EEN DE DAG DAT DE WERELD VERANDERDE

‘Tijdstip van overlijden: 04:15 uur.’ Ik kan dit moment in mijn leven, waarop de aarde voor mij stilstond alsof zij de adem inhield om te zien hoe ik mijn lotsbestemming zou begroeten, exact benoemen. Echter, op dat moment werd er voor mij een andere wereld ontsloten, die me iets liet zien van de geheimen van een weten dat alle kennis te boven gaat. Niets zou ooit nog hetzelfde zijn. Ik was begonnen aan een allesbehalve alledaagse reis.

Ik heet Mel Gill, maar de meeste mensen noemen me Mel. Als psychotherapeut en spreker reis ik de hele wereld over om mensen te vertellen over hun onbewuste en de manier waarop je gedachten niet alleen je geluksniveau bepalen, maar onvermijdelijk ook je lotsbestemming. Het is mooi werk, maar zoals ik al ben begonnen je uit te leggen, weet ik dit vanwege de reis die ik zelf heb gemaakt, een reis die ik – letterlijk – per ongeluk had aanvaard.

Het gebeurde in 1976 en ik was toen pas achttien jaar oud. Eerder die dag had iemand mij een klein, plat steentje gegeven waarin een symbool was gekrast dat eruitzag als de letter ‘M’. Het was een rune, een letter uit het alfabet van de Vikingen. In de oudheid schreven mensen, anders dan wij doen met onze moderne schriftsystemen, grote kracht toe aan hun letters. Het woord rune betekent zoveel als ‘geheim’. Voor de mensen uit de oudheid waren de runen, oorspronkelijk vierentwintig symbolen of letters, een orakel. Zij stopten de runen in een zak of doos, schudden ze door elkaar en namen er dan een steentje uit zonder te kijken, als een manier om hun toekomst te voorspellen. Door hardop de rune uit te spreken riepen zij de vibraties ervan op, waarna het steentje de zoeker in zijn queeste zou ‘helpen’. Misschien was dat de reden dat ik dit steentje bij me droeg: ik was op zoek naar mijn weg en wat daarna zou komen.

Iemand vertelde me dat de rune die ik had getrokken en nu bij me droeg de Ehwaz was. Volgens sommigen was de ‘M’ een symbool voor twee paarden die neus aan neus tegenover elkaar stonden; volgens anderen verwees deze rune naar een ruiter op een paard. De rune stond voor krachtige beweging, vooruitgang en soms een reis, maar niet alleen in het domein van de stof. Ehwaz stond voor de reis van de geest. Net zoals ruiter en paard een sterk deelgenootschap moeten hebben, is het voor lichaam en geest belangrijk elkaars partner te zijn. Symbolisch betekent dit dat het in het leven niet genoeg is aandacht te hebben voor het stoffelijke, terwijl de geest en de emoties worden genegeerd.

Als lid van de eerste generatie Indiase Amerikanen deed de wijsheid van de rune mij denken aan een hindoemythe over de god Shiva en zijn tweede gemalin Parvati, die ik lang geleden had gehoord. Nadat Shiva’s eerste gemalin was vermoord, had Shiva alle belangstelling voor de wereld verloren.

Shiva vervulde de uiterst belangrijke functie van ‘Vernietiger’ en ‘Beschermer’. Vroeger had hij bekendgestaan om zijn uiterst opvliegende karakter, maar toen hij de liefde van zijn leven had verloren, stortte hij in. Net als zoveel emotioneel verwonde mensen besloot hij dat hij, als hij verdere pijn wilde vermijden, de stoffelijke wereld en haar problemen voortaan maar moest mijden. Daartoe trok hij zich terug op een bergtop en begon te mediteren. Per slot van rekening, zo redeneerde hij, was een verblijf in het etherische domein, waar je kon leren van de grote meesters, een veel betere omgeving, waarin hij emotioneel veiliger zou zijn. Dat dácht hij tenminste!

De enige moeilijkheid was echter dat dit ook betekende dat Shiva onder meer zijn functie van ‘Beschermer’ in het domein van de stof verwaarloosde. Alles veranderde in chaos toen hij er niet was om de wereld in evenwicht te houden. De zon weigerde te schijnen, de oogsten verdorden en binnen de kortste keren was chaos troef. Daarom bedachten de goden een plan om Shiva weer op het juiste spoor te zetten. Zij schiepen een nieuwe godin, Parvati, die zijn gemalin kon zijn en hem kon teruglokken naar de aarde.

In het begin liep het allemaal erg stroef, maar ze gaf het niet op. Uiteindelijk slaagde zij er – met veel geduld – in om Shiva terug te brengen naar de aarde, waar ze met elkaar een compromis sloten: van tijd tot tijd zou hij toch nog mogen opgaan naar dat hogere domein om er samen met de meesters te mediteren, mits hij altijd terug zou komen om ook wat tijd met haar door te brengen!

