14

Kyle keek toe hoe Krissie Matt naar haar tent trok. Toen Matt zich bukte om de tent in te gaan, zette ze haar voet op zijn kont en schopte hem naar binnen. Daarna sprong ze boven op hem en ritste de tent driekwart dicht.

Kyle keek Sarah aan en trok zijn wenkbrauwen op. Krissies seksuele agressie was niets nieuws. Ze was altijd ‘proactief ’ geweest, zoals zij het noemde, en voerde stevige feministische argumenten aan om dat te rechtvaardigen. Maar hoewel hij Krissie al heel lang kende en haar altijd had gemogen, had hij zich vaak afgevraagd of er niet iets ziekelijks school in haar combinatie van promiscuïteit en gebrek aan emotionele binding met de mannen met wie ze naar bed ging. Ze kwam toch echt niet uit een verstoord gezin. Integendeel zelfs: haar ouders waren allebei bijzonder aardig en zeer liefdevol. Nóg opvallender was haar hechte vriendschap met mannen als hijzelf en Chas, met wie ze geen seksuele relatie had. Ze was zich er nooit van bewust geweest hoe verliefd Chas op haar was, en had er altijd nadrukkelijk voor gezorgd dat haar relatie met hem speels maar platonisch bleef. Kyle had de indruk dat Krissie nooit een seksuele relatie begon met mannen die ze werkelijk aardig vond.

Nadat ze haar wenkbrauwen had opgetrokken, gaf Sarah op een venijnige manier lucht aan haar te lang opgekropte ergernis.
‘Ongelooflijk, zoals zij zich gedraagt,’ zei ze.
‘Hoe bedoel je?’
‘Vorige week dook ze nog in bed met een slonzige buurman en liet ze haar baby in huis achter; en vandaag doet ze net alsof Robbie niet bestaat, zodat ze een andere flapdrol suf kan neuken.’

‘Ze is depressief,’ zei Kyle, terwijl Krissies ondeugende gegiechel van de tent afspatte.
‘Hoe kun je haar nu verdedigen?’ vroeg Sarah, en ze liep gepikeerd naar haar tent.

Kyle voelde inderdaad de behoefte om Krissie te verdedigen. Ze had een harde dobber aan het moederschap – wie zou dat nou niet hebben? Ze was helemaal alleen, en had de verantwoordelijkheden van tevoren niet goed ingeschat. Daar kwam nog bij dat ze een vrije geest was, een creatieve geest vol dromen, passie en pit. Natuurlijk had ze er een harde dobber aan.

Er was wel meer hard, merkte Kyle toen hij overeind wilde komen om naar zijn tent te gaan. Hij keek naar zijn halfstijve penis en ging snel weer zitten. Hij had aan Krissie gedacht, en dit was er gebeurd. Voelde hij zich opeens tot haar aangetrokken? En waarom keek hij naar de tent, naar het niet-dichtgerits - te gedeelte van Krissies tent waar een piepklein stukje bloot te zien was, en voelde hij zich daarbij zo gefrustreerd? Waarom wendde hij zijn blik niet af? Waarom bleef hij niet waar hij was, in plaats van in commandostijl dichter naar de opening toe te kruipen, zijn halfstijve nu volledig opgericht, en zich dertig centimeter van de rits op te stellen zodat hij meer stukken bloot in het donker kon zien bewegen?

Kyle kwam nooit voortijdig klaar. Hij was altijd erg trots geweest op zijn ‘duurvermogen’, zoals hij het noemde. Dat was een wiskundige vergelijking die hij met Chas had ontwikkeld, en deze luidde als volgt:

D = t x l
oftewel:
Duurvermogen = totaal aantal stoten x lengte van opgerichte penis.
Hoe dan ook, dat van Kyle was prima. Lengte prima, aantal stoten per sessie prima, duurvermogen prima. (Chas had uitgerekend dat dat van hem nog beter was, maar volgens Kyle had dit waarschijnlijk te maken met de antidepressiva die het Chas beletten om klaar te komen, hoewel hij dat niet kon bewijzen.)
Maar die avond bij Loch Lomond overkwam Kyle iets wat hem voor het laatst was overkomen toen hij dertien was en hij en Annette McMillan een blik hadden uitgewisseld. Hij had een zaadlozing na de geringste wrijving over de ruwe aarde onder hem.
Toen dit gebeurde, hapte Kyle verrassend luid naar adem, en hij hoorde dat Krissie haar bezigheden staakte, en zei: ‘Wat was dat?’
Kyle rende naar zijn tent, sprong in zijn slaapzak en vlijde zich tegen de slapende Sarah aan, net voordat Krissie haar hoofd naar binnen stak en zei: ‘Hebben jullie iets gehoord?’
‘Nee!’ zei Kyle, terwijl Sarah naast hem wakker werd.
‘Ik dacht dat ik iemand bij mijn tent hoorde.’
‘Wij waren het niet.’
‘Oké. Sorry, welterusten! Bedankt voor de fijne dag!’
‘Waar heeft ze het over?’ vroeg Sarah slaperig.
‘Geen idee.’
Stilte.
‘Het spijt me,’ zei Sarah.
‘Mij ook.’
‘Ik hou van je.’
‘Ik ook van jou.’
Sarah zoende Kyle maar hij kapte het af. Dat was iets waar Kyle een paar jaar daarvoor mee was begonnen. Halverwege de zoen gaf hij Sarah een soort klopje op haar rug, begeleid door ‘Mmmwa!’, alsof hij een tante begroette. Sarah vond het vreselijk, want ze had zo’n heerlijke dag gehad met haar man, en had zelfs voorzichtig gedacht dat er misschien toch nog hoop voor hen was.