15

Freek was niet meer bij hun tafel weg te slaan. Geboeid keek hij over zijn glas bier naar het jonge meisje dat tegenover hem zat. Hoe was ze hier terechtgekomen? Ze leek nog zo jong en onervaren. Onbewust likte hij zijn lippen. Het was al weer een tijd geleden dat hij zo’n jong ding in zijn armen had gehouden. Elk jaar leek de spoeling dunner te worden. Of werd hij te oud? Onzin! Hij was pas dertig en had alle recht om hier te zijn. Als er iemand hier niet thuishoorde was het dit jonge ding wel. Hij boog naar voren en schoof nonchalant een vol glas in Angela’s richting. ‘Je loopt achter, drink een beetje door…’ Hij lachte zijn witte tanden bloot, maar zijn gulheid had geen effect op haar. Ze negeerde hem volkomen. Kon hij maar even naast haar zitten en met haar praten. Vijf minuten was voldoende om haar in te pakken met zijn mooipraterij. Maar Fred en de anderen waarmee ze hier was, weken niet van haar zij. Het waren geen dansers.

Misschien… ‘Zullen we even dansen?’ Hij seinde met zijn hoofd naar de dansvloer en stond op. Hij zag haar twijfelen en trok haar snel omhoog. ‘Dit is mijn favoriete nummer.

Kom!’ Terwijl ze naar de dansvloer liepen legde hij zijn arm rond haar schouders. ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’

Angela’s ogen verwijdden zich verschrikt. ‘Zestien’, hakkelde ze met een rood hoofd.

Er speelde een glimlach om zijn lippen en hij kneep in haar schouder. ‘Je hoeft tegen mij niet te liegen. Bij Freek is je geheim veilig.’ Zijn hand gleed langs haar rug naar beneden en bleef een paar seconden op haar billen rusten.

‘Ik weet niet waar je het over hebt.’ Ze gooide zijn arm van zich af en begon wild te dansen. Haar lange, donkerbruine haren zwiepten rond haar hoofd en na een paar minuten liep het zweet langs haar rug omlaag. Het was warm in het midden van de zaal. De mensen om haar heen sprongen in de lucht, zwaaiden met hun armen en lalden met de muziek mee. Bij het vierde nummer dacht ze dat ze zou bezwijken van de hitte. Ze knikte met haar kin in de richting van de hal en Freek volgde haar.

‘Wil je even naar buiten?’ vroeg hij hoopvol. Zijn hand drukte in haar rug. Ergens in haar achterhoofd hoorde ze de waarschuwende stem van haar moeder. Ze moest die engerd kwijt zien te raken.

‘Nee, ik ga naar de wc. Je hoeft niet mee, ik vind het alleen wel.’ Met een zure glimlach liet hij haar los. Er stond een lange rij, maar het was aangenaam fris in de gang. Angela sloot aan en zag opgelucht hoe Freek terugkeerde naar de zaal.

Angela was al lang de tel kwijt toen het zoveelste glas voor haar werd neergezet. Rianne had zich zonder Rasid weer bij haar vrienden gevoegd. De twee meisjes stonden arm in arm en met een rood hoofd uit volle borst mee te zingen. Ze wiebelden allebei onvast op hun benen. Angela hield zich aan de tafel vast en schoot geregeld in een lachstuip als bleek dat Rianne haar tekst kwijt was. Freek was ook weer van de partij. Hij probeerde Angela op een stoel te trekken maar ze duwde hem weg. Wat moest de griezel toch van haar? Waarom ging hij niet ergens anders zitten? Zijn arm gleed rond haar heup en zijn vasthoudendheid irriteerde haar. Ze deed een stap opzij. ‘Rot op!’ snauwde ze. Ze raakte uit evenwicht, zakte door haar benen en voelde de grond op haar afkomen. Maar voor ze de grond raakte had Rogier haar opgevangen. Giebelend sloeg ze haar armen om zijn hals. Dit was zoveel beter dan Freek.

‘Je bent dronken’, zei hij wat overbodig.

Iemand riep haar naam, ergens ver weg. Ze kreunde en probeerde haar ogen te openen, maar haar oogleden voelden loodzwaar aan. Er bewoog iets naast haar. Een hand schudde haar heen en weer. ‘Angie, word eens wakker.’ Angela tilde moeizaam haar hoofd op en keek verbaasd de kamer rond.

Rianne keek grijnzend op haar neer. Ze had alleen een shirt en slipje aan en zat rechtop in bed. Haar ogen waren rooddooraderd en haar haar stak alle kanten op. Angela kon zich niet herinneren hoe ze hier was terechtgekomen.

Flarden van gisteravond drongen langzaam tot haar door.

Het feest in de Wizard, de drank, de muziek.

‘Hoe laat waren we thuis?’ wilde ze weten.

