DRIE OP ACTIE VOLGT REACTIE

Het lemmet van het mes blonk in het kaarslicht toen een oudere man in een lang gewaad naar mij toekwam. ‘Geef me uw hand.’

Weifelend stak ik mijn hand naar hem uit.

Met een trefzeker, snel gebaar prikte hij in mijn wijsvinger. Ik probeerde mijn hand terug te trekken, maar zijn greep was te stevig terwijl hij glimlachend een druppel bloed naar buiten kneep.

‘Enig idee waarom dit zo kostbaar is?’ vroeg hij.

‘Omdat het mijn bloed is’, zei ik. Ik slikte, er niet zeker van of hij nog meer bloed van mij wilde.

‘Dat ook, maar het is niet alleen jouw bloed. Dit is’, zei hij gniffelend terwijl hij luchtig de druppel bloed op het mes liet vallen, ‘het geheim van het universum. Niet alleen bevat iedere druppel bloed alle informatie over jou – je volledige code is erin opgenomen – maar ook de code voor het hele universum.’

Hoofdschuddend zei ik: ‘Dat begrijp ik niet goed.’

‘Dat komt nog wel’, zei hij, terwijl hij voor mijn ogen doorschijnend werd.

‘Wacht!’ riep ik uit, maar de witte mist van het ontwaken zweefde om mij heen.

Ik bleef nog enkele minuten in bed liggen, proberend de droom vast te houden, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe minder ik me ervan kon herinneren. Haastig zocht ik een notitieboekje en schreef vlug: ‘Mijn bloed – code van het universum.’ Ik bleef een poosje naar het zinnetje staren. Er zat inderdaad logica in: per slot van rekening bevat iedere druppel bloed de volledige genetische code of DNA van de eigenaar. Volgens de wet van het mentale aspect zijn wij allemaal een bestanddeel van het universum en van elkaar. Hieruit volgt dat wij ook alle informatie van het universum in ons meedragen.

Ik herinnerde me dat wijlen de astronoom Carl Sagan eens had gezegd dat wij allemaal uit ‘sterrenstof’ zijn geschapen. Hij had toen uitgelegd dat wij net als sterren bestaan uit koolstof, waterstof en zuurstof en nog wat andere elementen. Echter, afgezien van het feit dat wij dezelfde elementen als sterren bevatten, is er iets belangrijkers, namelijk dat sterren aan het eind van hun levenscyclus vaak exploderen. Bij zo’n explosie besprenkelt zo’n ster zijn omgeving in het universum met minuscule deeltjes van zichzelf, die astronomen omschrijven als ‘sterrenstof’. Aangezien het universum de primordiale ‘recycler’ is, maakt het gebruik van alles wat zich leent voor het vormen van nieuwe planeten en zonnestelsels. Met andere woorden, alles op aarde – oceanen, bergen, bomen en zelfs jij en ik – zijn gevormd uit sterrenstof!

Hoe langer ik erover nadacht, hoe duidelijker ik begon te begrijpen dat hier meer aan de hand is dan alleen de werking van de wet van het mentale aspect. Hoewel dit een onderwerp is dat zich leent voor allerlei interessante discussies, droeg het weinig bij aan het doorgronden van de overige universele wetten in de wereld van alledag.

Deze droom strekte zich uit tot de volgende wet, de wet van overeenstemming. Mijn bloed onderzoeken om het universum te begrijpen was eenvoudigweg een andere manier om deze tweede wet te verklaren. In plaats van te zeggen: ‘Zo boven, zo beneden’, hoefde ik alleen maar te zeggen: ‘Zo binnen, zo buiten’.

Toen Hermes deze beroemde woorden in zijn Smaragden Tafel uitbeitelde, probeerde hij ons duidelijk te maken dat we eerst onszelf moeten doorgronden als we het universum willen begrijpen. Alleen als we ons innerlijk binnengaan, vinden we de antwoorden op alles, want alles wat wij nodig hebben is al in ons.

