Epiloog

Het was voorbij. Het stond op het punt te beginnen. Limbo wachtte. Limbo en de redding van deze wereld. Fredda Leving leunde glimlachend over Caliban heen en klikte het nieuwe oog op zijn plaats. De stroomtoevoer werd ingeschakeld, waarna het net zo intens blauw opgloeide als het andere. 'Alsjeblieft,' zei ze. 'Nou, laten we eens naar die kapotte arm van je kijken.'

'Dank u wel voor uw hulp, doctor Leving. U brengt zichzelf voor mij in een zeer ernstige situatie. Ik heb het gevoel dat ik u heel veel verschuldigd ben.'

'O ja?' zei ze lachend. 'Dat is uiterst interessant. Het lijkt erop dat je je eigen Derde Wet over zelfbehoud al hebt geïntegreerd. Misschien geeft dat schuldgevoel het begin aan van je integratie van een Tweede Wet. Ik vraag me af hoe die zal luiden.' Ze pakte zijn arm en liet hem deze recht vooruit steken. Ze gebruikte een klein stuk gereedschap dat zacht zoemde, en de buitenste beplating van zijn arm ging open. 'Het ziet er niet zo ernstig uit,' zei ze afwezig, terwijl ze naar zijn beschadigde mechanisme keek. 'Zolang we wachten tot die Tweede Wet zich nestelt, stel ik voor dat je iets doet om die schuld terug te betalen.'

'Wat zou dat moeten zijn?'

Ze keek naar hem op, in die brandende, blauwe ogen. 'Ga met me mee,' zei ze. 'Kom mee naar Limbo. Deze stad is geen plaats voor je. Ik betwijfel of je je hier ooit op je gemak en veilig zult voelen.'

Caliban dacht daarover na. 'Nee, dat is waar. Ik betwijfel of ik ooit gelukkig zou kunnen zijn in Hades. Maar wat moet ik in Limbo doen? Wat heb ik daar voor nut?'

Fredda lachte weer. 'Ja, je bent inderdaad een gevoel van plichtsvervulling buiten je eigen ik aan het ontwikkelen. Ik ben benieuwd wat er daarna komt.' Maar toen werd haar stem ernstig. 'Je zult in Limbo van groot nut zijn, Caliban. Je hebt een eersteklas brein en een uniek gezichtspunt. Driewetrobots, nieuwwetrobots, Blijver, Ruimter... we hebben allemaal onze blinde vlekken. Jij zult de dingen op een manier kunnen zien, zoals niemand anders dat kan.

Voeg je bij ons, Caliban. Ga met me mee naar de stad Limbo op het eiland Purgatory en help ons te voorkomen dat deze planeet ten onder gaat.'

Caliban de robot keek in de ogen van zijn schepper en knikte instemmend. 'Doctor Leving,' zei hij, 'ik zou geen betere plaats kunnen bedenken waar ik heen zou willen gaan.'