4

Hij reageert koel als hij haar voor de deur ziet staan. “Hier had ik niet op gerekend, Emma. Ik denk niet dat dit verstandig is.”

“Ik wil graag even met je praten. Mag ik binnenkomen?”

Hij stapt met duidelijke tegenzin opzij. “Kort. Hou het kort. Ik wil met Isha naar Steffie toe.”

Isha ligt in de box en zodra ze Emma ziet begint ze te kraaien. Emma wil naar het kind toe lopen maar Cees houdt haar tegen. “Liever niet, Emma.”

Ze voelt een naargeestig gevoel opkomen. Maar ze negeert het. Niet kwaad worden. Niet kwaad worden en ook hem niet kwaad maken. Kijken waar zijn zwakte ligt en daarop inspelen. Steffie! Steffie is het zwakke deel. Ze moet het over Steffie hebben. “Komt er nog een gelegenheid voor ons om afscheid te nemen?”

Hij kijkt van haar weg. “Ja. Donderdag vanaf een uur of vijf. Maar ik hou de kist gesloten. Ik weet zeker dat ze niet gewild zou hebben dat iedereen naar haar gaat staan kijken. Ik ben de enige die haar nog ziet. En Isha. Dat zou ze goedvinden.”

“Ik denk dat je gelijk hebt. Maar ik vind het wel hard voor mijn ouders. Zou je voor hen geen uitzondering willen maken?”

“Daar zal ik over nadenken.” Hij maakt met duidelijke tegenzin een vaag gebaar in de richting van de bank. “Je mag wel even gaan zitten.”

Hij is een vreemde geworden. Emma probeert zich te herinneren hoe ze hier ooit samen op deze bank lagen, wat ze erop deden. Er komen beelden voorbij van belachelijke houdingen waar ze in terechtkwam en ze weet nog dat ze na een vrijpartij twee weken bijna niet overeind kon komen van de pijn in haar rug. Cees masseerde haar en zei dat het hem speet dat hij zo’n idioot standje had bedacht. Ze ziet zichzelf op deze bank liggen toen hij dat zei en ze voelt weer de kus in haar nek, terwijl zijn vingers haar rug aan het kneden waren. De kus die eindigde op haar mond en die vervolgens de meest intense seks tot gevolg had die ze ooit met iemand heeft gehad. Het was de keer dat hij haar nam zonder iets te vragen. De keer dat ze zich volkomen overweldigd voelde.

De keer dat ze zelf niet meedeed.

Na afloop zweeg hij urenlang. En later zei hij dat hij vond dat hij te ver was gegaan. Hij beloofde dat het niet meer zou gebeuren.

Emma probeerde hem duidelijk te maken dat ze er niet mee zat. Ze zei dat het wat haar betrof voor herhaling vatbaar was. Dat het een heerlijk gevoel was geweest, die totale overweldiging. Dat ze er nog van zat te shaken.

Hij raakte geprikkeld. “Je moet de grenzen beter in de gaten houden, Emma,” zei hij.

Ze voelt zijn blik op haar gericht en ze vraagt zich af of hij ziet waar ze aan denkt. Een kort moment overweegt ze het hem te vragen maar hij is haar vóór. “Het is allemaal al een hele tijd geleden, Emma. Voorbij. Passé. Het heeft geen nut om terug te blikken. Je kunt je beter op de toekomst richten.”

“Ik doe niets anders.”

“Je gokt op het verkeerde paard. Tussen ons kan er nooit meer iets zijn. Ik hoorde van je moeder dat je toespelingen maakte in die richting. Vergeet het. Vergeet mij. En Isha. Ze is van Steffie. Niet van jou.”

“Steffie is er niet meer.” Haar stem klinkt schor.

“Nee. Een of andere idioot heeft haar een dodelijk slaapmiddel gegeven. En jij hebt haar naar hem toe gebracht. Je kende hem. Je had kunnen weten dat die gek haar iets aan zou doen.”

“Ik kende hem alleen van mijn werk.”

“Volgens je moeder was je al een paar keer met hem uit eten geweest. En je hebt zelfs beweerd dat je hem een vreemd type man vond. Toch bracht je mijn vrouw naar hem toe.”

Emma zou haar moeder hier ter plekke een dreun willen verkopen. Wat heeft ze in hemelsnaam allemaal uitgekraamd? “Mijn moeder wil dat ik iemand vind. Ze fantaseert er steeds maar op los. Die man is nog geen jaar weduwnaar. Ik ben gewoon een paar keer met hem uit eten geweest. Hij had behoefte aan gezelschap. Ik ook.” Ze slaagt erin haar stem geloofwaardig te laten klinken.

Cees kijkt haar peinzend aan. “Ja, jij ook. Ik kan me voorstellen dat je je gekwetst voelde door mij, Emma.”

“Ik voelde me gekwetst door Steffie,” zegt ze kortaf.

“Maar Steffie heeft niets ondernomen. Ik was degene die contact zocht. Ik heb haar verleid. Niet omgekeerd, Emma. Ik was heel erg verliefd op Steffie. Nog steeds, ik hou zielsveel van haar. Daar kun jij nooit tussen komen. Vergeet het, Emma. Vergeet mij. Vergeet Isha.”

Isha begint weer te kraaien als ze haar naam hoort. Ze strekt haar armen naar Cees uit. Hij tilt haar uit de box en knuffelt haar.

De telefoon van Cees begint te zoemen. Hij legt zijn dochter terug in de box en pakt het toestel. Zijn gezicht staat opeens ernstig. Hij luistert.

Hij schrikt.

Hij staart langs Emma heen naar bui een. “Hoe kan dat? Betekent dit dat hij er niets mee te maken heeft?” Hij luistert. “Goed. Ik ben thuis. Ik zie je wel.”

Emma heeft het koud. Ze voelt dat haar benen beginnen te trillen. Ze spant haar spieren aan.

“Dat was een van de rechercheurs. Ze hebben een verklaring van iemand die de dokter een alibi kan geven voor de uren dat Steffie…” Hij hikt. “Hij schijnt die nacht niet thuis te zijn geweest. Dan kan hij Steffie dus niet vermoord hebben.”

Emma staat op en loopt naar de deur. “Heeft Edo plotseling een alibi?” Ze moet zich beheersen om niet te gaan lachen. “Laat je toch niet alles wijsmaken, man.”

Ze slaat de voordeur met een enorme dreun achter zich dicht.