INLEIDING

In de donkere nacht van de 19e september 1976 is de wereld voor mij volkomen veranderd. Het was de dag dat ik stierf. Ik was negentien minuten lang dood en zou vandaag niet in leven behoren te zijn, hoe dan ook. Ik zou niet in staat moeten zijn tot praten, laat staan lopen. Ik overleefde echter een zware val en een operatie waarbij mijn linkerarm boven de elleboog moest worden geamputeerd. Dat moest vanwege het gasgangreen dat zich al door mijn hele lichaam had verspreid. Ik kon letterlijk voelen hoe mijn inwendige organen een voor een uitvielen, alsof iemand de lichten in de kamer uitdeed. Eerst mijn nieren, toen mijn lever en mijn hart, en uiteindelijk ook mijn longen. Op dat moment raakte ik gescheiden van mijn lichaam en maakte een reis naar een oord waarvan de herinneringen nu pas beginnen terug te keren, beetje bij beetje.

De lessen die mij daar werden geleerd waren diepzinnig en wat voor mij dagen leek te hebben geduurd, voltrok zich in een ‘flits’ van slechts negentien minuten. Ik werd me pas in de loop der jaren weer bewust van deze lessen en ik hield er bepaalde ‘gaven’ aan over, waarvan alleen mijn intiemste vrienden weet hebben. In een tijdsbestek van jaren ontwikkelde ik mij tot therapeut en spreker.

Ook heb ik zeven jaar achtereen een eigen radioprogramma gehad. Dat programma duurde telkens drie uur en werd vijf dagen per week uitgezonden, waarin ik de wijsheid waarin ik was onderricht in dat ‘domein der meesters’ (zo noem ik het, omdat ik de leerling was geweest van tal van meesters daar) uitdroeg. Ondanks deze hele ontwikkeling, vanaf het volstrekt normale leven dat ik leidde: eerst in Seattle, dan in New York en inmiddels in Chicago, tot de kantoren die ik inmiddels zelfs in het Verre Oosten heb, voelde ik mij geen moment anders dan mijn broers en zussen of mijn vrienden. Alleen leef ik vanaf die dag met een zekere ‘afstandelijkheid’ – het knagende gevoel dat ik hier niet thuishoor, of waar dan ook.

Ik ervoer iedere ontmoeting en ook iedere emotie alsof het iemand anders overkwam. In 1999 voltrok zich echter in het Verre Oosten een geweldige consolidatie, waarbij al mijn tegenstellingen spontaan wegvielen … en één werden. Ik kende geen onderscheid meer tussen goed of slecht, boven of onder, warm of koud, nabij of veraf, in of uit, oost of west, man of vrouw, verdrietig of vrolijk: meer dan pakweg vijfhonderd van deze tegenstellingen vielen weg. Ze werden één en ik was niet langer het ‘ik’ dat ik altijd had gekend. Ik werd iets anders. Ik kende niet langer het onderscheid tussen vriend of vijand en zag alleen nog broeders en zusters die bezig waren aan een lange, lange reis, onder leiding van een macht die alle beschrijvingen te boven gaat. Steeds weer ‘herinnerde’ ik mij schriftrollen, boeken en kleitabletten die ‘leefden’. Ik bedoel, de woorden erin bleven veranderen terwijl je ze in je handen hield, net zoals alles wat ik heb geweten voortdurend blijft veranderen en evolueren, zelfs na de feiten!

Datgene wat ik kon bevatten deelde ik in begrijpelijke taal met anderen en over de rest zweeg ik. Het was verstandiger om ‘ik weet het niet’ te zeggen, dan het risico te lopen mezelf belachelijk te maken. Ik wist alleen dat een hogere macht bezig was een heel universum voor mij te ontsluiten. Zo was het exact! Ik begon uitdrukking te geven aan alle dingen en mensen die ik nodig had in mijn leven , uitsluitend door vast te houden aan één bepaalde gedachte. Ik had er echter niet de volledige beheersing over. Het stuurde mijn hele leven in de war! Het universum maakte geen enkel onderscheid tussen wat ‘goed’ of ‘slecht’ was voordat ik het vroeg. Ik kende de grondbeginselen van hypnose en onbewust programmeren, want ik was vele jaren hypnotiseur geweest en had onderricht gegeven in onbewust programmeren. Nu echter ervoer ik te hooi en te gras en goed-of kwaadschiks dagelijks allerlei openbaringen. Langzamerhand leerde ik mijn gedachten en emoties te beheersen en te ‘balanceren’ en begon ik anderen bij te brengen wat ik had ervaren. Toen, eveneens spontaan, begon ik mij dat Oord te herinneren, mét de leringen en waarheden waarmee ik daar in aanraking was gekomen. Ik kreeg ‘het verzoek’ om een film te gaan maken en de titel werd me aangeboden: The Meta Secret. Vanaf dat moment begonnen allerlei mensen, elementen en krachten die vooralsnog voor mij anoniem zijn gebleven, pogingen te doen om mij te beletten deze film en dit boek te creëren en uit te brengen.

Dit bracht me op het randje van een faillissement, leidde tot een pijnlijke scheiding en sneed mij af van het contact met de twee schatjes die voor mij de hele wereld betekenden. Ik moest het verraad van vrienden verduren en tegen krachten strijden die het slecht met mij voor hadden. Zo raakte ik sterker emotioneel getraumatiseerd dan de meeste doorsneemensen ooit zouden mogen zijn.

Door dit alles heen was er echter ‘iets’ dat aan mijn zijde bleef en mij geleidelijk aan zijn kracht onthulde. Plotseling werd ik mij ervan bewust dat ik niet alleen stond. Dat is echter een ander verhaal en stof genoeg voor een ander boek. Wat andere mensen ook mochten denken, ik wist dat ik iedereen moest gaan helpen, ongeacht of zij zich als een ‘vijand’ of een ‘vriend’ van mij opstelden. Op de meest ongelegen momenten voelde ik golven van liefde en mededogen uit mijn wezen stromen, zoals midden in een zakelijke onderhandeling of bij een contractbreuk. Ik begon de personen met wie wij in een strijd waren verwikkeld te voelen. Ik begon de angsten, de pijn, de noden en toekomst van deze mensen te zien en te ervaren. Ik ontwierp een poster en schreef de tekst die deze overweldigende emoties beschreef. De tekst luidde als volgt:

WIJ ZIJN ALLEMAAL ÉÉN!

Als wij in staat waren de geheime gedachten van onze vijanden te lezen, zouden wij in het leven van al onze medemensen een verdriet en lijden ontdekken dat diep genoeg is om alle vijandigheid te ontwapenen.

Dat was toen het metageheim zich aan mij begon te openbaren. Alles werd glashelder zichtbaar voor mij. Ik begreep wie ik was, waar ik was en wat ik doen moest. De normale manieren van denken begonnen te vervagen en er werd een nieuw perspectief voor mij ontsloten, vervuld van mogelijkheden en vreugde.