Met andere woorden, waar de god Shiva wordt gezien als het mentale en emotionele aspect van de mensheid, is Parvati het stoffelijke. Volledige absorptie in mentale óf stoffelijke wensen en verlangens komt overeen met het negeren van het evenwicht in het universum, waardoor alles instabiel wordt. Om die reden moeten mensen altijd streven naar evenwicht tussen beide.

In mijn geval waren het de essentiële vibraties van de rune Ehwaz die mij aanspoorden te ontstijgen aan de stoffelijke wereld en te beginnen aan een reis waarop mijn ziel verborgen kennis en wijsheid kon verwerven. Ik had er geen flauw benul van dat er toen al sterke krachten aan het werk waren, krachten die de omstandigheden creëerden welke mij in staat zouden stellen verbinding te krijgen met de mogelijkheden die mij op het pad naar mijn bestemming zouden brengen.

Hoewel ik allesbehalve overtuigd was van de kracht van runen, leek Ehwaz mij toch een gunstig voorteken. Dit symbool stond voor een man die bezig was aan een ontdekkingsreis – en dat was precies wat ik was!

Ons gezelschap maakte een trektocht door de bergen van Maleisië. De nachtelijke duisternis had ons groepje al tamelijk ver ingesloten, maar we besloten nog een tijdje door te lopen. Plotseling, zonder waarschuwing, vond mijn voet geen vaste grond meer en merkte ik dat ik langs een steile helling omlaagstortte. Mijn hart klopte als een razende terwijl ik wanhopig met armen en benen probeerde mijn val te breken. Ik had echter niet de minste invloed op mijn val en tuimelde door de lucht als een weggeslingerde lappenpop. Toen, met een daverende klap, belandde ik op de stenen vloer van een diepe grot. Alles werd zwart om mij heen.

Mijn hoofd leek rond te tollen toen ik bijkwam. Ik was duizelig en misselijk en iedere centimeter van mijn lichaam brulde het uit van pijn. Het werd me al spoedig duidelijk dat ik in mijn linkerarm diverse gecompliceerde botbreuken had. Er was voor ons geen enkele mogelijkheid om met de buitenwereld te communiceren en de dichte vegetatie was voor voertuigen ondoordringbaar, zodat we alleen maar konden doorlopen. In de loop van de volgende tien dagen werd ik bijna overweldigd door folterende pijnen terwijl we de jungle verlieten, op zoek naar iets dat enigszins op medische hulp zou lijken. Tegen de tijd dat we een ziekenhuis bereikten, werd ik nagenoeg verteerd door sterk verbreide, hevige infecties.

De chirurg zei mijn ouders dat zij voorbereid moesten zijn op het ergste. Hij was ervan overtuigd dat ik het niet zou halen. Niettemin zou hij proberen mij te redden door mijn gevaarlijk door necrose aangetaste arm te amputeren.

Op dat moment gebeurde het, zonder waarschuwing vooraf! Ik was overweldigd door koorts en ‘dronken’ van de medicatie toen alles plotseling kristalhelder werd. Opeens bevond ik mij buiten mijn lichaam en keek neer op mezelf, terwijl de chirurg bezig was met zijn voorbereidingen om mijn arm te amputeren. Ik was volkomen bewust toen er een soort dubbele perceptie voor mij begon. Een deel van mij voelde hoe de zaag zich door mijn arm knaagde, waardoor mijn botten trilden; een ander deel van mij staarde omlaag naar mijn gezicht zoals ik daar lag, totaal onaanspreekbaar op de operatietafel. Het was de vreemdste gewaarwording die ik ooit had gehad: het gezicht te zien dat ik mijn hele leven had gekend – zo vreemd en toch zo vertrouwd. Wat mij echter misschien nog meer van streek maakte, was de ‘afstandelijke weetgierigheid’ waarmee ik dit alles waarnam!

Op dat moment splitste mijn bewustzijn zich opnieuw op in talloze fragmenten, die ieder de afzonderlijke dingen die zich om mij heen afspeelden volkomen begrepen, maar ze gelijktijdig waarnamen. Net zoals ik mezelf op die tafel zag liggen, zag ik ook mijn ouders en broers en zussen in ontredderde toestand wachten in een ander vertrek, terwijl ik bovendien taferelen in andere delen van het ziekenhuis waarnam. Ik kon zelfs alle gesprekken gelijktijdig horen en begrijpen.

Goeie genade, wat is hier gaande? Voordat ik echter de kans had gekregen om het te vatten, hoorde ik een stem in de operatiezaal zeggen: ‘Tijdstip van overlijden kwart over vier ’s nachts.’

