4
In zijn eigen kamer aangekomen deed hij het licht met de hand aan. Het systeem dat op het herkennen van zijn stem werkte, was in feite maar flauwekul, zo wist hij, niet meer dan een gimmick om de eventuele investeerders die Charlie Condon eens in de zoveel weken door het bedrijf loodste te imponeren. Dat gold ook voor alle camera's en Vernon. Charlie hield vol dat het echt nodig was en dat het aantoonde dat ze op het scherp van de snede bezig waren. Volgens hem zagen die zakenmannen alleen dan in hoe belangrijk het allemaal was, en dat zorgde er weer voor dat ze met plezier een cheque uitschreven.
Het resultaat van dit alles was dat Pierce soms de indruk had dat het bedrijf even hightech was als zielloos. Hij was Amedeo begonnen in een pakhuis in Westchester, in de buurt van het vliegveld. De huur was er laag en de metingen deed hij tussen het opstijgen en landen van de vliegtuigen door. Toen had hij geen personeel en nu wist hij niet eens precies hoeveel mensen er werkten. In die dagen reed hij in een Volkswagen Kever met gedeukte bumpers - het oude model Kever welteverstaan - en nu reed hij in een bmw. Amedeo en hij hadden het zonder meer ver geschopt, maar steeds vaker dacht hij terug aan het lab in het pakhuis onder de aanvliegroute van landingsbaan 17. Cody Zeiler, altijd in voor een quote uit een film, had ooit gezegd dat 'Landingsbaan 17' zijn 'Rosebud' zou zijn, het beroemde laatste woord van de sterfbedscène van Citizen Kane, en Pierce had zo'n vermoeden dat zijn vriend het wel eens bij het rechte eind kon hebben. Hij ging aan zijn bureau zitten en overwoog even Zeiler te bellen om te zeggen dal hij van gedachten veranderd was en best wilde uitgaan. Ook speelde hij met de gedachte om Nicole te bellen om te vragen of ze wilde praten, maar hij wist dat dat geen goed idee was. Het was nu haar beurt en hij had maar te wachten, zelfs als ze nooit meer contact zou opnemen.
Hij pakte zijn opschrijfboekje uit zijn rugtas en belde het nummer van zijn voicemail. Hij toetste het nummer in en kreeg te horen dat hij één nieuw bericht had. Hij luisterde en hoorde de stem van een hem onbekende man.
'Eh... ja, hallo. Met Frank. Frank Behmer. Ik bel voor Lilly. Ik heb dit nummer van de website en wou weten of je vanavond beschikbaar bent. Ik weet dat het laat is, maar ik probeer het toch maar. Ik zit in het Peninsula Hotel. Bel me zodra je tijd hebt. Frank Behmer, kamer 410. '
Pierce wiste de boodschap en weer voelde hij die spanning van het binnendringen van iemands verborgen bestaan. Hij dacht even na en belde Inlichtingen voor het nummer van het Peninsula Hotel in Beverly Hills. Frank Behmer was zo nerveus dat hij vergeten was dat te zeggen.
Hij belde het hotel en vroeg naar Frank Behmer, kamer 410. Na vijf keer overgaan werd er opgenomen. 'Hallo?'
'Meneer Behmer?'
'Ja?'
'Hallo. U hebt Lilly gebeld?'
De man twijfelde even en antwoordde: 'En wie bent u?'
Pierce aarzelde geen moment, want hij had op de vraag gerekend. 'Ik ben Hank. Ik regel Lilly's telefoontjes. Ze is op dit moment bezig, maar ik doe mijn best haar te pakken te krijgen en wat voor u te regelen. '
'Graag. Ik heb haar pager gebeld, maar ze heeft niets laten horen. '
'Haar pager?'
