75
Na het passen van zijn kostuum nam Drayton Wheeler de shuttlebus voor figuranten naar het centrum van Brighton en liep door naar het Royal Pavilion, waarbij hij controleerde of een deel van zijn aankopen bij Mothercare nog veilig in zijn zak zat. Hij betaalde de entree en ging naar binnen. Het was halftwee. Nog meer dan vier uur voordat de deuren sloten voor het publiek.
Meer dan voldoende tijd, met een beetje geluk.
Hij liep rechtstreeks door naar de banketzaal en was blij te zien dat het er vol mensen was. Ze schuifelden langs de buitenkant van de zaal, ingeperkt door touwen aan messing paaltjes, die hen ver bij de eettafel vandaan hielden. Wheeler was nog blijer te zien dat er op het ogenblik maar één bewaker aanwezig was.
Hij bleef een stukje verderop staan en deed alsof hij een mooie mahoniehouten sidetable beladen met zilverwerk bewonderde. Een stel met twee verveelde kinderen schuifelde langs, gevolgd door een groep Japanse toeristen, die pal voor hem bleven staan. De bewaker aan de andere kant van de zaal was even afgeleid toen iemand ongeoorloofd foto’s maakte. Dit was het perfecte moment!
Niemand zag het toen hij zijn hand onder de sidetable stak en iets kleins en hards tegen de onderkant drukte, dat hij vasthield tot hij zeker wist dat de lijm hield. Het duurde maar een paar seconden, en in die tijd waren de Japanse toeristen zo vriendelijk om te blijven staan.
Toen schuifelde hij verder, mee met de massa. Missie volbracht!