‘Wacht!’ probeerde ik te schreeuwen, terwijl mijn bewustzijn zich concentreerde op een verpleegster die het tijdstip van mijn dood op een kaart invulde, overtrokken met helder cellofaan. Ik was echter niet in staat ervoor te zorgen dat ze mij hoorden. Ik maakte geen zinnen meer met woorden, zoals ik altijd had gedaan, maar ik kon de gedachten van iedereen voelen en zien. Niets was nog begrijpelijk. Ik bestond nog steeds en ik had bewustzijn, maar ik had geen idee meer wie ‘ik’ was.

Er was echter geen tijd meer om hierbij stil te staan, want op het volgende moment werd ik door een immense, zuigende vortex opwaarts getrokken door het plafond, de ochtendhemel in. Om mij heen vervaagde al het stoffelijke waarmee ik altijd vertrouwd was geweest, samen met de gewaarwordingen van ruimte zoals boven en onder of ver of dichtbij.

Hierna merkte ik dat ik door een tunnel met vele tinten wit schoot. Voor mij verscheen – in een iriserend blauwpaars licht – een wezen met een gezicht dat onvoorwaardelijke liefde en goedheid uitstraalde. Elk atoom van mijn wezen werd vervuld van vreugde en welzijn, terwijl alle goede dingen uit mijn leven tegelijkertijd naar mij toe stroomden. Zonder woorden kon ik dit wezen volmaakt begrijpen en ik wist dat hij onvoorwaardelijk accepteerde wie ik was en wat ik allemaal had gedaan. Zonder voorbehoud! Aan de andere kant was het alsof we een deel van elkaar waren. Hij omhelsde mij en ik werd overweldigd door emoties. Ik huilde en huilde onbedaarlijk, nu ik overspoeld werd door geluk en opluchting. Ik ervoer een immens gevoel van vrede en heelheid. Ik was ‘thuis’!

Toen, nog voordat ik er nog over kon nadenken of iets kon doen, vervulde hij me van een innerlijk weten dat mij zei dat het mijn tijd nog niet was en dat ik op aarde nog veel te doen had. Ik smeekte hem, omdat ik van jongs af aan altijd en overal over iets had onderhandeld, als een kind in een pretpark of ik niet nog wat langer mocht blijven. Met een wijs, speels lachje dat mij deed denken aan een Boeddhabeeld dat ik eens had gezien, willigde hij mijn verzoek in. Hij liet me achter bij een ander lichtwezen dat mij onmiddellijk het innerlijke weten gaf dat ik veel liefde ontving.

Zij vervulde mij van opperste gelukzaligheid toen we over een pad zweefden, geflankeerd door wonderschone bloemen. Omdat er niet gesproken werd, is het voor mij moeilijk de juiste woorden te vinden om je deelgenoot te kunnen maken van veel van de wijsheid waarvan zij mij deelgenoot maakte. Hoe het ook zij, ze liet me weten dat de hele hemel zou juichen als ik hier terugkeerde. In de loop van wat mij verscheidene dagen leek te duren, bracht zij me naar tal van amfitheaters of collegezalen, waar ik met de ongelooflijkste lessen werd overspoeld. Het was alsof er uren of zelfs dagen verstreken. Toch was er op de plaats waar ik mijn lichaam had achtergelaten slechts een paar minuten verstreken.

Op het moment dat het ‘tijdstip van mijn overlijden’ werd afgekondigd, drong er iets tot me door, nog terwijl ik uit de operatiezaal omhoog werd ‘getrokken’. Ik zag een bal van licht het lichaam van de chirurg binnengaan, waardoor hij als het ware werd gereactiveerd. Hij riep zijn team terug en zei: ‘Laten we nog één ding proberen!’

Hij nam een lange holle naald, ramde die in mijn enkel en begon mij vers bloed toe te dienen. Daarna begon hij opnieuw ritmisch op mijn borstbeen te drukken om mijn hart – dat niet meer klopte – weer op gang te krijgen.

Met een plotseling, luid ‘gedruis’ werd ik teruggerukt in een benauwde ruimte waarin ik moest worstelen om adem te halen. Hoewel ik medisch gesproken al ruim een kwartier dood was geweest, werd ik zomaar teruggehaald!

De reis die ik had gemaakt, had zich buiten ruimte en tijd voltrokken, maar toch was het slechts een voorproefje. Hoewel ik mij de voornaamste gebeurtenissen aan ‘gene zijde’ goed herinnerde, vervaagden de specifieke details van wat ik in die amfitheaters had geleerd als een wonderschone droom die veel te snel vervluchtigde! Als ik ooit zo veel innerlijke vrede en wijsheid op aarde wilde herwinnen, zou ik van voren af aan moeten beginnen, net zoals een baby leert lopen. Ik wist echter ook dat er verborgen aanwijzingen waren, vlak onder de oppervlakte, die er slechts op wachtten door mij te worden herontdekt.