'Ja, die van de website. '
'O, ik begrijp het al. Lilly staat op een paar websites, ziet u. Mag ik vragen waar u haar precies hebt gevonden? We proberen uit te vinden welke site het populairst is, als u begrijpt wat ik bedoel. '
'Op LA Darlings. '
'Oké, LA Darlings. Dat is een van onze betere sites. '
'Dat is zij toch echt, hè? Die op de foto staat?'
'O zeker. Dat is ze helemaal. '
'Wat een beauty. '
'Zeker weten. Nou, eh... Zoals ik al zei: zodra ik haar te pak ken krijg, zeg ik haar dat ze u moet bellen. Lang kan het niet du ren. Hebt u binnen het uur van mij noch van haar iets gehoord, dan ben ik bang dat het niet gaat lukken. '
'O?' De teleurstelling klonk in zijn stem door.
'Ze heeft het razend druk, meneer Behmer, maar ik doe mijn best. '
'Nou, zeg maar dat ik een paar dagen in de stad ben en dat ik haar bijzonder goed zal belonen, als u begrijpt wat ik bedoel. ' Het klonk nu bijna smekend en Pierce voelde zich al schuldig dat hij de man zat voor te liegen. Het was alsof hij te veel wist van Behmer en diens leven.
'Ik begrijp het helemaal, ' zei Pierce. 'Goedenavond. '
'Goedenavond. '
Pierce hing op en probeerde de nare smaak die hij aan het telefoontje had overgehouden te negeren. Hij wist niet precies waar hij mee bezig was en waarom, maar hij werd ergens door aangetrokken. Hij zette de computer aan en stak het stekkertje van de telefoon erin. Hij was online en probeerde een aantal variaties van LA Darlings. Bij www. la-darlings. com was het raak. De eerste pagina liet alleen tekst zien; een waarschuwing en verklaring van niet-aansprakelijkheid voor het gebruik van de website door onbevoegden, te weten mensen van onder de achttien. Klikte je op Enter na de waarschuwing te hebben gelezen, dan verklaarde je minimaal achttien te zijn en bestand te zijn tegen bloot en porno. Links op het scherm zag hij een foto van een naakte vrouw die een handdoek voor zich had en haar vinger voor haar mond hield, waarmee ze 'Niemand vertellen... ' leek te zeggen.
Uw gids voor volwassen entertainment
Eronder was een rijtje rode tabs te zien met daarop de geboden diensten, zoals escorts gerangschikt op ras en haarkleur, plus specialisten in massage van alle geslachten en seksuele voorkeuren. Er was zelfs een tab die je vertelde waar je bekende pornosterren voor een privé-sessie kon huren. Pierce wist dat er op internet talloze van dergelijke websites waren. Waarschijnlijk had elke provider in elke grote stad minstens een zo'n website in de gelederen - een online bordeel, als het ware. Pierce had zich nooit in een dergelijke site verdiept, maar Charlie Condon had er ooit een bezocht voor een zakenrelatie. Later, toen de ladderzatte zakenman nog voor er iets was gebeurd door de escort was beroofd, had Charlie er flink spijt van gehad. Dat de man zijn geld niet in Amedeo had gestoken, behoeft bijna geen vermelding.
Pierce klikte op de sectie 'Blondines'; een willekeurig begin van zijn zoektocht naar Lilly. De pagina die op het scherm verscheen, bestond uit twee delen. Links zag hij een lijst waarop je kon scrollen, met foto's van blonde dames inclusief hun voornaam. Je kon op de foto's klikken en dan verscheen het beeld uitvergroot ter nadere bestudering rechts op het scherm. Hij scrolde de lijst door en las de namen. Er waren wel veertig escorts, maar geen van hen heette Lilly. Hij sloot het venster en zocht in de lijst van brunettes. Toen hij halverwege was, zag hij de naam Tiger Lilly staan. Hij klikte op de foto en daar verscheen haar pagina. Hij zocht het telefoonnummer en zag dat het niet klopte. Het was niet het zijne.
