49

Um 23 Uhr 57 hatte Robert Rouvier sie dann tatsächlich ein sechstes Mal erblickt. Jakob hatte überhaupt nichts erblickt, weil der Kerl, der vor ihm saß, aufgesprungen war. Rouvier fühlte sich einem Herzanfall nahe. Er konnte erst nach ein paar Minuten wieder sprechen und auch da nur keuchend: »Es war mir … noch einmal … vergönnt … Sie … Sie haben mir … Glück gebracht …«

Ich werde dir noch viel mehr Glück bringen, dachte Jakob.

Eine halbe Stunde später saß dann Gloria Cadillac, rothaarig, grünäugig, in einem ungemein dekolletierten Abendkleid an ihrem Tisch. Die Herrschaften tranken Champagner (Jakob trank ›Perrier‹). Rouvier sprach stotternd, er konnte sich nicht beruhigen. Der eine stottert, der andere bumst sich weich im Hirn – welch ein Vergnügen, dachte Jakob. Ein Glück, daß ich nicht bin wie jene.

Englisch spricht diese Cadillac. Wenn das eine Amerikanerin ist, bin ich ein Argentinier. Rouvier entschuldigte sich errötend für einen Moment. Die Erregung hatte sich ihm (unter anderem) auf die Blase geschlagen. Er werde gleich wieder da sein, sagte er.

»Schur, sanni-boi, schur«, sagte Gloria. Danach gab sie Jakob bekannt, daß sie seit ihrem ersten Auftreten jeden Abend nach ihrer Darbietung an diesem Tisch sitze und mit dem ›sanni-boi‹ Champagner trinke.

»Satsch ä neis män!«

Jakob riskierte es. In väterlichem Tonfall erkundigte er sich: »Woher in den Staaten kommen Sie denn?«

Sie musterte ihn und warf den Kopf zurück: »Ju hef notissed it, hef ju?«

»Yes, my dear …«

»Du ju spik Schermen?«

»Yes. My Kindermädchen was from Austria. Vienna.«

Im nächsten Moment hatte ihm Gloria derart auf den Rücken gehauen, daß das ›Perrier‹ in dem Glas, das er gerade zum Mund führte, drei Tische weit sprühte. »Aus Wean war dei Kindermadl? Da leckst mi am Oasch! Der Señor hat von aner Weanerin Deitsch g’lernt!«

»Was anderes too.«

»Was denn noch?«

»She has me … hrm … deflauert, when I was elf …«

Gloria konnte es nicht fassen.

»Entjungfert! Mit elfe! Jetzt gibst mir aba a Busserl!«

Er gab ihr ein ordentliches und ausgiebiges.

»Du, des derf aba kana erfahrn, vastehst? Dir hab i’s gsagt, weil i einfach Vatraun hab’ zu dir!«

»Kein Wort will ever come over my Lippe«, versprach er guttural. »Und wie heißen du really?«

»Woditschka Reserl.«

»And why du nennen dir Gloria Cadillac und machen auf Amerikanerin?«

»Heast, du hast ’leicht a Ahnung, wie’s zugeht in Wean! Nix zum Fressen! Nix zum Heizen! Trümma, Trümma, Trümma. Und die Besatzungsmächte, die viere! Was die aufführn! Des kann se ana aus Argentinien einfach net vorstellen, was für a armseliges Leben mir ham, mir Östarreicha!«

»No, surely, I can make mir keine Vorstellung davon. How should ich auch?«

»Sixt es! Ami-Girl? Freundin von am Russen? Heast, i brauch a Marie! Von der Liebe alla kann ma net leben!«

»Certainly not.«

»Na alsdann. Und dann des Ölend. Bin i also abghaut. Zuerst nach Hamburg. Du, da schaut’s no vü schlimmer aus als in Wean! Am Strich gehen mag i net. Mei Muatterl war Tänzerin im Staatsopernballett, mei Vaterl war Logenschließa. I hab Künstlablut in mia! Alsdann nix wie an amerikanischen Namen und außi aus Deitschland!«

»Aber wer hat dir denn das Striptease beigebracht?«

»Heast, wann dir dei Kindermadl des andere aa so gut beibracht hat wie Deitsch … na servas!«

Eiweih, dachte Jakob. Sie hat mir was Nettes sagen wollen. Es gibt Nettigkeiten, die sind lebensgefährlich. Also ließen seine Kenntnisse der deutschen Sprache rapide nach: »No, no, no … just a little … but who has tought jou striptease?«

»A ehemalige BDM-Führerin aus Castrop-Rauxel. Brunhilde Zecke. Die arbeitet jetzt in Schweden. Nennt sich Kitty Kattykitt … Fern der Heimat … oame Sau …«

»Well, she is German. But you, befreites Austria …«

»Des is aba ja woar, was du da sagst! Mir san a klaans, tapferes Volk, das wo der Hitla vergewaltigt hat …« Mit einem Schluchzen, ohne Übergang: »Und wer vergewaltigt mi?«

»Well, after all … was du tun … and here are only Männer …«

»Na eben!«

»Eben what?«

»Männa! Schau dir die Klacheln hier doch an! Geile Hund, alle miteinand. Aber können kann kana net. Der Robert aa net!«

Jakobs Brauen hoben sich.