Net als de wet van het mentale aspect is ook de wet van overeenstemming op alle drie de niveaus werkzaam. Het enige verschil tussen deze drie niveaus is dat ze ieder op een andere trillingsfrequentie vibreren. Het niveau van de materie (de stof) vibreert langzamer dan dat van ons mentale aspect, dat wil zeggen onze denkende geest. Je bent in je leven hiervan talloze keren getuige geweest. Veel mensen hadden tijdens een ongeval het gevoel alsof de tijd leek stil te staan, of dat alles zich in vertraagde beweging voltrok. In de tijd waarin het ongeval zijn beslag kreeg, kwamen er duizenden gedachten in je op. Of hoe vaak niet heb je precies dezelfde gedachte gehad als iemand die deze gedachte een fractie van een seconde later uitsprak? Op zijn beurt vibreert het mentale niveau weer trager dan het spirituele niveau. Ook de energie van vergiffenis kan dat doen, waardoor het hele gedrag van de persoon die de vergiffenis ontving soms letterlijk (naar een hoger niveau) kan worden getransformeerd.

Bob Proctor

 

Het is je bekend dat veel mensen in hun leven kostbare tijd verspillen aan het zich blindstaren op hun verleden. Ik zou waarschijnlijk jouw hele week bederven met het verhaal over de eerste zesentwintig jaar van mijn leven. Het was een grote chaos!

Op mijn zesentwintigste ontmoette ik een man die alleen maar naar mij hoefde te kijken om mij te kunnen zeggen dat ik de ellendigste figuur was die hij ooit had ontmoet. Hij had gelijk: ik voelde me heel ellendig. Hij zei: ‘Jij bent altijd ziek!’ Niet dat ik een dodelijke ziekte of zo had, maar wel had ik altijd hoofdpijn, rugpijn of iets anders dat me last bezorgde, en ook was ik altijd platzak. Hij vroeg: ‘Waarom verander je dit niet?’ Weet je, zolang ik me bleef bezighouden met wat mij zover had gebracht, creëerde ik alleen maar meer van hetzelfde. Hij gaf mij de raad: ‘Laat het los! Vergeef het!’

De wet van overeenstemming werkt op alle niveaus op dezelfde manier. Dit betekent dat alle universele wetten van toepassing zijn, ongeacht het niveau waarop we actief zijn. De Drie Adepten lichtten dit als volgt toe.

Deze scheidslijnen zijn kunstmatig en willekeurig, want de drie niveaus zijn stijgende gradaties op de schaal van het leven, vanaf het laagste punt in de stof tot het hoogste punt van de Geest. De verschillende niveaus gaan in elkaar over, zonder harde grenzen tussen de hogere materiële verschijnselen en de lagere verschijnselen van het mentale niveau, om een voorbeeld te noemen. Met andere woorden, de Drie Grote Niveaus zijn gegroepeerde gradaties van leven.

De niveaus zijn geen domeinen of ruimtelijke dimensies. Toch zijn ze meer dan alleen toestanden of omstandigheden. De niveaus hebben geen dimensies als lengte, breedte en diepte, maar een ‘vierde’ dimensie: vibratie.

De voorstelling van drie bestaansniveaus speelt een centrale rol in zowel het jodendom als het christendom. Wij kennen ze als Aarde, Hemel en Hel. Net zoals de Drie Adepten gewag maken van een vierde dimensie, kent de christelijke kerk het begrip ‘Voorgeborchte’ (van de Hel). De overeenkomsten zijn daarmee niet uitgeput! De hermetici maken de zaak nog wat complexer: zij spreken van zeven lagere niveaus en zeven subniveaus in elk van de drie hoofdniveaus. Maar maak je geen zorgen, daar zullen we niet verder op ingaan, want maar heel weinig mensen doen dat tegenwoordig nog. De voorstelling van niveaus binnen niveaus fungeert voornamelijk als een middel tot onderricht ten behoeve van theoretische discussies en studies. Interessant is echter dat de islam zeven hemelen en universae onderscheidt, terwijl ook het boeddhisme naar verscheidene bestaansniveaus (binnen het reïncarnatieproces) verwijst.

De wet van overeenstemming werkt zelfs in op zichzelf als het gaat om overeenkomsten tussen religie en wetenschap. Bijna honderd jaar geleden zette een jonge Duitse Jood met een grote hartstocht voor fysica zich aan de taak te bewijzen dat er een vierde dimensie bestaat die hij ‘ruimtetijd’ noemde. Hij werd later bewierookt als een van de grootste wetenschappers aller tijden. Tot op de huidige dag behoort de relativiteitstheorie van Albert Einstein overal ter wereld tot de elementaire kennis in de fysica. Hij heeft het er echter niet bij gelaten! Toen hij later als hoogleraar was verbonden aan Princeton University, bleef hij samen met Nathan Rosen de mogelijkheden van het universum verder verkennen. Dit leidde tot de Einstein-Rosentheorie die verklaart hoe de verschillende dimensies naadloos verbonden zijn en in elkaar overgaan.