Hij sloot het venster en ging terug naar de lijst. Wat verder naar beneden vond hij een dame die simpelweg Lilly heette. Hij klikte op haar foto en zocht haar telefoonnummer. Bingo. Hij had de Lilly die hij zocht.
De foto liet een vrouw van midden twintig zien. Ze had donker, schouderlang haar, bruine ogen en was mooi bruin. Ze zat geknield op een bed met messing spijlen en was naakt onder een zwart gehaakt negligé. De rondingen van haar borsten waren goed zichtbaar en je zag waar haar bikinislip de zon had geweerd. Ze keek in de camera en haar volle lippen leken bijna een uitnodiging te vormen.
Als de foto niet geretoucheerd was en als die de échte Lilly liet zien, dan was het een beauty. Frank Behmer had geen woord te veel gezegd. Pure fantasie, een droom van een escort. Pierce begreep nu waarom zijn nummer vanaf het moment dat hij het had zo vaak was gebeld. De enorme competitie op de website, en die van soortgelijke sites, kon zij duidelijk makkelijk aan. Een man die de foto's zat te bekijken, op zoek naar een vrouw, zou niet snel geneigd zijn om verder te zoeken en onmiddellijk de telefoon pakken. Onder de foto stond een lichtblauwe strik. Pierce zette de cursor erop en las: 'Foto geverifieerd door directie', wat betekende dat de vrouw op de foto ook werkelijk de vrouw was die de advertentie had geplaatst. Met andere woorden: als je haar bestelde, kreeg je ook wat je had uitgezocht. Tenminste, dat nam je dan maar aan.
'Foto's verifiëren, ' zei Pierce hardop. 'Iemand moet het vuile werk doen. '
Hij ging naar de tekst onder de foto en terwijl hij scrolde, las hij: Speciale geneugten
Hallo heren! Ik heet Lilly en ik ben de liefste, zachtste en gezelligste escort van West LA. Ik ben 23 en mijn maten zijn 85-63-85
(puur natuur!). Lengte 1, 55 meter, 48 kilo en niet-rokend. Ik heb Spaans en Italiaans bloed, maar ben toch volbloed Amerikaanse! Heb je zin in iets lekkers, bel me dan, en ik ontvang je privé in mijn appartement bij het strand. Ik heb alle tijd en kan al je wensen vervullen. Dubbel genieten? Ga dan naar 'Blondines' en zoek mijn vriendin Robin. We werken graag samen: met jou of met elkaar! Ik ben dol op mijn werk én op mijn klanten. Bel me!
Alleen bij mij aan huis.
Alleen voor vips!
Onder de advertentie stonden haar telefoonnummer, dat wil zeggen dat van Pierce, en haar pager. Hij pakte de telefoon en belde de pager. Hij hoorde drie tonen en toen haar stem.
'Hallo, dit is Lilly. Spreek je naam in en waar ik je kan bereiken. Ik bel je zo snel mogelijk terug. Bel je vanuit een hotel, geef dan je volledige naam, want anders verbinden ze me niet door. Bedankt, en ik hoop je snel te zien. Dag!'
Pierce wist nog niet precies wat hij zou gaan zeggen, maar toen hij de piep had gehoord, zei hij: 'Eh... ja, met Henry. Er is een probleem, want ik heb jouw oude telefoonnummer. Dat wil zeggen: de telefoonmaatschappij heeft me jouw vorige nummer toegewezen. Mijn flat, bedoel ik. Nou ja, ik weet niet... Ik wou het er even met je over hebben. ' Hij sprak het telefoonnummer in en hing op.
'Shit!' Hij wist dat het idioot had geklonken, en eigenlijk had hij geen idee waarom hij haar had gebeld. Als het haar nummer niet meer was, kon ze er verder ook niet veel aan doen, behalve het van de site halen. Eigenlijk was dat de hamvraag: waarom stond het nog op de site?