Overbodig te zeggen dat mijn overleven ertoe leidde dat mijn hele kijk op het leven grondig veranderde. Voor die beproeving had ik slechts vaag vermoed dat er meer schuilging achter mijn bestaan als mens en het bestaan van het universum, maar nu wist ik het met onwankelbare zekerheid. Niet alleen had ik het met eigen ‘ogen’ gezien, maar bovendien had ik het in elk atoom van mijn wezen ervaren.

Terwijl ik langzaam wat tot mijn positieven kwam, begon ik geleidelijk te beseffen dat mijn vuist krampachtig iets omklemde wat in mijn handpalm sneed. Ik tilde mijn resterende hand op en besefte op de een of andere manier dat ik de rune van Ehwaz nog steeds vasthield! Ik bracht mijn hand dichter naar mijn gezicht om het steentje nader te bekijken. Toen ik het naar links draaide, zag ik dat het veranderde in de Griekse letter Sigma – of ‘zelfenergie’ – de summa van alle geheimen. Glimlachend sloot ik mijn ogen. Het zal misschien allemaal krankzinnig klinken, maar ik wist dat dit precies was wat ik had ontmoet. Hoewel ik had behoren te rouwen om het verlies van mijn arm, was ik me ervan bewust dat ik iets had gewonnen dat van onmetelijk meer waarde was.

In de loop der jaren ben ik aan de weet gekomen dat ik deel uitmaak van een groeiend aantal mensen dat soortgelijke ervaringen heeft opgedaan. Ik was niet de enige! Sommigen hebben vanwege een ziekte of een ongeval met dit fenomeen kennisgemaakt, zoals ik, maar anderen zijn met dit geschenk geboren. Weer anderen hebben een niveau van spirituele groei doorgemaakt dat hun toegang heeft verleend tot dit bijzondere oord. Weer anderen hebben het nog niet ervaren, maar hun intuïtie verzekert hun dat er meer te ontdekken valt, zodat zij zich bij het leger van zoekers hebben aangesloten.

Niemand weet precies waarom deze trend naar verlichting gestaag toeneemt. Misschien zijn we aangeland in een tijdperk in de menselijke historie waarin wij als collectief toe zijn aan een kwantumsprong in sociaal bewustzijn. Op zichzelf is dat geen groot geheim. Van de hindoeïstische yuga’s tot het Bijbelboek Openbaring hebben veel beschavingen van de wereld ons een dergelijk tijdperk voorspeld. De oude Maya’s spraken erover in termen van wereldtijden. Zij geloofden dat de aarde cycli van 5125 (baktuns) jaar doormaakte en onze moderne astronomie heeft bevestigd dat onze aarde zich inderdaad volgens een elliptisch patroon van die duur door de Melkweg verplaatst. Als de aarde het verste punt van die ellips dichter nadert, neemt de magnetische aantrekkingskracht van de aarde af, hetgeen tot een gevoel van verminderde verbondenheid leidt. Hoewel de meeste mensen onkundig blijven van de redenen hiervan, worden zij er toch door beïnvloed, net zoals we allemaal blootstaan aan de ritmen van dag en nacht of het effect van de aantrekkingskracht van de maan, die verantwoordelijk is voor eb en vloed. Dit kan misschien ook bijdragen aan een verklaring voor de recente toename van gewapende conflicten, economische crises en het mondiale broeikaseffect. Kortom, hoe ver de wetenschap ons als soort mag hebben gebracht, toch blijven we gevoelig voor de natuurwetten en een hogere macht.

Wat hiervoor de redenen ook mogen zijn, het blijft een feit dat een groot aantal mensen streeft naar meer greep op hun leven, en naar meer levensgeluk en innerlijke vrede. Wij hebben in ons wezen het intrinsieke verlangen om ons verbonden te voelen met iets buiten onszelf – of om op zijn minst te weten dat wij in deze gevoelens niet alleen staan. Wij willen begrijpen waarom de dingen gebeuren en hoe het universum ‘werkt’. Deze speurtocht heeft veel mensen ertoe gebracht zich te wenden tot het internet, de televisie, de radio en boeken, in de hoop meer inzicht te krijgen in de zin en betekenis van hun leven. Ook zijn zij op zoek naar een sterker, productiever leven. Een van deze boeken waarmee veel lezers inmiddels vertrouwd zullen zijn is The Secret: het geheim van voorspoed en geluk.

