17

Walling trok op en reed Cahuenga Boulevard op. `We gaan naar het Queen ofAngels. Ik wil dat dokter Garner even naar je kijkt,' zei ze. Volhouden, Bosch.'

Hij voorzag dat haar blijken van genegenheid snel verleden tijd zouden zijn. Hij wees naar links en zei dat ze moest voorsorteren om op Barham Boulevard te komen.

'We gaan dus niet naar het ziekenhuis,' zei hij, 'maar naar huize Kent.' 'Oke?'

`Dat ziekenhuis komt nog wel. Naar het huis van de Kents, oke? Hier moet je voorsorteren. NU.'

Ze reed de linkerrijbaan op en vroeg: `Wat is dit nou?' 'Ik voel me best.'

`Ga je me vertellen dat dat flauwvallen van daarnet een `Het was een smoes om weg te komen; om precies te zijn, weg van Brenner. Ik wil even wat verifieren en ik moet met je praten. Onder vier ogen.'

`lets verifieren? Onder vier ogen? Weet je wel wat je hebt gedaan? Ik dacht dat ik je leven moest redden. Nu gaat Brenner of een van de ande-ren daar met de eer strijken en rondbazuinen dat zij het cesium hebben gevonden. Bedankt boor. Dat was mijn plaats delict, weet je?'

Hij ritste zijn jas open en haalde de yogaposter tevoorschijn. `Mack je nou maar geen zorgen,' zei hij. `Wat mij betreft mag jij de arrestaties verrichten. De vraag is of je er zin in hebt.'

Hij verschoof de poster, zodat ze de onderste helft kon zien en zei: `Dhanurasana.'

Walling keek van hem naar de poster. `Zou je me niet eens vertellen wat er aan de hand is?'

`Alicia Kent doet aan yoga. Er hingen van die matjes aan de muur van de fitnessruimte.'

'Ja., die heb ik gezien. En wat dan nog?' `Heb je ook gezien dat er een stuk muur een beetje anders van kleur was? Een grote rechthoek? Alsof er een poster of een kalender had gehangen?'

Bosch hield de poster op. `Gonzalves heeft de poster in de vuilnisbak gevonden waar het cesium ook in zat. Ik wed dat dit hier precies dezelfde afmetingen heeft als die plek op de muur.'

`O? Stel dat het de poster is. Wat wil dat zeggen?' Dat wil zeggen dat het bijna de perfecte misdaad was. Alicia Kent zat in het complot om haar man om zeep te helpen en als Digoberto Gon-zalves niet toevallig op de weggegooide spullen was gestuit, was het ook een perfecte misdaad geweest.'

Walling schudde haar hoofd. 'Kom op, Harry. Wil je beweren dat ze met terroristen heeft samengespannen om in ruil voor dat cesium haar man te vermoorden?'

`Alicia Kent heeft inderdaad met iemand samengespannen, maar niet met een terrorist of zo. Je hebt het zelf met zo veel woorden gezegd: waarom zouden El-Fayed en Moby het cesium stelen en dan zomaar ergens dumpen? Denk nou eens na. Dit was helemaal geen diefstal. Het was moord. Het cesium was maar een afleidingsmanoeuvre, net als Ramin Samir. Wat Moby en El-Fayed aangaat: die hoorden ook bij de misleiding. Deze poster vormt het bewijs.'

`Leg uit.' `Dhanurasana, de booghouding.' Hij hield de poster voor haar op en wees op de oefening linksonder. Ze zag een tekening van een vrouw die met haar armen achter haar rug haar enkels vasthoudt waardoor haar lichaam een boog beschrijft. Het leek alsof ze gebonden was.

Walling wierp nog een snelle blik op de poster en de houding. `We moeten kijken of de poster hetzelfde formaat heeft als die plek op de muur,' zei Bosch. 'Als het allemaal past, lijkt me duidelijk dat zij en de moordenaar de poster van de muur hebben getrokken omdat ze niet wilden dat wij die afbeelding zouden zien en die in verband brachten met de manier waarop zij was gebonden.'

