VIERENDERTIG

Die avond zetten ze jasmijnthee en aten ze de Chinese maaltijd op terwijl Larkin televisiekeek, een komische serie over een stel van middelbare leeftijd dat lelijke dingen tegen elkaar zei. Pike vond het niet grappig, maar het meisje scheen het leuk te vinden. Pike belde Cole, praatte hem bij en ze maakten een plan voor de volgende dag.

Toen het televisieprogramma was afgelopen, ging Larkin naar haar kamer, maar ze kwam een paar minuten later terug in een korte broek en een ander topje. Ze installeerde zich aan haar kant van de bank en bladerde door een tijdschrift. Het was een kleine bank. Haar blote voeten lagen dicht bij Pike. Pike wilde zijn hand op haar voet leggen, maar deed het niet. Hij verhuisde naar de stoel.

Pitman, Pitmans onderzoek en de reden waarom Pitman had gelogen, konden Pike niet schelen, maar wel dat ze het meisje raakten. Het kon hem niet schelen of Pitman een eerlijke of een corrupte agent was, of hij zakendeed met Vahnich en de Kings of niet. Hij was op zoek geweest naar een man die Meesh heette, maar nu zat hij achter een man aan die Vahnich heette. Als Pitman het meisje kwaad probeerde te doen, zou Pike achter Pitman aan gaan. Pikes enige interesse gold het meisje.

Pike keek naar haar terwijl ze zat te lezen. Ze merkte dat hij keek en lachte, niet de akelige scheve glimlach, maar een lievere. Met slechts een klein beetje van de andere.

‘Jij glimlacht nooit,’ zei ze.

Pike raakte zijn kaak aan. ‘Nu glimlach ik.’

Larkin lachte en ging verder met haar tijdschrift.

Pike keek op zijn horloge. Hij vond dat ze lang genoeg hadden gewacht en pakte de telefoon. ‘Daar gaan we.’

Larkin sloeg het tijdschrift dicht met een vinger tussen de bladzijden en keek met ernstige ogen toe.

Pike had Pitmans nummer nog van de keer dat Pitman een bericht had achtergelaten en nu nam Pitman op.

‘Met Pike.’

‘Je bent me er een, hoor.’

‘Van Kline gehoord?’

‘Kline, Barkley, Flynn. Waar ben je nou toch mee bezig?’

‘En Khali Vahnich? Iets van hem gehoord?’

Pitman aarzelde.

‘Je moet hiermee ophouden, Pike.’

‘Vahnich verandert de zaken. Larkin wil terugkomen.’

Pitman aarzelde opnieuw. ‘Oké, dat is goed. Dat is het beste wat ze kan doen. Het gaat tenslotte om haar veiligheid.’

‘Ja, het gaat mij erom dat ze veilig is,’ zei Pike.

Het meisje glimlachte opnieuw toen Pike de details regelde.