Sinds de publicatie van de Engelstalige uitgave in 2006 heeft dit boek miljoenen mensen geholpen een helderder inzicht in hun eigen leven te verwerven. Voor degenen die het boek nog niet kennen: deze bestseller is gebaseerd op het kernbeginsel van de wet van aantrekking. Helaas zijn de meeste lezers ervan zich er niet van bewust dat de wet van aantrekking slechts een van de in totaal Zeven Wetten is die al in de oudheid geformuleerd zijn. De auteur, Rhonda Byrne, zegt haar inspiratie te hebben ontleend aan een boek met de titel Rijkdom door scheppend denken, een boek dat meer dan een eeuw geleden werd geschreven door Wallace Wattles. Zijn boek verscheen slechts twee jaar na de eerste druk van een ander boek, getiteld De Kybalion, anoniem geschreven door hermetische leraren die zichzelf de ‘Drie Adepten’ noemden. Rijkdom door scheppend denken was gebaseerd op het concept ‘positief denken’ en een ‘positieve geestesgesteldheid’. Volgens dit principe kunnen we, door onze negatieve denkpatronen om te polen tot positieve gedachten, de macht verwerven om zelf ons leven te veranderen.

Dit concept verbreidde zich snel, dankzij uitvindingen als de telefoon (Alexander Graham Bell) en Henry Fords Model T, die bewezen dat doorsneemensen de kracht van hun geest konden benutten en daardoor miljonair konden worden. Het publiek kreeg behoefte aan een stelsel van regels dat de mensen kon helpen begrijpen hoe zijzelf ook rijk konden worden. Algauw werd de markt overstroomd door boeken waarin verscheidene mystieke beginselen uiteen werden gezet. Dit leidde tot de beweging van het Nieuwe Denken. Zo ontstond het inzicht dat ons ‘denken onze werkelijkheid schept’. Dit was werkelijk een enerverende ontwikkeling, want voor het eerst begrepen mensen – of de samenleving – dat zij het vermogen bezaten om vorm te geven aan hun toekomst.

In combinatie met onze moderne nadruk op consumptie, zien we dat deze denkbeelden van het Nieuwe Denken nog steeds bijzonder aantrekkelijke concepten zijn. Dat verklaart waarom, toen de wet van aantrekking in The Secret: het geheim van voorspoed en geluk zijn comeback maakte, de gedachte dat wij alles kunnen hebben wat ons hartje begeert, alleen door onze geest op de juiste manier te gebruiken, zo veel mensen zo sterk aanspreekt.

Hoewel de wet van aantrekking een geldige wet is die echt werkt, moeten we dit vergelijken met een amuse aan het begin van een diner. Zeker, een amuse kan verrukkelijk zijn, maar het is niet de maaltijd zelf. Je kijkt er niet naar en zegt dan: ‘Dit was lekker, maar het heeft me niet voldaan.’ We weten dat het pas het begin van de feestmaaltijd is en dat er nog meer heerlijke gangen zullen volgen voordat we voldaan zullen zijn.

Voor mij is het – als spreker, therapeut en onderzoeker van de geschiedenis die overal ter wereld mensen en de menselijke natuur heeft kunnen observeren – teleurstellend als ik zie dat zo veel mensen de wet van aantrekking verkeerd begrijpen en proberen zich vol te proppen met ‘amuses’. De wet van aantrekking is veel meer dan een ‘word-snel-rijkfilosofie’, die zegt dat we ons maar een kist vol geld voor de geest hoeven te halen om hem te laten verschijnen, of dat we alleen maar indringende gedachten hoeven te denken om te maken dat een Brad Pitt of een Sandra Bullock verliefd op ons wordt – ook al zou dat natuurlijk heel aardig zijn!

Een zodanig gebruik van de wet van aantrekking doet mij denken aan de eerste ‘Austin Powers-film’, waarin dr. Evil probeert de hele wereld te gijzelen voor één miljoen dollar! Beschaamd moet zijn rechterhand deze op geld beluste schurk, die nog maar kortgeleden is ontdooid nadat hij in de jaren zestig van de vorige eeuw was ingevroren, uitleggen dat hun eigen onderneming een jaaromzet heeft van negen miljard dollar! Het gebruik van de wet van aantrekking om een paar hebbedingen te krijgen, zoals een nieuwe auto of dat stel mooie oorbellen, komt neer op het benutten van slechts een fractie van het werkelijke potentieel ervan, namelijk het vinden van de innerlijke vrede en het levensgeluk waarnaar je al zo lang op zoek bent geweest.

Sceptici hebben weleens tegen mij gezegd: ‘Dr. Mel, de wet van aantrekking is niet meer dan gezwets. Ik heb het intensief geprobeerd en het werkt niet. Waarom blijft u desondanks dit soort onzin verkopen?’

