7

Emma heeft de mensen gebeld die op de lijst staan die ze samen met Jannie heeft opgesteld. De oudste dochter van Jannies overleden zuster zal de uitvaartondernemer bellen. Er zijn enkele mensen gekomen om afscheid te nemen. Emma heeft een opgerolde handdoek onder Jannies kin geleed om te voorkomen dat haar mond straks niet meer dicht kan. Jannies handen liggen gevouwen op haar buik.

“Het lijkt wel of ze slaapt,” zegt iemand.

“Ze slaapt ook, alleen wordt ze deze keer niet meer wakker. Goddank dat ze niet meer hoeft te lijden,” antwoordt iemand anders.

Het is bijna half-zeven als alle formaliteiten zijn vervuld en de uitvaartondernemer met twee assistenten een witte houten kist naar boven draagt. Hij heeft ook een grote witte zak bij zich waarin hij de kleren doet waarin Jannie moet worden opgebaard. Opeens wil Emma weg. “Ik ga naar huis,” zegt ze tegen Edo.

“Ik breng je.” Ze zwijgen de hele rit en als Edo voor haar huis de auto tot stilstand brengt, zet hij de motor af. Ze stappen tegelijk uit. Edo loopt achter Emma aan naar de voordeur en volgt haar naar binnen. Zodra de deur achter hen in het slot valt, grijpen ze elkaar vast. Ze kussen elkaar heftig en gulzig. Hij trekt haar mee in de richting van de trap. Ik moet eerst douchen, schiet het door haar heen maar op hetzelfde moment voelt ze zijn lippen weer en laat ze alle tegenstand varen. Ze leidt hem naar haar slaapkamer en ze storten zich op het onopgemaakte bed. Ze zeggen niets. Hun monden blijven bijna voortdurend op elkaar. Opeens zijn ze naakt en voelt ze hem bij haar binnenkomen. Hij is heftig en stoot hard en snel. Haar nagels klemmen zich vast in zijn rug, ze drukt haar borsten tegen zijn bovenlijf.

Hij stoot steeds harder en sneller. Het doet pijn.

Verschrikkelijk lekker pijn.

Ze moeten allebei heel diep geslapen hebben. Buiten is het donker geworden. Het is volle maan. Als het volle maan is, valt er altijd een lichtstraal op haar bed.

“Kwart over tien,” leest Edo op de wekkerradio, “het is kwart over tien. We zijn in slaap gevallen.” Hij kust haar teder op haar lippen. “Hoi,” zegt hij zacht. “Heb jij ook zo’n honger?”

“Ik rammel. Zal ik Spaanse omeletten maken?”

“En wat mag ik me daarbij voorstellen?”

“Tja, laat je eens verrassen.”

Eerst douchen, daar zijn ze het over eens. Samen douchen, het is volkomen vanzelfsprekend. Emma zeept zijn rug in en hij doet hetzelfde bij haar. Ze stam samen onder de volle hete straal en kussen elkaar tussendoor xó stevig dat Emma’s lippen er pijn van doen. Edo slaat een badlaken om zijn middel en Emma trekt een lang T–shirt aan. Ze bakt de champignons met uien en rode pepers in de ene pan, terwijl Edo in de andere pan de eieren laat spetteren. Ze trekt een fles rode wijn open en daarna eten ze samen aan de keukentafel tot er geen kruimel meer over is.

“Zó! Dit heeft een man soms nodig,” verklaart Edo en hij wrijft met zijn handen over zijn buik. “Spaanse omeletten noemt ze dat. Ik zou eerder van gepeperde eieren willen spreken.”

“Was het te pittig?”

“Helemaal niet, het was heerlijk. Ik krijg er alleen een onbedaarlijke dorst van. Heb je nog iets heel kouds in de koelkast staan? Als ik de dorst alleen met wijn les word ik zo dronken als een tor en is het feest snel voorbij. Tenzij jij al wil stoppen…”

Emma voelt zich helemaal opgewonden worden. Ze staat op en opent de koelkast. “Roept u maar, dokter. Cassis light, spa rood of tonic?”

Op dat moment voelt ze zijn armen om haar heen. Hij reikt naar de fles tonic. “Die nemen we mee en dan ga ik je laten zien dat ik ook nog kan vrijen.”