Rianne wreef in haar ogen. ‘Rond half vier, vier uur, geloof ik.

Jij was echt helemaal weg. Mens, wat was jij dronken.’ Ze lachte en zwaaide haar benen over de rand van het bed. ‘Ga je mee wat eten? Het is al middag.’ Rianne graaide een jeans van de stoel en gooide die van Angela op het bed. ‘Ik heb een droge strot. Jij niet?’

‘Ik voel me niet zo goed.’ Kreunend klauterde Angela uit het bed en stak haar been in een broekspijp.

‘Vind je het gek na gisteravond? Neem een pijnstiller, daar knap je snel van op.’ Rianne opende de slaapkamerdeur en liep de trap af. Haar moeder zat aan de eettafel en keek de twee meisjes onderzoekend aan. Afkeurend schudde ze haar hoofd.

‘Eindelijk wakker? Jullie hebben gisteravond behoorlijk de beest uitgehangen. Jullie raakten de trap niet op en Bob en ik hebben jullie omhoog moeten slepen.’

Rianne liet zich op een stoel zakken. ‘Effe niet zeuren, mam.

Ik heb koffie nodig. Liters!’

Haar moeder wees naar het aanrecht. ‘Ik heb net gezet.’ ‘Angie, schenk even in. De kopjes staan boven op de koelkast.’ Angela deed wat haar gevraagd werd. Met twee mokken koffie schoof ze aan tafel. ‘Waar is iedereen?’ vroeg Rianne terwijl ze in haar koffie roerde.

‘Bob is met zijn kinderen naar het voetbal.’ Haar moeder rolde opgelucht met haar ogen en ze schoten alle drie in de lach. ‘Was het gezellig?’ veranderde ze van onderwerp.

Angela en Rianne knikten. ‘Rasid en zijn broer zijn ook nog een paar uurtjes gekomen.’

Haar moeder boog zich naar Angela toe. ‘Is het wat, die jongen?’ vroeg ze haar. ‘Ik heb wel honderd keer gevraagd of ze hem een keer meebrengt, maar nee…’

‘Vind je het gek? Dan begin jij direct aan een kruisverhoor.

“Werk je? Hoeveel geld heb je op de bank? Wil je kinderen, wanneer gaan jullie trouwen?”’

‘Gáán jullie trouwen?’

‘Nee, mam! We hebben net twee weken verkering.’ Lachend stond de vrouw op. ‘Je hebt gelijk ook. Je moet genieten zolang het kan.’

Het was iets voor vieren toen Angela haar fiets in de stalling parkeerde en de lift omhoog nam. Trix begon te blaffen toen hij haar voetstappen in de gang herkende. Nog voordat ze de sleutel in het slot kon steken, ging de deur open. Haar vader stond in de deuropening en keek haar donker aan. Waarom keek hij boos? Waren ze achter de waarheid gekomen?

Hadden ze Melanie gebeld? Ze beet op haar lip. Ze had veel te lang getreuzeld. ‘Waar bleef je nou? Ik dacht dat we vandaag samen naar de manege zouden gaan? Ik heb je nog proberen te bellen, maar je nam je telefoon niet op.’

Angela sloeg haar hand voor haar mond. De mobiel zat in haar jaszak en de jas had de hele tijd bij Rianne beneden aan de kapstok gehangen. Ze had hem niet meer gecontroleerd.

‘Sorry, pap. Ik heb de rijles wel afgezegd maar ik ben vergeten het jou te laten weten. Ben je boos?’

Hij schudde toegeeflijk zijn hoofd. ‘Nee, niet echt. Ik heb de auto gewassen en wat op de computer gewerkt. Hoe was jouw zaterdag?’

Angela begon te glunderen. ‘Het was echt gezellig.’ ‘Voordat je losbarst… Houd je jas aan, dan gaan we even met Trix lopen. Ondertussen vertel je mij maar alles over de film.’ Angela kreeg het benauwd. Kende hij de film? Straks ging hij vragen stellen over een film die zij niet had gezien. Met zijn politie-ervaring had hij ongetwijfeld snel door dat ze loog.

‘Vind je het erg als ik ga douchen? De logeerpartij kwam wat onverwachts en ik had geen spullen mee. Ik voel me vies.

Waar is mama?’

‘Werken. Ze komt vanavond rond tienen thuis. Ga jij maar douchen. Ik loop wel alleen een rondje met Trix.’

Angela hield haar gezicht omhoog zodat de waterstraal haar huid deed tintelen. Ze nam zich voor om nooit meer dronken te worden, zodat ze niet meer hoefde te liegen tegen haar ouders. Deze keer had ze geluk gehad en was ze niet betrapt, maar dat geluk zou niet blijven duren. Zodra er zich een goed moment voordeed zou ze Rianne in vertrouwen nemen. Zij zou heus wel begrijpen dat ze nog niet mocht drinken en feesten.