Ik houd zulke mensen dan voor dat zij vermoedelijk gelijk hebben, als we de wet van aantrekking slechts toepassen bij wijze van amuse. Maar deze mensen hebben, net als duizenden andere goedbedoelende zielen, geen oog voor het grotere beeld, namelijk dat er – met elkaar samenwerkende – universele wetten zijn die ons werkelijk welzijn en voorspoed brengen. Je zult er echter wat meer voor moeten doen dan deze dingen alleen maar begeren en erom vragen.

Laten we een testje doen om dit punt toe te lichten. Haal je een favoriete herinnering voor de geest. Het moet iets positiefs zijn, iets dat verband houdt met de fijnste uren of dagen van je leven die je je kunt herinneren. Haal je de beelden voor de geest alsof het hier en nu gebeurt. Hoe voel je je? Of belangrijker nog, waaróm voel je je zo? Spelen warme gevoelens zoals liefde, tederheid en humor er hoofdrollen in? De kans is groot dat de meeste mensen na die vraag geen herinnering kiezen waarin grote geldbedragen, bezittingen of andere vormen van rijkdom in het middelpunt staan. Maar als dat wel zo is, is het ook goed. Er is niets mis met voorspoed en we zullen er daarom later nog wat uitvoeriger op ingaan. Het gaat mij er echter om dat echt geluksgevoel verbonden is met iets meer dan alleen ‘bezit’.

Waarachtige voorspoed is veel meer dan het verwerven van materiële dingen, ook al kunnen deze er deel van uitmaken. Het gaat daarbij ook om innerlijke rijkdom, zoals gevoelens van liefde en mededogen ten aanzien van jezelf en anderen; het gaat ook om innerlijke vrede en ontspanning, om genieten van het leven en waarachtig gelukkig zijn. Met andere woorden, net als de rune van Ehwaz die ik zo lang geleden heb getrokken, komt het altijd neer op het vinden van het juiste evenwicht tussen het geestelijke en het materiële. Eenvoudig? Ogenschijnlijk, wellicht.

De spreker Joe Vitale zegt dat het kennen van de wet van aantrekking overeenkomt met het hebben van het ‘hele universum als een catalogus’. Hij heeft gelijk, maar het is juister om te zeggen dat het overeenkomt met het hebben van een beperkte lidmaatschapskaart voor een onlinecatalogus. Je hebt de kans om alle dingen die jou aanspreken te bekijken en je kunt ‘etalages kijken’ zoveel je maar wilt, maar zolang je nog geen volwaardig lid bent, kun je slechts een beperkt aantal dingen bestellen.

Als we ons volledige potentieel willen bereiken, zullen we inzicht moeten verwerven in het grotere geheim van hoe het universum eigenlijk functioneert. Dit geheim is het geheim achter alle geheimen. Het is het Meta Secret of metageheim van ‘voorbij het geheim leren denken’. Zoals ik al zei, is de wet van aantrekking slechts een van de zeven Wetten van Hermes. Deze wetten zijn met elkaar verweven en ze moeten met elkaar samenwerken om ordening in het universum te scheppen. Wij kunnen alleen waarachtig en bestendig geluk verwerven als we inzicht hebben in alle zeven wetten en deze kunnen toepassen.

Vragen om wat je begeert, is slechts een deel van het proces; je dient er ook de andere zes wetten bij te betrekken en deze positief toe te passen om consequent resultaten te boeken. Je kunt door het consumeren van de amuse kort bevredigd zijn, maar daarmee ontzeg je jezelf het genoegen en de vervulling van de hele maaltijd.

Het mooie van de Zeven Wetten van Hermes is dat ze permanent zijn. De wereld kan nog zo veranderen, zoals altijd het geval is, maar deze wetten veranderen nooit. Omdat het de wetten zijn waaraan het universum gehoorzaamt, zijn ze sterk verweven met alle culturen en religies, zodat ze gelijkmatig en zonder voorkeuren voor elk individu toepasselijk zijn, los van iemands leeftijd, ras, geslacht, geloof of financiële status.

Een volmaakt voorbeeld van de manier waarop deze hogere krachten in alles werkzaam zijn, wordt duidelijk aan de hand van een eenvoudige definitie die James Ray in The Secret geeft: ‘Het kan nooit worden gecreeerd of vernietigd; Het is en zal altijd alles zijn wat ooit heeft bestaan of nog zal bestaan; en Het neemt vorm aan, gaat door vorm en verlaat vorm.’ Theologen zullen zeggen dat deze definitie God beschrijft; wetenschappers zullen zeggen dat dit een prima definitie is van energie. Hoe je het ook bekijkt, ‘Het’ is de Wet van het universum!

Het fijne aan deze Zeven Wetten is dat we niet dagenlang hoeven te mediteren, niet onze intrede in een klooster hoeven te doen of moeten leren op een wolk harp te spelen voordat we de toegang ertoe kunnen krijgen: we hoeven alleen maar inzicht te verwerven in de manier waarop ze werken.