Heb je ooit aan de voet van een wolkenkrabber gestaan en plotseling begrepen hoe klein je was in vergelijking met dat gebouw? Of heb je ooit omhooggekeken naar de sterrenhemel en het gevoel gehad dat je in die immense uitgestrektheid niet meer was dan een stofpartikeltje? Als we ons realiseren dat deze situaties op zichzelf slechts een piepklein uithoekje van het universum zijn, lijkt het alsof onze opgave – het doorgronden van het AL en alles wat er deel van uitmaakt – onoverkomelijk is. Het fascinerende aan de wet van overeenstemming is echter dat hij als het ware een ingebouwde veiligheidsfactor heeft, die ieder van ons kan helpen deze wet te begrijpen. Dat is te danken aan het feit dat wij ervan op aan kunnen dat alles uit hetzelfde bestaat, namelijk uit het AL – ongeacht of datgene wat we proberen te begrijpen groter is dan wij ooit kunnen bevatten, óf kleiner dan we met het blote oog kunnen zien, en ongeacht op welk niveau het existeert. Dit betekent dat alles een weerkaatsing of replica is van alle andere dingen.

In de jaren zeventig van de vorige eeuw is een professor in de wiskunde aan Yale University erin geslaagd dit concept te bewijzen, toen hij een nieuwe methode in de geometrie schiep op basis van ‘bouwsteentjes’ die hij fractals noemde. Benoit Mandelbrot had bedacht dat – hoewel sommige meetkundige patronen, zoals delen van een dennenappel, de bloemblaadjes van een paardenbloem, of de componenten van vlindervleugels – weliswaar tot op zekere hoogte konden worden verklaard aan de hand van de normale geometrie – maar dat het grootste deel van de natuur gebruikmaakt van onregelmatige patronen die hij fractals noemde. De sleutel tot het ontdekken van de geometrische formule voor deze ogenschijnlijk onregelmatige patronen – zoals de takken van een boom, of de vlekken in de vacht van een luipaard – was het inzicht dat wat wij op het eerste gezicht ervaren als lukrake patronen, in werkelijkheid patronen in patronen in patronen zijn! Soms worden deze patronen pas op het microscopische niveau ontdekt, maar ze bestaan beslist. Tot op het niveau van de kleinste moleculen zijn deze patronen gelijk aan elkaar, dus ‘overeenstemmend’. Dit maakt duidelijk dat de natuur lang niet zo lukraak te werk gaat als we heel lang hebben gedacht.

Een paar van dit soort patronen kunnen we zien als we naar ons lichaam kijken. Onze vingerkootjes zijn cilindrisch van vorm en zijn via een gewrichtje met elkaar verbonden, terwijl het geheel weer is verbonden met de hand, die zelf weer via het polsgewricht is verbonden met het ellebooggewricht, terwijl de eveneens cilindervormige arm weer via het schoudergewricht is verbonden met de romp, enzovoort. Dit toont aan hoe de wetten van het universum ons voortdurend beïnvloeden, of we ons ervan bewust zijn of niet.

Omdat het ons soms gemakkelijker valt met iets in het reine te komen als we onszelf en onze emoties buiten beschouwing laten, hebben mensen de wet van overeenstemming lange tijd gebruikt als een leermiddel in de vorm van verhalen. We kennen ze als allegorieën, fabels en gelijkenissen. Overal ter wereld zijn mensen vertrouwd met de fabels van Aesopus als De haas en de schildpad of De wolf en het lam of met bijbelse gelijkenissen als Het mosterdzaadje en De verloren zoon. Recentere werken als J.J.R. Tolkiens Lord of the Rings of C.S. Lewis’ The Lion, the Witch and the Wardrobe hebben ook een geweldige bijdrage geleverd aan ons inzicht in wat er gebeurt als wij anderen slecht behandelen, alleen omdat ze anders zijn dan wij. Daarnaast bevatten ze zeer overtuigende boodschappen over de triomf van het goede over het kwade wanneer wij zelf de teugels van ons leven in handen nemen en door middel van ons positieve denken en doen zelf onze lotsbestemming bepalen.