Ik vind het wel vergezocht, Harry. Erg vergezocht.' `Niet als je het in de juiste context ziet.'

`Wat voor jou natuurlijk een fluitje van een cent is.' `Wacht maar tot we er zijn.'

Ik hoop dat je de huissleutel hebt.' Wat dacht je?'

Walling reed Arrowhead Drive op, drukte het gaspedaal in, maar na een paar honderd meter nam ze gas terug.

`Dit is echt van de gekke. Alicia Kent zelf heeft ons de naam Moby gegeven. Ze kon met geen mogelijkheid weten dat hij in het land is. Bovendien heeft jouw eigen getuige je verteld dat de schutter op het uit-kijkpunt Allah heeft aangeroepen. Hoe kon...,

Laten we nou eerst maar even kijken of die poster past, oke? Zo ja, dan ontvouw ik je mijn theorie. Zo niet, dan beloof ik dat ik je er niet meer mee zal lastigvallen.'

Ze gaf zich gewonnen en reed zwijgend door. Er stond geen auto van de FBI voor het huis. Bosch vermoedde dat ze allemaal druk waren met het cesium in de Toyota.

`Godzijdank hoefik me nu over Maxwell geen zorgen te maken,' zei hij. Walling kon er niet eens om glimlachen.

Ze stapten uit, Bosch met de poster en de map met foto's van de tech-nische recherche. Hij pakte Stanley Kents sleutelbos, maakte de voordeur open en samen liepen ze naar de fitnessruimte. Ze gingen ieder aan een kant van de rechthoek op de muur staan. Bosch hield de poster tegen de muur, legde zijn hand in het midden van de poster en streek hem glad. Hij paste precies, maar minstens zo belangrijk was dat de resten plak-band op de vier hoeken overeenkwamen met vier plekken op de muur met restanten van plakband. Bosch wist het nu zeker. De poster kwam uit de fitnessruimte van Alicia Kent.

Rachel liet haar kant van de poster los en liep naar de gang. 'Ik wacht wel op je in de zitkamer,' zei ze. 'Ik ben benieuwd hoe je dit allemaal aan elkaar breit.'

Bosch rolde de poster op en liep achter haar aan. Walling ging in de stoel zitten waar Maxwell een paar uur eerder in neergepoot was. Hij bleef staan.

`Ze waren bang dat die poster een aanwijzing zou zijn,' begon hij. Ten slimme agent of rechercheur kon die afbeelding met de booghouding zien, achter zijn oor krabben en denken: de vrouw doet aan yoga en wellicht was de houding waarin ze is gevonden helemaal niet zo'n probleem voor haar. Misschien heeft ze wel aanwijzingen gegeven hoe ze haar moesten vastbinden, misschien was het allemaal haar idee, gewoon om de politie op het verkeerde been te zetten. Ze moesten het zekere voor het onzekere nemen, dus hebben ze de poster van de muur getrokken en met het cesium, het wapen en wat ze nog meer hebben gebruikt in de vuilniscontainer gegooid. Alleen de bivakmutsen en die in elkaar geflanste plattegrond zijn in de Chrysler bij het huis van Samir achtergelaten.' `Ze is dus een meestercrimineel,' zei Walling op sarcastische toon. Bosch liet zich niet ontmoedigen. Het kon even duren, maar hij zou haar overtuigen.

`Vraag je collega's daar op het parkeerterrein maar of ze de andere vuilniscontainers ook even willen nakijken. Ik garandeer je dat ze de overige spullen daar ook vinden: de colafles die als geluiddemper is gebruikt, de handschoenen, het eerste setje plastic bindstrips, de

`Het eerste setje bindstrips?' Inderdaad. Daar kom ik zo op terug. Wacht even,' zei hij. `Ik heb een droge keel van al dat gepraat. Ik moet even wat drinken.'