»Monsieur Rouvier ist impotent?«

»Impotent? Im Gegenteil, Schatzi, im Gegenteil! Der kriegt ihn nimmermehr hoch! Was glaubst, was i schon alles angestellt hab, bloß damit er a klans bißl … du vastehst?«

»Verstehen, yes.«

»Und des seit fast drei Monat! Jede Nacht! I bin scho halb narrisch. Und mir kummt’s aus die Ohren außi!«

»But … but he is so wonderfully schön!«

»Dafür kann i mia was kaufn!«

»Hm.« Und angesichts dieses Adonis hatte Jakob fast schon Minderwertigkeitskomplexe bekommen! Er reflektierte: Rouvier ist also ein Beauty boy und Zéro, Juarez ist häßlich und rammelt wie ein Karnickel. Und was mich selber angeht, so könnte ich jetzt nicht einmal aufstehen, ohne daß der Tisch umkippte.

Die Göttin seufzte.

»Na ja, und jetzt alsdern Rom. Bin neugierig, ob i bei die Spaghetti an reinkrieg …«

»Hrrm!«

»’tschuldige. I kumm aus Ottakring. Is dir ka Begriff, was?«

»Sorry. We lived in Döbling. My nurse came auch from dort.«

»Ja, Döbling! Des ist was für die feinen Leut! Aber Ottakring – des is des Volk! I bin a Kind aus der Hefe des Volkes!« verkündete Gloria. »’s Woditschka Reserl eben. Den Namen hab i natürlich ändern müssen, hat der Ferdl gsagt.«

»Who is Ferdl?«

»Mei Mänätscha.«

»Well now, could nicht your Ferdl …«

»So hab i mia des ja vorgstellt!«

»Yes. Und?«

»Unsaans hat ka Glück. Der Ferdl is a Warma. Hundat Prozent.«

»How sad. Where ist denn Ferdl?«

»Schon in Rom. Da soll i auftreten. Übermorgen. Im ›Casanova‹. Auf der Via Benito.«

Irgendwas stimmt da nicht, grübelte Jakob und forschte: »Via wie?«

»Benito … I denk mia, sie ham’s nach’m Mussolini so gnennt.«

»I see. Then this is your last Abend hier?«

»Ja. Aba der Robert waaß des net. I kann des nimmermehr ertragen, des Herumgewurschtel an ihm, des stundenlange. Bei allem Geld, wo er mir gibt.«

»Well, I don’t verstehen that! He kommt here jede Nacht to see deine … deine …«

»Ja, ich vasteh schon! Und?«

»Und he can see deine … your … zu Hause, as long as he will!«

»I hab’s eahm ja aa schon hundertmal zeigen wollen! Ab daham bei mia, da wü er’s net sehn!«

»What?«

»Des is pischologisch, waast? Daham da derf i mi net ausziagn. Da ziagt er mi imma aus! Weil er hofft, daß er dabei … du vastehst?«

»I understand.«

»Funktioniert nur nie. Beim Beha is Schluß. Zum Hoserl kommt er gar net amal! Da is er dann schon längst bös! Bös auf mi! Stell dir des vor! Bös auf mi, weil er net kann! I sag ja, zu dir hab i Vatraun. Vom ersten Moment an ghabt. Außadem bin i morgen früh weg. Acht Ua drei geht mei Zug. Nacha können mi alle hier am Oasch lecken.«

»Gibt surely welche, who would this gern schon vorher tun, with pleasure!« Jakob fühlte ein heftiges Rühren. Ob das eine echte Rothaarige ist? dachte er. Und grüne Augen. Grüne Augen haben schon immer Verheerungen angerichtet bei mir.

»Du maanst … Jessassmariandjosef! Und du bist doch so reich!«

»Hrm! Well, yes. But I am a Fremder hier. And I have practically kein Geld. Außer you nehmen Dollar-Schecks …«

»I nimm do ka Geld von dir! Um nix in der Welt. Du mit dein Weaner Kindermadl … Außadem, i hab dir ja gsagt, mir kummts aus die Ohren … Du bist doch ka Warma?«

»Bestimmt nicht, Reserl. Aber wo?«

»Bei mir! I hab a Zimmer, Rü dü Kanal! Und dem Robert sag i, daß die Englända kumma san.«

»What?«

»Daß mei Tant’ zu Besuch is! Vastehst des?«

»Sorry, no …«

»Komisches Kindermadl mußt du ghabt ham! Daß i meine Tag’ hab, Jessas!«

»You must verzeihen my schlecht Deutsch«, sagte Jakob. »But otherwise you’ll be very zufrieden.«

»Wann i mia di so anschau, nachha glaub’ i, wir wern an Wecka stellen müssen, damit i’n Zug net vasäum!«

»Mhm!« sagte Jakob Formann. Auf Englisch.

