resultaten op het beeldscherm uitvergroten en bekijken. ' Hij wees op de verankerde stalen kluis naast de monitor, opende hem en haalde er een rek uit waarop een wafel van silicium lag. 'Ik ga niet te gedetailleerd in op welke proteïnen we precies voor de formule gebruiken, maar waar het om gaat is dat er menselijke cellen op zitten, en daaraan voegen we een combinatie van bepaalde proteïnen toe die zich aan die cellen binden. Die verbinding genereert de omzetting van energie waar we het net over hadden. De energie die al doende wordt gegenereerd, kan worden ingezet voor die moleculaire apparaatjes van zojuist. Om te kijken of die omzetting ook werkelijk plaatsvindt, zetten we het hele zwikje in een scheikundige oplossing die gevoelig is voor elektrische pulsen. De reactie waarop we hopen, is dat het geheel gaat gloeien en dat er een lichtbron ontstaat. ' Pierce zette het rekje met de wafel terug in de kluis en deed het deurtje dicht.

Larraby nam het van Pierce over. 'Dit proces zet elektrische energie om naar een biomolecuul die we atpnoemen, de energiebron van het menselijk lichaam. Als de atp eenmaal is aangemaakt, reageert hij met leucine, dezelfde molecuul die vuurvliegjes hun licht geeft. We noemen dit een chemi-luminescente reactie. '

Pierce was bang dat Larraby's verhaal een beetje te technisch werd. Ze mochten hun gehoor niet afschrikken. Hij gebaarde Larraby dat hij voor het beeldscherm moest plaatsnemen. De immunoloog ging zitten en typte wat op het toetsenbord. Het beeldscherm was zwart.

'Brandon voegt nu de diverse elementen samen, ' legde Pierce uit. 'Als je de monitor goed in de gaten houdt, kunnen we snel en duidelijk resultaten zien. '

Hij deed een stap naar achteren en gebaarde de twee bezoekers om dichter bij het beeldscherm te komen staan, waardoor ze over Larraby's schouder konden meelezen. Pierce liep naar de deur. 'Licht!' zei hij. De lichten gingen uit. Hij was blij dat zijn stem weer werd herkend.

Het was nu pikkedonker in het lab, afgezien van een nauwelijks zichtbare gloed die van het beeldscherm kwam. Pierce kon geen gezichten onderscheiden. Hij tastte naar de haak aan de muur waaraan hij die ochtend de thermische bril, die op warmtestraling reageerde, had gehangen. Hij zette het op batterijtjes werkende apparaat op en knipte het aan. De bril hoorde eigenlijk in het laserlab, maar nu kon hij er ongezien Goddard en Bechy mee begluren om hun reacties op het experiment te peilen.

'Daar gaat-ie, ' zei Larraby. 'Let op de monitor. '

Het scherm bleef nog een halve minuut zwart, maar toen zagen ze een paar lichtbundeltjes over het scherm flitsen, net sterren aan een bewolkte nachtelijke hemel. Er kwamen er steeds meer bij en na een paar minuten leek het wel de melkweg. In stilte keken ze naar het scherm.

'Ga eens op thermiek, Brandon, ' zei Pierce. De stap was inge-studeerd, want ze wilden een daverende finale. Larraby was bedreven genoeg met de sem om hem in het donker te kunnen bedienen.

'Dat "op thermiek gaan" betekent dat we kleuren kunnen zien, ' legde Larraby uit. 'De gradaties in intensiteit van de pulsen veroorzaken een kleurengamma. De laagste intensiteit is blauw. Daarna klimt het op via groen, geel en rood uiteindelijk naar paars. '

Het beeldscherm kwam met een veelheid aan kleuren tot leven. Ze zagen voornamelijk geel en rood, maar er was genoeg indrukwekkend paars te zien. De kleuren schoten als in een kettingreactie over het scherm. Het leek wel een nachtelijke zee met golven of een impressie van de neonlichten van Las Vegas.

'Het noorderlicht... ' fluisterde iemand. Pierce dacht dat het Goddard was. Hij keek door de bril in de richting van het tweetal en zag een veelheid aan kleuren. De hoofden gloeiden rood en geel. Hij focuste op Goddard. De man keek uiterst geconcentreerd naar het scherm. Zijn mond hing een beetje open; door de opwinding verschoten zijn voorhoofd en wangen van donkerrood naar paars. De thermische bril stelde Pierce in staat een soort wetenschappelijk voyeurisme te beoefenen, want hij kon ermee peilen hoe mensen reageerden, zelfs al dachten ze dat ze hun reacties voor zich hielden. Hij zag Goddard naar het scherm kijken en breed glimlachen. Op dat moment wist Pierce dat het goed zat. Het geld zou er komen en hun toekomst was veiliggesteld. Hij keek door de donkere ruimte richting Charlie, die tegen de muur geleund stond. Charlie keek de duisternis in en raadde waar Pierce zich bevond. Hij gaf een kort knikje, want ook hij wist dat het was gelukt.

Het was een moment om nog vaak van na te genieten. Het zou nu niet lang meer duren of ze zouden schatrijk zijn, en beroemd bovendien. Toch ging het Pierce daar niet om. Voor hem draaide het om iets anders, iets wat veel waardevoller was dan geld. Dat iets kon hij misschien niet in zijn zak stoppen, maar wel in zijn hart, en de rente die dat opleverde, uitbetaald in trots, was fenomenaal.

Dat nu was zijn drijfveer. Zijn trots was belangrijker dan wat ook, en daarin werd hij terugbetaald voor alles wat er in zijn leven was fout gegaan, voor elke verkeerde beslissing die hij ooit had genomen.

Uiteindelijk deed hij het voor Isabelle.

Hij zette de bril af en hing hem terug op de haak. 'Het noorderlicht, ' fluisterde hij.