Hij liep naar de keuken en herinnerde zich dat hij die ochtend bij het doorzoeken van het huis een paar flessen water in de koelkast had zien staan.

`Kan ik iets voor je meenemen?' riep hij. `Nee! Dit is ons huis niet, hoor!'

Hij opende de koelkast, pakte een fles water, liet de deur openstaan en dronk de fles halfleeg. De koude lucht die uit de koelkast kwam, deed hem goed. Hij deed de deur dicht, maar bedacht zich en trok hem weer open. lets had zijn aandacht getrokken. Op het bovenste rek stond een plastic fles met druivensap. Hij pakte hem op en keek naar het etiket. Hij herinnerde zich de proppen keukenpapier met de paarsige vlekken in de vuilniszak in de garage.

Alweer een stukje van de puzzel dat op zijn plaats viel. Hij zette de fles terug en liep naar de zitkamer, waar Rachel op het ver-volg van zijn relaas wachtte. Hij bleef staan en vroeg: hebben videobanden waarop te zien is dat die Moby in de haven rondkijkt, niet waar? Wanneer was hij daar precies?' Vorig jaar. Twaalf augustus.'

`Goed. Twaalf augustus. En toen? Is er alarm geslagen? Hebben jullie de andere afdelingen van de FBI en Binnenlandse Veiligheid op de hoogte gesteld?'

Ze knikte. 'Er is wel wat tijd overheen gegaan. Het duurde een maand of twee voor de banden waren geanalyseerd en we de bevestiging kregen dat het inderdaad El-Fayed en Nassar waren. Ik heb het bulletin met het bericht dat de heren in het land waren gesignaleerd, zelf opgesteld. Het is de negende oktober uitgegaan.'

`Goed, dus dat bulletin is de negende oktober uitgegaan. Het plan om Stanley Kent om zeep te helpen, is diezelfde dag geboren.'

Walling sloeg haar armen over elkaar en keek hem strak aan. Bosch had de indruk dat ze doorkreeg waar hij naartoe wilde, maar dat het haar hoegenaamd niet aanstond.

`Misschien is het handiger als ik bij het eind begin,' zei Bosch. 'Alicia Kent heeft de naam Moby genoemd, oke? Hoe kwam ze aan die naam, denk je?'

`Omdat de een de ander riep, toch?' Bosch schudde zijn hoofd. 'Nee, dat heeft ze jullie dus op de mouw gespeld. Stel even dat ze loog, oke? Hoe kende ze die naam? Denk je dat het toeval is dat ze met een naam op de proppen komt van iemand van wie jullie weten dat hij een halfjaar daarvoor in het land is gesignaleerd en nog wel bier in Los Angeles? Ik kan het me nauwelijks voorstellen, Rachel. Ik neem aan dat jij dat ook een beetje vreemd vindt.'

`Je beweert dus dat iemand van de FBI of een andere overheidsinstel-ling die mijn bulletin heeft ontvangen, haar die naam heeft ingefluisterd?'

`Precies. Hij heeft haar ingefluisterd dat ze Moby's naam moest noe-men wanneer ze door jullie experts werd ondervraagd. Die naam, plus het in een kwaad daglicht stellen van Ramin Samir — denk maar aan die auto die bij zijn huis is neergezet — moest de FBI en wie er verder ook op terroristen jagen, op het verkeerde been zetten.'

`Wie is die "hij"?' 'Daar kom ik zo op terug. Wat je net zei, klopt helemaal. Iedereen die jouw bulletin onder ogen heeft gekregen, heeft haar die naam kunnen geven. Hoe kunnen we dat aantal mensen terugbrengen tot een persoon?'

`Zeg het maar.' 