Joel Roberts

 

Kijk, er wordt wel beweerd dat, als je iets creëert, de mensen erom zullen komen. Ik denk echter dat – zelfs als je iets creëert dat werkelijk voortreffelijk is en als het zich gunstig onderscheidt van iets anders op de markt, waarbij je ook nog eens een verkoopstrategie uitstippelt en het product met een agressief marketingbeleid lanceert – het mogelijk is dat de mensen erom zullen komen. Het is echter niet onvermijdelijk dat ze zullen komen! Passief dingen zitten visualiseren leidt er waarschijnlijk niet toe dat de mensen bij jou de deur plat gaan lopen. Je zult eerst de nodige stappen moeten doen die je helpen om jouw werkelijkheid te creëren.

Wat heeft de wet van overeenstemming nu eigenlijk te maken met de wereld van alledag, waarin we voor ons gezin moeten zorgen, ons brood moeten verdienen en proberen een allround supermens te zijn? Dat houdt verband met het feit dat wij te vergelijken zijn met gigantische spiegels die alles weerkaatsen wat in ons innerlijk gaande is, zodat het daarbuiten zichtbaar wordt. Alsjeblieft, alweer een patroon!

Als je denkt aan iemand die verliefd is, kun je dit patroon al heel snel herkennen. Het hoeft niet eens verliefdheid voor een romantische partner te zijn – het kan ook een huisdier zijn, of een baby of zelfs de persoon zelf. Ik beweer niet dat we het allemaal zullen zien als we aan zo iemand denken. Echter, hoe gedraagt iemand zich die een ware passie voor iets of iemand heeft? Zo iemand lacht steeds en is duidelijk gelukkig. En als iemand werkelijk gelukkig is, werkt dat aanstekelijk. Het is dan moeilijk om in zijn of haar nabijheid humeurig te zijn. In ons innerlijk buitelen nog allerlei andere emoties over elkaar heen, maar het gaat nu even niet om onszelf – daar komen we straks aan toe. Op dit moment concentreren we ons op degene die gelukkig is. Gelukkige mensen zitten lekker in hun vel en ze stralen dat uit naar de wereld om hen heen. Deze positieve energie trekt mensen en situaties aan die zij graag hebben. Zij krijgen opslag op hun werk, winnen een droomvakantie voor twee personen, krijgen een brief van een vergeten vriend(in) enzovoort. Zelfs als de dingen niet van een leien dakje lopen, bijvoorbeeld als ze vast komen te zitten in het verkeer of als het eten een beetje aanbrandt, maken zij zich niet druk over dat soort kleinigheden. Het is eenvoudigweg niet belangrijk genoeg voor hen, omdat zij zich ervan bewust zijn dat het leven goed is en dat alles op z’n pootjes terecht zal komen.

Aan de andere kant kennen we ook de spreekwoordelijke pechvogel. Omdat de universele wetten neutraal zijn, werken ze in beide richtingen. Dus als je een keer slecht geslapen hebt en bij het opstaan over de poes struikelt en het arme dier een schop verkoopt omdat ze daar niet had mogen zijn, terwijl je je op dat moment realiseert dat je te laat op je werk zult komen omdat de wekker niet is afgegaan, zodat je je ochtenddouche overslaat, weerspiegelt je uiterlijk hoe jij je vanbinnen voelt – zodat je je nog beroerder gaat voelen, omdat je op je klompen aanvoelt dat het een heel beroerde dag gaat worden. En ja hoor, tegen de tijd dat je op kantoor bent, blijkt dat je een belangrijke bespreking hebt gemist en dat je baas razend is, waardoor je je afreageert op je vriendin als ze belt, zodat zij de afspraak voor vandaag afzegt omdat jij je gedraagt als een lomperik, waarna je ook nog je moeder aan de telefoon krijgt die je de wind van voren geeft omdat jij als zoon tekortschiet aangezien jij bent vergeten haar te komen helpen met het een of andere karweitje waarover ze je al maanden aan je hoofd heeft gezeurd. En als je die avond thuiskomt, zie je dat de brandweer druk bezig is je huis te ventileren om in het zwartgeblakerde interieur de rook te verdrijven die ontstaan is doordat jij in je haast om weg te komen de strijkbout aan hebt laten staan; en tot overmaat van ramp is je poes verdwenen, zodat je instort omdat het ineens tot je doordringt dat je haar bij je laatste contact met haar een schop hebt verkocht en je beseft dat jouw poes het enige wezen op aarde was dat werkelijk van je hield. Kortom, een en al drama!

