Vinta stapte de kamer in en bekeek ons aandachtig. Haar gezicht leek even een oprecht bezorgde uitdrukking te krijgen toen ze naar Luke keek. Ze liep naar het bed en legde haar handen op zijn schouders. Zo bleef ze ongeveer een halve minuut staan. 'Jij blijft leven,' kondigde ze aan. 'Op dit moment weet ik niet of dat een zegen of een vloek is,' antwoordde hij. Toen sloeg hij zijn goede arm om haar heen, trok haar opeens naar zich toe en kuste haar. 'Hallo, Gail,' zei hij. 'Dat is lang geleden.'

Ze week minder snel terug dan misschien had gekund. 'Je schijnt al wat beter te zijn,' merkte ze op, 'en ik kan zien dat Merles verzorging je al iets heeft geholpen. 'Ze glimlachte even flauwtjes en zei toen: 'Ja, dat is voorbij, domme atleet. Ben je nog steeds zo gek op spiegeleieren?' 'Inderdaad,' gaf hij toe. 'Maar geen zes. Misschien maar twee vandaag. Ik voel me niet zo lekker.' 'Goed,' zei ze. 'Kom, Merle. Ik heb je nodig als opzichter.' Luke wierp me een slinkse blik toe. Hij was er ongetwijfeld van overtuigd dat ze met mij over hem wou praten. En wat dat betreft was ik er niet zeker van of ik hem alleen wou laten, ook al had ik al zijn Troeven in mijn zak. Ik had nog geen zekerheid over zijn talenten en ik wist nog veel minder van zijn bedoelingen. Daarom aarzelde ik even. 'Misschien moet er iemand bij de patiënt blijven,' zei ik tegen haar.

'Het gaat goed met hem,' zei ze, 'en misschien heb ik je hulp nodig als ik geen bediende kan optrommelen.'

Aan de andere kant, mogelijk had ze me iets interessants te vertellen...

Ik zocht mijn hemd en trok het aan. Ik streek een hand door mijn haar.

'Oké,' zei ik. 'Tot zo, Luke.'

'Hé,' antwoordde hij, 'kijk eens of je een wandelstok voor me kunt vinden, of snij een tak af of zo iets.' 'Is dat niet een beetje te snel?' vroeg Vinta. 'Je kunt nooit weten,' antwoordde Luke. Dus pakte ik mijn zwaard en nam het mee. Terwijl ik Vinta volgde, de kamer uit en de trap af, viel het me in dat wanneer er twee van ons samen waren we kennelijk iets te zeggen hadden over de derde.

Zodra hij ons niet meer kon horen merkte Vinta op: 'Hij heeft risico gelopen door naar jou te komen.' 'Ja, dat klopt.'