Bosch schroefde de dop van de fles met water en dronk hem leeg. `Dan moeten we weer bij het eind beginnen. De wegen van Alicia Kent en een persoon die op de hoogte was van het bestaan van Moby hebben elkaar gekruist. Wie kan dat geweest zijn? En waar?'

Walling fronste haar wenkbrauwen en schudde haar hoofd. kan "iedereen" en "overal" zijn geweest. In de rij voor de kassa van de supermarkt, in het tuincentrum waar ze de mest voor haar rozen kocht... Overal.'

Bosch had haar precies waar hij haar wilde hebben. 'Oke. Laat ik het wat minder ruim stellen. Hoe en waar zou ze iemand tegenkomen die niet alleen bekend was met de naam Moby, maar ook met het feit dat haar man toegang had tot nucleair materiaal waar Moby misschien interesse in had?'

`Onmogelijk. Dat zou wel zo'n gigantisch toeval zijn...' Haar stem stierf weg. Ze zag het. Verlichting en, zodra ze begreep waar Bosch been wilde, pure shock. `Mijn partner en ik zijn vorig jaar bier bij de Kents geweest om hen te waarschuwen. Ik begrijp dat je mij dus ook als verdachte beschouwt?'

Bosch schudde zijn hoofd. 'Ik had het over een "hij", weet je nog? Je was toch niet in je eentje?'

Ze begreep op wie hij doelde. Haar ogen schoten vuur. 'Dat is volkomen belachelijk! Absoluut onmogelijk. Ik begrijp niet hoe je dat durft te bewe...,

Ze zweeg abrupt, alsof iets wat ze zich herinnerde het rotsvaste vertrouwen in haar partner deed wankelen.

`Waar denk je aan?' vroeg Bosch. Luister,' zei ze. 'Ik moet je met klem adviseren die theorie van je verder met niemand te delen. Je mag blij zijn dat je mij als eerste op de hoogte stelt, want die zienswijze van je klinkt als de hersenspinsels van een halvegare die een rekening te vereffenen heeft. Je hebt geen bewijs voor je stelling, geen motief, geen belastende verklaringen... Niets. Die hele theorie van je is gewoon een verzinsel... en dat allemaal vanwege een afbeelding op een poster met yogaoefeningen?'

`Gezien de feiten is er geen andere uitleg mogelijk en ik heb het over feiten, zij het Met over het feit dat de FBI, Binnenlandse Veiligheid en welke andere overheidsinstelling ook de zaak alleen maar met terro-risme in verband brengen om hun bestaan te rechtvaardigen en kritiek op hun falen weg te nemen. Blijkbaar zie jij het niet, maar er is wel degelijk bewijs en er zijn belastende verklaringen. Als we Alicia Kent aan de leugendetector leggen, zul je zien dat alles wat ze mij, jou en die expert in ondervragingstechnieken van jullie heeft verteld, gelogen is. De enige expert in het hele verhaal is Alicia Kent: ze is een expert in het manipu-leren.'

Walling boog voorover en keek naar de vloer. `Dank je, Harry. Die expert met wie je de vloer aanveegt, ben ik toevallig.'

Bosch keek haar met open mond aan. 'O, nou ja... Sorry hoor. Het maakt verder niet uit wie het is. Waar het om gaat, is dat ze een leugenaar is van de eerste orde. Ze heeft alles verzonnen en nu we dat weten, kunnen we haar probleemloos uit haar tent lokken.'

Ze stond op en liep naar het raam. De luxaflex was dicht, maar ze boog een paar jaloezieen uiteen en keek naar buiten. Bosch begreep dat ze zijn verhaal even moest verwerken.

`Hoe zit het dan met die getuige van jou?' vroeg ze zonder zich om te draaien. 'Die heeft de moordenaar "Allah" horen roepen. Hoort hij soms ook bij het complot? Of wil je beweren dat ze wisten dat hij zich daar ergens verschool en dat ze door het aanroepen van Allah hem en ons allemaal beentje wilden lichten?'