Soms is de evenwichtige werking van een wet net even billijker dan jij zou willen. Bij afwezigheid van favoritisme is er maar één manier om vanuit een negatieve situatie over te gaan naar een positieve: er moet iets gebeuren dat het paradigma verandert. Die verandering doet zich voor zodra wij onze kijk op de wereld en ons eigen handelen herzien.

Dat veel verslaafden volharden in hun verslaving – drinken, gokken of kopen – komt doordat hij of zij probeert zichzelf van buitenaf te veranderen, in plaats van zich naar binnen te keren. Het gaat nooit om het wel of niet kopen van dingen, of dol zijn op de smaak van een alcoholische drank; altijd is er op een dieper niveau in zijn of haar innerlijk iets meer gaande. De betrokkene is zich er wellicht niet eens van bewust dat zijn verslavingsgedrag een manier is om iets dat dieper wortelt te verdringen. Echter, hoe ingrijpend we de buitenkant ook proberen te veranderen, het zal niet baten als we niet aan ons innerlijke probleem gaan werken. Dit is in een notendop exact wat zelfhulpprogramma’s verslaafden proberen bij te brengen.

Toen Mahatma Gandhi zei: ‘Je moet zelf de verandering zijn die je in de wereld wilt zien’, had hij het in feite over de wet van overeenstemming. Hij wist dat we, als we de wereld veranderen willen, bij onszelf moeten beginnen door onze manier van denken te herzien.

Dit doet mij denken aan een boeddhistische fabel. Er was eens een rijk man. Wat geld betrof was hij te vergelijken met de Donald Trump uit onze tijd, maar toch was hij altijd somber. Hij was zo op de penning dat hij nauwelijks een rechtvaardiging kon vinden om geld uit te geven voor voedsel, ook al zou hem dat slechts een fractie van zijn fortuin kosten. Liever liet hij zichzelf en zijn vrouw, kinderen en bedienden bijna verhongeren.

Toen hij op een dag een luchtje ging scheppen, liep hij langs een jongen die zoete koekjes verkocht. Ze geurden zo hemels dat hij er bijna een had gekocht, maar op het laatste moment hield hij zich toch in. Tegen de tijd dat hij thuiskwam had hij zo’n hevig verlangen naar deze koekjes dat hij er ziek van werd en regelrecht naar bed ging. Algauw kwam zijn vrouw bij hem kijken wat er mis was, waarop hij haar vertelde van de zoete koekjes.

‘Geen probleem, schat. Ik kan gemakkelijk koekjes bakken voor het hele dorp!’

Dit bezorgde hem bijna een hartaanval. ‘Dat sta ik niet toe! Het dorp heeft geen koekjes nodig.’

‘Goed, dan bak ik ze alleen voor ons eigen huishouden’, lachte zijn vrouw. Ze draaide zich om en wilde weglopen.

Hij greep haar hand vast. ‘Ik wil ook niet dat de bedienden koekjes krijgen.’

Ze knikte, bekend als ze was met de vrekkigheid van haar man. ‘Dan bak ik ze wel alleen voor ons gezin.’

Opnieuw schudde hij het hoofd. ‘We gaan de kinderen niet verwennen.’

Zijn vrouw verzuchtte: ‘Goed, dan bak ik er maar twee – een voor jou en een voor mij.’

Hij schoot overeind: ‘Waarom zou jij er een nodig hebben? Ik ben hier degene die ziek is!’

Hoewel zijn vrouw er niet gelukkig mee was, bakte ze dat ene koekje, dat haar man gretig naar binnen schrokte.

Het toeval wilde dat de hemelgod Sakka een oogje hield op deze rijke man en tot de conclusie kwam dat het tijd was hem een les te leren. Toen de man de volgende dag weer een korte wandeling ging maken, nam Sakka zijn gedaante aan en begaf zich naar zijn huis. Daar gaf hij een bediende opdracht hard naar het dorp te lopen en iedereen te zeggen dat hij de deuren van zijn schatkamer openstelde om de hele gemeenschap in zijn rijkdom te laten delen. Iedereen mocht komen en nemen wat hij of zij wilde.