Het lijkt wel wat op het lezen van het instructieboekje van een nieuw soort mobieltje. Zeker, ik besef dat ik zojuist een ernstige inbreuk heb gemaakt op de broederschapsregels door zoiets godslasterlijks te schrijven. Feitelijk geloof ik zelfs dat jij, als je goed genoeg zult luisteren, vrijwel iedereen overal ter wereld collectief kunt horen kreunen. Per slot van rekening, een beetje kerel leest geen instructies, maar doet het gewoon! Is het je echter ooit opgevallen dat, als het instructieboekje openvalt en de bezitter van het mobieltje er ‘toevallig’ een blik op werpt, hij of zij zich begint te realiseren dat er met het ding veel meer mogelijk is dan alleen een nummer intoetsen? Het zal niet lang meer duren voordat we er zo ongeveer alles mee kunnen doen: muziek afspelen, internetten, navigeren, een garagedeur openen, een lekke band maken, een spelletje spelen – nou ja, misschien niet al die dingen, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Als we de instructies eenmaal hebben begrepen, merken we dat we niet langer op goed geluk knopjes hoeven in te drukken, in de hoop te zullen vinden wat we nodig hebben, maar dat we regelrecht onze hartsverlangens kunnen ‘kiezen’. Het metageheim is net zoiets. Het is veel gemakkelijker te bereiken wat we willen als we inzien hoe het universum werkt.

Niemand weet waar de Wetten van Hermes (‘de Hermetica’) vandaan komen, maar volgens de populaire opinie zouden ze te boek zijn gesteld door een man die Hermes Trismegistus heette. Hij zou een Oudegyptische filosoof en spiritueel leider zijn geweest. Naast allerlei andere dingen op zijn conduitestaat zou hij de grondlegger zijn geweest van de astrologie en de alchemie en een tijdgenoot van de bijbelse aartsvader Abraham, die een van zijn leerlingen zou zijn geweest. Hoe het ook zij, deze leraar werd als zo wijs beschouwd dat de mensen hem begonnen te vergelijken met Thoth, de Egyptische god van het schrift en de mystiek, wiens naam door de Grieken werd vertaald tot Hermes de Driewerf Grote. Hij was in alle opzichten vergelijkbaar met de grootste rockster van zijn tijd.

Thoth/Hermes vervulde het oude Egypte niet alleen met radicaal nieuwe denkbeelden, maar zou zelf zijn wijsheid in een grote, groene steen hebben uitgebeiteld: de Tabula Smaragdina (Smaragden tafel of Steen der Wijzen). Dit was een soort ‘receptenboek’ dat zeven formules bevatte voor het verwerven van hoger inzicht en hogere wijsheid door middel van veranderde bewustzijnstoestanden. Naar verluidt zouden deze zeven formules, mits gelijktijdig toegepast op de mentale, stoffelijke en spirituele werkelijkheid, tot hogere inzichten leiden. Misschien kan dit helpen verklaren waarom de Grieken hem de bijnaam ‘Trismegistus’ of ‘Driewerf Grote’ gaven. Zijn volgelingen geloofden dat de menselijke evolutie zou worden versneld als de groep mensen die deze zeven beginselen in praktijk brachten groot genoeg was. Dan zou er een nieuwe werkelijkheid worden ontsloten.

Een van de bekendste citaten uit De Smaragden Tafel luidt: ‘Zo boven, zo beneden’. Omdat de informatie in de teksten erop gericht is de mensheid te helpen om heelheid en evenwicht te bewerkstelligen, geloven mensen dat de tekst doelbewust in een groene steen werd uitgehakt omdat smaragd het symbool is voor het vierde chakra en voor genezing van het hart.

Niet iedereen was er echter van gecharmeerd dat het grote publiek toegang kreeg tot zulke ‘gevaarlijke’ kennis. Vergeet niet dat het overgrote deel van de mensheid tot voor kort nog werd geregeerd door vorstenhuizen. Als mensen zelf begonnen te denken, zou het heel moeilijk worden de massa’s onder de duim te houden. De meeste gezagdragers hadden een hekel aan het idee dat er ergens een stenen tafel rondzwierf die mensen ertoe kon aanzetten hen van hun macht te beroven. Zij konden het risico niet lopen dat de grote massa deelgenoot werd van deze gevaarlijke kennis. Religieuze leiders – vanaf de priesters van het oude Egypte tot de kloosterabten van de middeleeuwen – rekenden daarom snel af met een ieder die ook maar het woord ‘Smaragden Tafel’ fluisterde: zij werden prompt beschuldigd van ketterij of hekserij – en de straf daarvoor was de brandstapel, de strop of de bijl.