Bosch ging zitten. Hij schraapte zijn keel, maar hij had keelpijn en het praten ging steeds moeilijker.

`Nee. Ik vermoed dat dat een typisch voorbeeld is van iets horen wat je wilt horen. Ik ben de eerste om toe te geven dat ik geen expert ben in ondervragingen. Die knaap vertelde me dat de schutter "Allah" riep toen hij de trekker overhaalde. Hij zei dat hij het niet honderd procent zeker wist, maar dat het er wel heel erg op leek. Ik geef toe dat ik me daar te veel op heb verlaten, alleen omdat het in mijn straatje paste. Hij zei precies dat wat ik wilde horen.'

Walling draaide zich om, liep terug naar haar stoel en nam plaats. Bosch vervolgde: 'Hoe kon mijn getuige weten wie er riep? Hij was zeker veertig, vijftig meter van Kent en de schutter verwijderd. Het was donker. Misschien dat Stanley Kent een paar seconden voor zijn executie wel wat heeft geroepen. Misschien de naam van de vrouw van wie hij hield. Uiteindelijk wist hij niet dat zij hem had belazerd.'

`Alicia.' `Juist. Het is niet ondenkbaar dat "Alicia!" onderbroken door een schot klinkt als "Allah!" '

Walling Iegde haar handen in haar schoot en boog voorover. Als je het over lichaamstaal hebt, dacht Bosch, dan is dit geen slecht teken. Hij kreeg de indruk dat het kwartje was gevallen.

Je had het net over het eerste setje plastic bindstrips,' zei ze. `Wat bedoelde je daarmee?'

Bosch knikte en gaf haar de map met foto's van de plaats delict. `Kijk maar eens goed. Wat zie je?'

Ze sloeg de map open en bestudeerde de foto's van de slaapkamer van de Kents.

Ja, dit is de slaapkamer,' zei ze. 'Vertel me nou maar wat ik niet zie.' `Precies. Daar gaat het dus om: dat wat je niet ziet. Er zijn geen kleren te zien. Ze zei dat ze zich had moeten uitkleden en op het bed moest gaan liggen. Moeten we geloven dat ze haar kleren netjes mocht opruimen voor ze haar vastbonden? Kijk eens naar de laatste foto. Dat is de foto die ze Stanley Kent hebben gemaild.'

Walling zocht naar de print van de foto, haalde hem eruit en bestudeerde hem. Bosch zag aan haar gezicht dat ze het doorhad.

`Nou?' `Die badjas,' klonk het opgewonden. `Toen we tegen haar zeiden dat ze zich moest aankleden, liep ze naar de kast om haar badjas te pakken. Hier op de foto hangt dat ding over de stoelleuning.'

Bosch knikte. Wat kunnen we daaruit opmaken? Dat de heren terroristen zo vriendelijk waren die badjas voor haar in de kast te hangen nadat ze de foto hadden genomen?'

`Misschien hebben ze haar wel twee keer vastgebonden en heeft ze tussendoor gauw haar badjas in de kast gehangen.'

`Kijk nog maar eens goed. De stekker van dat klokje op het nachtkastje is eruit getrokken.'

Waarom dat?' lk weet het niet. Misschien wilden ze voorkomen dat er een tijdsaanduiding op de foto stond of misschien hebben ze wel een paar dagen geoefend voor ze de juiste foto hadden. Wie weet zijn ze er een paar dagen of weken mee bezig geweest.'

Rachel knikte. `Ze hebben haar eerst alleen voor de foto vastgebonden en toen nog een keer om door ons of wie dan ook te worden bevrijd.' `Precies. Op die manier kon ze bij de uitvoering van het plan daar op het uitkijkpunt zijn. Ze heeft haar man niet zelf vermoord, maar ze zat wel in de tweede auto toe te kijken. Zodra Stanley dood was, het cesium in de vuilniscontainer was gegooid en haar auto bij Ramin Samirs huis was achtergelaten, zijn zij en haar mededader naar huis gegaan en is ze opnieuw vastgebonden.'