Hij keek naar de foto op het scherm en bestudeerde die wat beter. Lilly was ongelooflijk mooi. Er drukte iets op zijn binnenste en hij werd zich ervan bewust dat zijn lust was opgewekt, maar eigenlijk had hij maar één gedachte. Waar ben ik mee bezig? Het was een legitieme vraag. Hij wist wat hij zou moeten doen: de telefoonlijn uit de computer trekken, maandag een nieuw nummer aanvragen, de boel vergeten en zich weer op het werk storten.
Het lukte hem niet. Hij sloot Lilly's pagina, maar ging terug naar de homepage en ging door de lijst met blondines en scrolde tot hij bij de foto was waar robin onder stond. Hij klikte erop, en blond was ze zeker. Ze lag naakt op een bed en op haar buik, plus op strategische plekken van haar borsten en haar kruis, lagen wat rozenblaadjes. Ze lachte een glimlach van rode lippenstift. Ook onder deze foto stond de lichtblauwe strik die aangaf dat zij het echt was. Hij las de advertentie snel door.
Mijn naam is Robin en ik ben de vrouw van je dromen. Ik ben van nature blond, heb blauwe ogen en ben een rasechte Amerikaanse. Ik ben 24, mijn maten zijn 95-75-90, en ik ben bijna 1, 80 meter lang. Ik rook niet, maar ben gek op champagne. Ik kom bij jou langs of jij komt bij mij aan huis. Wat we ook doen, ik heb geen haast. Absoluut positiefGGS. Dubbel genieten? Ga dan naar de pagina van mijn vriendin, brunette Lilly. We werken samen - met jou of met elkaar! Bel me. Ik stel je niet teleur!
Alleen voor vips.
Ook hier stonden een telefoonnummer en het nummer van een pager bij. Zonder erbij na te denken noteerde hij ze in zijn notitieblokje en bekeek de foto van Robin. Ze was aantrekkelijk, maar minder aansprekend dan Lilly. Robin had scherpe lijnen rondom haar mond en ogen. Ze had een koelere blik en leek meer op wat Pierce zich voorstelde bij het type vrouw dat op een dergelijke website zou staan. Lilly beantwoordde daar niet aan.
Hij herlas de tekst en vroeg zich af wat 'Absoluut positief ggs' betekende. Hij had geen idee, maar vermoedde, gezien de identieke opzet en bewoordingen, dat de wervende tekst van beide advertenties door een en dezelfde persoon geschreven was. Ook het bed waarop ze gefotografeerd waren, was hetzelfde. Hij wist niet precies wat dat betekende, maar het leek erop dat de vrouwen inderdaad samenwerkten. Het verschil was dat Lilly alleen thuis ontving en dat Robin zowel bij de klant aan huis kwam als thuis werkte. Wat dat betekende in de wereld waarin de dames verkeerden, wist hij niet.
Hij leunde achterover, tuurde naar het scherm en vroeg zich af wat hij zou gaan doen. Hij keek op zijn horloge. Het was tegen el ven. In een opwelling pakte hij de telefoon. Hij keek op zijn aan tekeningen en belde Robins nummer. De telefoon was vier keer overgegaan en opeens werd hij bang. Hij wilde nel ophangen toen hij een slaperige, zwoele vrouwenstem hoorde. 'Hallo '' 'Robin?'
'Ja. '
'Sorry. Heb ik je wakker gemaakt?'
'Nee, ik sliep nog niet. Met wie spreek ik?'
'Eh... Ik ben Hank. Ik, eh... zag je advertentie op de website van LA Darlings. Bel ik te laat?'
'Nee hoor. Wat is Amedeo Tech?'
Hij schrok, want hij begreep dat ze nummerweergave had. Hij was bang dat het zou uitkomen, dat types als Vernon iets van hem zouden weten.
'Dat is Amedeo Techniek. Je schermpje biedt geen ruimte voor de hele naam. '
'Werk je daar?'
'Ja. '
'Ben jij meneer Amedeo?'