Omdat de hermetici nogal gehecht waren aan hun hoofd, bedachten zij een eigen plan. Ze zwoeren dat zij de wetten van de Smaragden Tafel voortaan alleen in het diepste geheim zouden bestuderen. Daartoe werd de desbetreffende informatie uit het hoofd geleerd of gecodeerd verborgen in gedichten, schilderijen en andere kunstwerken. Uiteraard had niemand toegang tot deze zorgvuldig bewaarde geheimen zonder een loutering en initiatie te hebben ondergaan. De hermetici waren zo gesloten waar het deze kennis betrof, dat we nog altijd de term ‘hermetisch gesloten’ gebruiken om aan te duiden dat iets echt ontoegankelijk is.

De Samaragden Tafel schijnt het laatst te zijn gezien in de tijd van Alexander de Grote, toen de tekst in het Grieks werd vertaald en in Egypte openlijk tentoon werd gesteld. Omdat de grote veroveraar een voorstander was van deze leer, genoot de hermetische wijsbegeerte een korte periode van ‘openheid’ en werd zij opgenomen in de mystieke leringen van zowel het jodendom als de Alexandrijnse gnostiek (een vroege tak van het christendom). Circa honderd jaar later verdween de Tafel echter; volgens de overlevering zouden de behoeders hem hebben begraven om hem te beschermen tegen religieuze fanatici die veel belangrijke centra van kennis en onderricht plunderden en in brand staken.

De verdwijning van de Smaragden Tafel kon de Wetten van Hermes echter niet vernietigen. Want dat is de natuur van iedere universele wet: hij is altijd alomtegenwoordig, op schrift gesteld of niet. De hoeders van deze wijsheid gingen ondergronds. In de loop der tijden ontstonden er uit de mondelinge overlevering van de hermetische beginselen, bekend als de Kybalion, diverse geheime genootschappen, zoals de Orde van de Tempeliers en de Orde van de Vrijmetselaars. De naam ‘Kybalion’ verwijst eenvoudigweg naar het corpus van overgeleverde hermetische verklaringen, principes en anekdotes, die mondeling van de ene generatie werden doorgegeven aan de andere. Een van deze verklaringen zegt: ‘Waar de voetstappen van de meester klinken, zetten zij die gereed zijn de oren wijd open voor de leer’. Een andere hermetische verklaring zegt: ‘De mond van Wijsheid is gesloten, behalve voor de oren van Inzicht.’

Deze geheime broederschappen begrepen dat, hoewel het ideaal zou zijn hun kennis te delen met iedereen, angst altijd een machtige rol speelt als het erom gaat wat mensen willen leren en aanvaarden. Zodra iets als bedreigend wordt gezien, is de mens intuïtief geneigd van zich af te slaan of voor iets terug te deinzen in plaats van het openlijk te omhelzen. Op grond hiervan wisten de hermetici dat je niemand wijsheid kunt opdringen, maar dat – wanneer mensen eenmaal bereid zijn tot leren – de wetten van het universum hen vanzelf in contact brengen met de Wetten van Hermes. We kunnen daarom tot de conclusie komen dat jij ervoor ontvankelijk bent, anders zou je dit boek niet lezen. Je bent bereid tot leren, dus wordt het metageheim je geopenbaard. Hierdoor treed je toe tot de gelederen van beroemde hermetici als sir Roger Bacon, sir Isaac Newton en Carl G. Jung.

Wat is nu eigenlijk dit metageheim en hoe werkt het precies? Het metageheim is geen specifieke methode of specifiek systeem. Het is een combinatie van universele wetten, middelen en methoden. Gedurende de korte periode dat ik aan ‘gene zijde’ verbleef, leerde ik over de immensiteit van een wereld die het menselijk begrip ver te boven gaat. Hoewel veel hiervan werd begraven in de diepste krochten van mijn onbewuste toen ik naar ‘deze zijde’ terugkeerde, zijn bepaalde dingen toch in mijn geheugen blijven hangen en zal ik ze nooit vergeten. Met deze aanwijzingen ben ik begonnen aan een ontdekkingsreis die de rest van mijn leven in beslag neemt. Ik doe dat om deze kostbare lessen terug te vinden en zo werkelijk te gaan begrijpen waarom het leven op aarde is zoals het is.

De antwoorden zijn overal om ons heen verborgen, maar ze worden alleen geopenbaard aan hen die begrijpen dat je alleen deelgenoot kunt worden van de wijsheid van de wereld als je zelf stil genoeg bent om te kunnen horen wat de aarde je heeft te vertellen en indien je je ego kunt laten varen, opdat je ware zelf naar buiten kan schijnen.

Zoals je in de volgende hoofdstukken zult zien, openbaart het metageheim bij nadere bestudering de verborgen geheimen van het universum en alle machten en krachten daarvan. Het is het verhaal van mijn speurtocht en de manier waarop ik het metageheim heb leren kennen …