Hurra, wir leben noch
cover.html
haupttitel.html
navigation.html
chapter1.html
chapter2.html
chapter3.html
chapter4.html
chapter5.html
chapter6.html
chapter7.html
chapter8.html
chapter9.html
chapter10.html
chapter11.html
chapter12.html
chapter13.html
chapter14.html
chapter15.html
chapter16.html
chapter17.html
chapter18.html
chapter19.html
chapter20.html
chapter21.html
chapter22.html
chapter23.html
chapter24.html
chapter25.html
chapter26.html
chapter27.html
chapter28.html
chapter29.html
chapter30.html
chapter31.html
chapter32.html
chapter33.html
chapter34.html
chapter35.html
chapter36.html
chapter37.html
chapter38.html
chapter39.html
chapter40.html
chapter41.html
chapter42.html
chapter43.html
chapter44.html
chapter45.html
chapter46.html
chapter47.html
chapter48.html
chapter49.html
chapter50.html
chapter51.html
chapter52.html
chapter53.html
chapter54.html
chapter55.html
chapter56.html
chapter57.html
chapter58.html
chapter59.html
chapter60.html
chapter61.html
chapter62.html
chapter63.html
chapter64.html
chapter65.html
chapter66.html
chapter67.html
chapter68.html
chapter69.html
chapter70.html
chapter71.html
chapter72.html
chapter73.html
chapter74.html
chapter75.html
chapter76.html
chapter77.html
chapter78.html
chapter79.html
chapter80.html
chapter81.html
chapter82.html
chapter83.html
chapter84.html
chapter85.html
chapter86.html
chapter87.html
chapter88.html
chapter89.html
chapter90.html
chapter91.html
chapter92.html
chapter93.html
chapter94.html
chapter95.html
chapter96.html
chapter97.html
chapter98.html
chapter99.html
chapter100.html
chapter101.html
chapter102.html
chapter103.html
chapter104.html
chapter105.html
chapter106.html
chapter107.html
chapter108.html
chapter109.html
chapter110.html
chapter111.html
chapter112.html
chapter113.html
chapter114.html
chapter115.html
chapter116.html
chapter117.html
chapter118.html
chapter119.html
chapter120.html
chapter121.html
chapter122.html
chapter123.html
chapter124.html
chapter125.html
chapter126.html
chapter127.html
chapter128.html
chapter129.html
chapter130.html
chapter131.html
chapter132.html
chapter133.html
chapter134.html
chapter135.html
chapter136.html
chapter137.html
chapter138.html
chapter139.html
chapter140.html
chapter141.html
chapter142.html
chapter143.html
chapter144.html
chapter145.html
chapter146.html
chapter147.html
chapter148.html
chapter149.html
chapter150.html
chapter151.html
chapter152.html
chapter153.html
chapter154.html
chapter155.html
chapter156.html
chapter157.html
chapter158.html
chapter159.html
chapter160.html
chapter161.html
chapter162.html
chapter163.html
chapter164.html
chapter165.html
chapter166.html
chapter167.html
chapter168.html
chapter169.html
chapter170.html
chapter171.html
chapter172.html
chapter173.html
chapter174.html
chapter175.html
chapter176.html
chapter177.html
chapter178.html
chapter179.html
chapter180.html
chapter181.html
chapter182.html
chapter183.html
chapter184.html
chapter185.html
chapter186.html
chapter187.html
chapter188.html
chapter189.html
chapter190.html
chapter191.html
chapter192.html
chapter193.html
chapter194.html
chapter195.html
chapter196.html
chapter197.html
chapter198.html
chapter199.html
chapter200.html
chapter201.html
chapter202.html
chapter203.html
chapter204.html
chapter205.html
chapter206.html
chapter207.html
chapter208.html
chapter209.html
chapter210.html
chapter211.html
chapter212.html
chapter213.html
chapter214.html
chapter215.html
chapter216.html
chapter217.html
chapter218.html
chapter219.html
chapter220.html
chapter221.html
chapter222.html
chapter223.html
chapter224.html
chapter225.html
chapter226.html
chapter227.html
chapter228.html
chapter229.html
chapter230.html
chapter231.html
chapter232.html
chapter233.html
chapter234.html
chapter235.html
info_autor.html
info_buch.html
impressum.html
hinweise.html