Pierce glimlachte. 'Nee, er werkt geen meneer Amedeo. Niet meer, tenminste. '
'O nee? Jammer. Waar zit hij dan nu?'
'Het staat voor Amedeo Avogordo, een scheikundige die zo'n tweehonderd jaar geleden als eerste het verschil tussen moleculen en atomen onderkende. Ondanks het feit dat het een belangrijke ontdekking was, werd hij pas na vijftig jaar - hij was toen al gestorven - serieus genomen. Die man was zijn tijd ver vooruit, dus hebben we het bedrijf naar hem genoemd. '
'Wat doe je daar precies? Speel je met moleculen en atoompjes?'
Hij hoorde haar geeuwen. 'Zoiets. Ik ben ook chemicus. We proberen een moleculaire computer te ontwikkelen. '
'Echt? Te gek. '
Pierce glimlachte weer. Ze was onder de indruk, noch geïnteresseerd. 'Nou ja, waar ik voor bel, is dat je met Lilly samenwerkt. Die brunette. '
'Dat was zo. '
'Niet meer?'
'Inderdaad. '
'Waarom? Ik probeer haar steeds te bereiken, maar... '
'Hé, ik ga het met jou niet over Lilly hebben. Ik ken je niet eens. ' Haar toon was veranderd en haar stem had nu een scherpe klank.
Pierce had door dat hij moest oppassen als hij haar niet wilde afschrikken. 'Oké. Sorry, ik vroeg het alleen omdat ik haar leuk vind. '
'Ben je bij haar geweest?'
'Ja, twee keer. Ik vond het een aardig mens en vroeg me af waar ze naartoe is. Meer niet. De laatste keer dat ik haar zag, had ze het over een triootje. Kan ik een boodschap voor haar achterlaten?'
'Nee, ze is er niet meer, en wat er ook met haar gebeurd is... Nou ja. Gedane zaken nemen geen keer. '
'Hoe bedoel je? Wat is er gebeurd?'
'Luister eens, meneertje. Ik word een beetje nerveus van al dat gevraag, en ik hóéf jou helemaal geen antwoord te geven. Ik stel voor dat je je vannacht verder met die molecuultjes van je bezighoudt. ' Ze hing op.
Hij zat met de telefoon aan zijn oor en had haar graag weer gebeld, maar wist dat hij verder weinig uit haar zou krijgen. Dat had hij mooi verknald. Hij hing op en zette alles op een rijtje. Hij keek naar de foto van Lilly en dacht aan Robins raadselachtige opmerking dat er iets met haar was gebeurd. 'Wat dan, Lilly?' vroeg hij zich hardop af.
Hij ging terug naar de homepage en klikte op de tab 'Adverteer op deze website', waarna hij terechtkwam op een pagina waarop stond hoe je te werk moest gaan. Je kon online je advertentie opgeven als je je creditcard, kopij en een digitale foto maar paraat had. Wilde je de lichtblauwe strik bij je foto, de proeve van echtheid, dan moest je alle gegevens zelf komen aanbieden zodat men kon verifiëren dat jij de vrouw op de foto was. Ze zaten op Sunset Boulevard in Hollywood. Blijkbaar hadden Lilly en Robin die weg bewandeld. De kantooruren waren maandag tot en met vrijdag van negen tot vijf en zaterdag van tien tot drie.
Na het adres en de openingstijden te hebben genoteerd, besloot hij Lilly's pager nog een keer te bellen. Daarna printte hij haar foto, zette de computer uit en haalde de stekker van de telefoon eruit. Een stemmetje diep binnenin hem zei dat hij ver genoeg was gegaan, dat hij het moest laten rusten. Wat hij moest doen, was zijn telefoonnummer veranderen en het verder vergeten. Een ander stemmetje echter - een hardere stem uit zijn verleden - vertelde hem iets anders.
'Licht!' zei hij. De kamer werd in duisternis gehuld. Hij hield van het donker. In het donker kon hij altijd goed nadenken.