TWAALF

Pike reed met hoge snelheid naar de afdeling Forensisch Onderzoek van de LAPD in Glendale toen zijn mobiele telefoon ging. Hij keek even naar het nummer en zag dat het Ronnie was.

‘Ja.’

‘Ze hebben veertien minuten geleden ingebroken in je winkel. Die gasten zijn bereid op klaarlichte dag te werken. Ze willen je echt hebben, man.’

Larkin, naast hem, zei: ‘Wie is dat?’

Pike stak een vinger op om haar duidelijk te maken dat ze even geduld moest hebben.

‘Heeft het beveiligingsbedrijf gereageerd?’

‘Code drie, zwaailicht en sirene, en ze hebben de politie erbij gehaald. Danny en ik zijn nu onderweg ernaartoe. Je wilde dat ze uitrukten en dat hebben ze gedaan.’

‘Ga aangifte doen bij de politie. Als er schade is, laat je een schade-expert van de verzekering langskomen. Als er iets moet worden gerepareerd, haal er dan vandaag nog iemand bij.’

‘Ik begrijp het. Je wilt een hoop tamtam.’

‘Een hele hoop.’

Pike legde de telefoon neer en Larkin stompte hem op zijn arm.

‘Ik heb er een hekel aan als je me negeert. Ik vroeg je iets en jij steekt alleen je vinger naar me op.’

Ze stak een vinger op naar Pike, maar het was niet haar wijsvinger.

‘We gaan naar iemand in Glendale en daarna hebben we een afspraak met Elvis op de plaats waar jij die aanrijding hebt gehad,’ zei Pike.

‘Waarom kunnen we niet gewoon terug naar het huis?’

‘Iemand wil je vermoorden.’

‘Waarom kunnen we ons niet gewoon verstoppen?’

‘Iemand zou je kunnen vinden.’

‘Je hebt overal een antwoord op.’

‘Ja.’

Ze stompte nogmaals op zijn arm, maar dit keer negeerde Pike haar. Hij wierp even een blik op haar toen ze zich nors onderuit in haar stoel liet zakken.

Pike was blij met de stilte. Ze klommen omhoog door de Sepulveda Pass en daalden daarna af naar de San Fernando Valley. Het was altijd veel heter in het dal en Pike voelde het warmer worden ondanks de airconditioning. Hij keek naar de thermometer voor de buitentemperatuur op het dashboard. Van Cheviot Hills naar Van Nuys was er tien graden bij gekomen.

Larkin was precies negen minuten stil. Toen zei ze: ‘Wil je me zien masturberen?’

Pike keek haar niet aan en reageerde niet, hoewel hij zich afvroeg waarom ze zoiets zei. Ze had hem waarschijnlijk willen choqueren. Schokkende opmerkingen werkten waarschijnlijk bij sommige mensen, maar bij Pike niet. Schokkend was relatief.

‘Ik zou het hier in de auto kunnen doen. Terwijl jij rijdt. Zou je dat leuk vinden?’

Ze liet haar handen omlaagglijden over haar buik naar waar haar benen elkaar ontmoetten. Toen ze sprak, was haar stem heel zacht. ‘Ik zal het aan je vriend vragen. Ik durf te wedden dat hij wel wil kijken.’

Pike keek haar even aan en richtte toen zijn aandacht weer op de weg.

‘Op de dag dat ik in Centraal-Afrika kwam, zag ik een vrouw. Haar hele gezin was die ochtend vermoord, net twee uur voor wij arriveerden. Ze sneed de vingers van haar linkerhand af, een voor een, voor haar echtgenoot en haar vier kinderen elk een vinger. Ze begon met haar duim.’

Pike wierp weer een blik in haar richting.‘Dat was haar manier van rouwen.’

Larkin vouwde haar handen in haar schoot. Ze keek hem strak aan en draaide toen haar hoofd naar het raam. De stilte was goed.

Ze reden door de hitte in het dal.