Al spoedig ontstond er een stormloop, want de dorpelingen renden om het hardst het huis in om zich meester te maken van zijn goud en edelstenen. Toen de rijke man zo veel mensen in de richting van zijn huis zag lopen, volgde hij hen, zich afvragend wat de oorzaak was van alle commotie.

‘Help! Help! Ik word beroofd!’ schreeuwde hij naar iedereen die wilde luisteren.

De koning, die het vreemde nieuws over de gratis uitdeling van rijkdommen had gehoord, kwam algauw zelf poolshoogte nemen, en hij hoorde de wanhoopskreten van de rijke man. Hij sprak hem aan en zei: ‘Uw eigen bediende heeft ons verzekerd dat het uw wens was om uw bezittingen weg te geven.’

‘Grote onzin!’ zei de rijke man kokend van woede, en hij riep om zijn vrouw, die de koning kon verzekeren dat hij zoiets stoms nooit zou doen.

Toen ze verscheen, was ze in gezelschap van Sakka, nog altijd in zijn vermomming als de rijke vrek.

De rijke man schrok hevig bij het zien van zijn evenbeeld en probeerde de zaak uit te leggen. ‘Nu ziet u het zelf, sire! Deze bedrieger geeft zich voor mij uit!’

Omdat de koning niet kon bepalen wie van de twee de rijke man zelf was, vroeg hij aan diens vrouw of zij hen uit elkaar kon houden.

‘Dat denk ik wel’, zei ze. Toen vroeg ze de dubbelganger: ‘Voor wie kun je het beste vrijgevig zijn, voor jezelf of voor je buren?’

Vlug antwoordde Sakka: ‘Het is het beste om voor iedereen vrijgevig te zijn.’

De verontwaardigde rijke man riep echter stampvoetend: ‘Dit is een strikvraag! Het is veel beter om voor niemand vrijgevig te zijn!

Zijn vrouw glimlachte in stilte. Ze wist precies wie haar man was, maar nu had ze de kans op een leven met een edelmoedig man. ‘De eerste man is mijn echtgenoot’, verklaarde zij.

De rijke man was met stomheid geslagen. In een paar uur tijd had hij alles verloren: zijn huis, zijn rijkdom en zijn gezin. Sakka besloot echter dat de maskerade nu wel lang genoeg had geduurd: hij maakte zichzelf bekend en verklaarde dat hij was gekomen om de rijke vrek een lesje te leren. ‘Wie de wereld slecht behandelt, zal zelf door de wereld slecht behandeld worden!’

De Gulden Regel zegt: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. De wet van overeenstemming helpt ons begrijpen dat het leven is wat we er zelf van maken. Als je graag geweldig wilt zijn, zul je de nodige stappen moeten zetten om geweldig te worden. Dat betekent dat je je moet focussen op alles wat positief is, in plaats van je blindstaren op het negatieve. Als je graag zo’n nieuw plat televisietoestel wilt, kun je nog zoveel praten over hoe kapot je oude televisietoestel wel is, maar dat brengt nog geen nieuw televisietoestel in je leven. Hoe meer je je erover beklaagt hoe slecht jouw toestel is, hoe groter de hekel is die je eraan krijgt. Je bent in feite zo geconcentreerd op je oude tv en hebt er zo veel minachting voor, dat je de tijd niet hebt om een plan te bedenken voor de manier om aan een nieuwe te komen. De man die jou je oude tv heeft verkocht, zou als een crimineel voor de rechter moeten worden gesleept omdat hij jou ertoe heeft overgehaald dat rotding te kopen, ook al was het vijftien jaar geleden het nieuwste van het nieuwste toen je het toestel kocht! Hij had beter moeten weten! Hij had kunnen weten dat er een dag zou komen dat het ding niet nieuw meer was, en dat jij er niet meer mee in je schik zou zijn!

Goed, het is misschien een beetje een dwaas voorbeeld, maar je begrijpt me wel. De wet van overeenstemming helpt ons inzien dat wij problemen in ons eigen innerlijk creëren. Problemen bestaan niet in de wereld. De dingen zijn zoals ze zijn! Het probleem ontstaat door de manier waarop wij reageren, door wat we verwachten wat er zal gebeuren, of doordat we iemand anders dit of dat willen zien doen. Het metageheim achter de wet van overeenstemming is eenvoudig. Onze geest schept de gedachten of verwachtingen die de problemen creëren. In hun diepste wezen is er geen verschil tussen een optimist en een pessimist. Het is hun geesteshouding die hen van elkaar doet verschillen!