`Toen we haar vonden was ze niet buiten bewustzijn. Dat was onderdeel van het plan. De urine was een aardig hulpmiddel om ons over de streep te trekken.'

`De urinelucht heeft ook de lucht van het druivensap verdrongen.' `He? Dat vat ik even niet.'

`De paarsblauwe plekken op haar polsen en enkels. We weten nu dat ze niet urenlang zo heeft gelegen, maar ze had wel blauwe plekken. Er staat een open fles druivensap in de koelkast en in de vuilniscontainer in de garage liggen proppen keukenpapier met druivensap. Die blauwe plekken waren gewoon druivensap.'

`Mijn hemel! Dat ik zo stom heb kunnen zijn...' `Hoe bedoel je?' vroeg Bosch.

`Toen ik met haar op Tactische Inlichtingen in een piepklein kamertje zat, dacht ik dat ik iets van druivensap rook en ik vermoedde dat iemand die er voor mij had gezeten sap had gedronken of zo. Ik heb het geroken!'

`Zie je wel.' Er was geen twijfel mogelijk. Bosch keek haar aan en zag dat hij haar finaal over de streep had getrokken. Agent Walling was dan wel om, maar hij zag ook iets van groeiende bezorgdheid en twijfel.

`Wat is het motief dan?' vroeg ze. 'We hebben het wel over een federale agent. Als we dit hard willen maken, hebben we wel een motief nodig. We mogen niets aan het toeval overlaten.'

Bosch had al op de vraag gerekend. 'Het motief hebben we allebei gezien. Alicia Kent is een knappe vrouw. Jack Brenner is verliefd op haar geworden en Stanley Kent stond een verhouding in de weg.'

Walling keek hem met ogen als schoteltjes aan, maar Bosch ging onverstoorbaar door. 'Dat is het motief, Rachel. Hij...,

'Maar Jack is —' 'Laat me nou even uitspreken. Het is ongeveer zo gegaan: jij en je partner zijn bier vorig jaar geweest om de Kents te waarschuwen. Er is een vonkje overgesprongen tussen Jack en Alicia. Ze zien elkaar wel zit-ten. Ze drinken een stiekem kopje koffie, een borrel of iets dergelijks. Van het een komt het ander. Ze beginnen een affaire, die uitgroeit tot een hechte relatie. Zo langzamerhand groeit bij hen het besef dat er wat moet gebeuren: 

Alicia moet scheiden of Stanley op een of andere manier zien te lozen. Wie weet is er een mooie polis voor een levensverzekering, zo niet, dan is de helft van zijn bedrijf ook interessant. Dat is al een motief, Rachel. Het ging hen helemaal niet om het cesium, om terro-risme of wat dan ook. Het is het aloude recept: seks plus geld is moord.' Ze fronste haar wenkbrauwen en schudde haar hoofd. `Je weet niet waar je het over hebt. Jack Brenner is getrouwd en vader van drie kinderen. Om die reden alleen al wilde ik hem graag als partner. Hij is superdegelijk, zelfs een beetje aan de saaie kant. Hij is niet geinteres-seerd in andere vrouwen en heeft me op geen enkele ma...,

`Iedere vent is in wezen geinteresseerd. Of ze nou getrouwd zijn, kinderen hebben of niet.'

`Wil jij mij nou even laten uitpraten?' vroeg ze kalm. `Je zit helemaal fout met je theorie over Jack. Hij heeft Alicia Kent vannacht voor het eerst van zijn leven gezien. Vorig jaar was hij mijn partner helemaal niet. Heb ik dat ooit beweerd?'

Bosch was volkomen van zijn a propos gebracht. `Wie was je partner dan wel, Rachel?'

Ze keek hem lang aan en zei: 'Cliff Maxwell.'