Joe Vitale

 

Overvloed en rijkdom zijn de sleutels tot het universum. Ze zijn het universum. Kijk maar om je heen, je ziet niets dan overvloed overal. Bomen groeien, mensen hebben plezier, er worden zaken gedaan – dit is rijkdom, dit is voorspoed, dit is overvloed.

Als het voor jou nog niet zo is, komt dat doordat jij onbewuste overtuigingen, tegendraadse intenties of een negatieve instelling hebt die verhinderen dat overvloed zich ook in jouw leven manifesteert. De wet van aantrekking werkt altijd, maar het gebeurt op het niveau van het onbewuste.

De overvloed is er, de rijkdom is er. Als je het niet voelt of niet tot expressie brengt, komt dat doordat je diep in je hart misschien gelooft dat jij het niet verdient. Dit is een deel van het onbewuste werk dat je zult moeten doen om op een bewust, aards niveau te kunnen voelen wat de gang van zaken is met overvloed en voorspoed. Overvloed, rijkdom, is jouw geboorterecht. Als je het niet ervaart, is dat vanwege je onbewuste overtuiging.

Winston Churchill vatte dit op welsprekende manier samen toen hij zei: ‘De pessimist ziet de moeilijkheid in iedere mogelijkheid; de optimist ziet de mogelijkheid in iedere moeilijkheid.’

Voor veel mensen is dit een lastig te begrijpen concept. Het zou veel gemakkelijker zijn als iedereen om ons heen deed wat wij vroegen. Zou het niet leuk zijn als je partner op magische wijze verscheen zodra je hem of haar riep? Of als hij of zij, vlak voordat zijn of haar aanwezigheid storend begint te worden, zou aanvoelen dat het beter is weer te verdwijnen? Of als je baas nooit iets van je zou verlangen wat je liever niet wilt doen, of als je naar een winkel kon stappen om te halen wat je maar wilde? Ik heb zo’n idee dat de wereld al heel gauw tot stilstand zou komen.

Hoewel we verstandelijk begrijpen dat de wereld niet lang zou blijven bestaan als zoiets zou gebeuren, hebben de meeste mensen dit inzicht nog niet verinnerlijkt. Wij geloven nog steeds dat het merendeel van onze problemen wordt veroorzaakt door anderen, in plaats van in te zien dat het onze eigen perceptie is die het probleem veroorzaakt! Omdat ons ego ons zegt dat iemand ons heeft beledigd of ons op deze of gene manier slecht heeft behandeld, beginnen we situaties te zien als problemen. In werkelijkheid is datgene wat er zojuist is gebeurd voor de ander prima: hij ziet de situatie niet als een probleem, anders zou hij zich niet hebben gedragen zoals hij heeft gedaan. Zulke situaties stellen ons in de gelegenheid ons leven zo in te richten als wij dat het beste vinden. Dan beginnen we verantwoordelijkheid voor onszelf te nemen en gaan we begrijpen dat ons denken en onze geesteshouding de enige dingen zijn die we in de hand hebben. Als we dat niet inzien, blijven we alles en iedereen buiten onszelf de schuld geven van al onze moeilijkheden.

Soms is het realiseren van veranderingen in ons leven het gemakkelijkst te doen als we doen alsof we iemand anders zijn die ons heel dierbaar is, zoals een kind, een boezemvriend of je partner, om je vervolgens af te vragen wat we hem aan zouden raden als hij of zij in onze schoenen stond. Om de een of andere reden zijn we geneigd edelmoediger voor onze dierbaren te zijn, en meer geneigd hen in bescherming te nemen dan onszelf. Als we op deze manier onze eigen allegorie creëren, kunnen we leren onszelf wat zachtzinniger te behandelen.

Dan kunnen we ons afvragen: ‘Op welke manier worden mijn gedragingen, liefde, loopbaan en gezondheid in de wereld om mij heen weerspiegeld?’ – ‘Wat moet ik doen om een begin te maken met het verbeteren van mijn wereld?’ Begin ermee de veranderingen te visualiseren en je zodanig te gaan gedragen dat dit ertoe kan bijdragen dat ze werkelijkheid worden. Op deze manier vinden we, door ons ‘bloed’ grondig te onderzoeken – waarmee ik de essentie van ons innerlijke zelf bedoel – de toegang tot het verwezenlijken van de wereld die we wensen.