3

Datum:

Bijna een jaar eerder, 19:35 uur

Locatie:

Boulevard, Scheveningen

MICHEL

Na een middagje klussen in het huis van Elles besluiten we nog een laatste uurtje zon te pakken op het strand. We rijden naar Scheveningen. De boulevard is stampvol dagjesmensen en iedereen is op zoek naar een plekje. Hele families slenteren voort, omringd door kinderen op stepjes. De ijscokarren draaien overuren en op de pier is het een gezellige drukte. De zon gaat net onder als we een plekje weten te bemachtigen op een van de vele terrasjes.

“Elles, wat denk je ervan. Zou je een keer een lange reis willen maken?”

“Een lange reis? Voor een paar maanden?”

“Ja, precies. Samen op wereldreis? Er heerlijk een paar maanden tussenuit?”

“Nou, dat weet ik niet, hoor. Een jaar backpacken was voor mij wel genoeg. Ik vind het leuk om met jou op reis te gaan, maar dan wil ik het wel anders aanpakken. We hebben beiden een drukke baan en komen in het gewone leven aan bepaalde dingen niet toe. Als we dan toch tijd vrijmaken, wil ik daar iets nuttigs mee doen. Met mijn blote billen in het zand onder een palmboom, drinken uit een kokosnoot, dat ken ik nu wel.”

“Wil je werken in het buitenland?”

“Ja, zoiets. Maar dan wel voor een hulporganisatie. Iets betekenen voor een ander. Dat doen we op dit moment wat mij betreft te weinig.”

“Jij lijkt me niet het type om in India op een vuilnisbelt te werken.”

“Geen idee, nooit over nagedacht. Waar denk jij aan?”

“Jij en ik, de ultieme relatietest. Een lange reis maken voor we gaan settelen.”

“We kennen elkaar net een halfjaar en je begint nu al over settelen. Gaan we niet wat snel?”

“Nee, daarom juist. Ik meen het serieus, jij en ik, samen in mijn Volkswagen-busje op ontdekkingsreis.”

“Dat klinkt gaaf, maar waarnaartoe dan?”

“Naar een ver land. India, Zuid–Afrika of iets dergelijks.”

“Leuk, maar waar halen we het geld vandaan?”

En zo begint het. Het is een soort virus dat niet meer is te stoppen. De hele avond bespreken we plekken op de aarde die we graag een keer willen zien. Zelfs de snelle gebronsde ober heeft moeite om ertussen te komen. Een ding staat vast, allebei willen we een goed doel steunen en dat koppelen aan een reis niet het oldtimer campertje. “Waarom gebruiken we onze marketingachtergrond niet?” oppert Elles ineens.

Natuurlijk, dat is het! Met onze reis kunnen we een goed doel in de publiciteit brengen, en hun boodschap verspreiden.

“Maar als je publiciteit wilt creëren, moet je iets unieks doen. Wat denk je ervan om naar China te rijden?”

“China, ben je helemaal gek?”

“Nee, serieus. Het zal zwaar zijn, maar met een beetje voorbereiding is het vast te doen.”

“Ik heb het!” roept Elles ineens. “Als wij iets unieks doen en daarmee publiciteit genereren, kunnen we ook sponsors regelen.”

De volgende dagen spenderen we voornamelijk aan surfen op internet. We komen erachter dat nog niemand individueel van Nederland naar China is gereden in een oldtimer. Nadeel is wel dat er daardoor geen informatie over te vinden is.

Elles en ik hebben allebei, voordat we elkaar leerden kennen, al een lange reis gemaakt. Waar we ook heen gingen, alles was al bezocht of gedaan. Daarom is er over de meeste landen een schat aan informatie te vinden. Bustijden, tickets, hotels, alles is te vinden in de reisgids. Maar informatie over rij- en wegcondities, reparatiemogelijkheden voor luchtgekoelde vw-busjes, kortom alles wat je nodig hebt om een reis als deze voor te bereiden, blijkt praktisch onvindbaar. Het geeft wel een enorme kick om te weten dat je de eerste bent maar aan de andere kant geeft het ook een hoop onzekerheid. Daarnaast weten we niet hoe het is om met zijn tweeën lange tijd in zo’n klein busje te leven. We kennen elkaar net en alhoewel het enorm goed voelt, vragen we ons toch af of onze relatie hiertegen bestand is. Eén ding is zeker: als het ons lukt om naar China te rijden, kunnen we ook de rest van ons leven samen doorbrengen.

We besluiten de sprong te wagen. We brainstormen erop los en komen met de gekste plannen. Onze vrienden verklaren ons voor gek en zien geen heil in ons plan. Maar we zetten door.

SOS-Kinderdorpen wordt ons goede doel. Het is een internationale kinderhulporganisatie die wereldwijd weeskinderen en kinderen die er helemaal alleen voor staan opvangt. Kinderen zijn zo kwetsbaar en verdienen het om in een veilige en liefdevolle omgeving op te groeien. Daar willen wij ons graag voor inzetten. SOS-Kinderdorpen heeft ruim 430 dorpen verspreid over 132 landen, waardoor het geen probleem zal zijn om er onderweg een paar te vinden.

Na twee maanden hebben we een compleet uitgewerkt plan en benaderen we de pers. Drie weken later staan we op de voorpagina van Carp, een magazine voor afgestudeerde HBo’ers en academici. We realiseren ons nu dat we het echt moeten gaan waarmaken. Dat levert de nodige stress op. Wat te doen als we de sponsoring niet rond krijgen? Dan hebben we mooi voor niets met onze kop op de voorpagina van een tijdschrift gestaan. Meer aandacht van de pers volgt. Hierdoor komt het project onder nog meer spanning te staan. Een kennis biedt aan om een website voor ons te bouwen, waarop onze verhalen dagelijks te volgen zullen zijn. We spreken met een leverancier van SMS-diensten, met het weekblad Autoweek, regelen een wekelijkse column in de Spits en mogen filmen voor SBS6. De spanning loopt steeds hoger op, ook tussen ons. We slapen slecht en maken ons zorgen over de sponsoring. Nog niet één bedrijf heeft gereageerd op onze plannen, en dat terwijl we al ruim vijftig sponsoraanvragen hebben uitgestuurd. Na lang nadenken besluiten we gewoon een datum te prikken voor het vertrek. Het lijkt wel of we onszelf, maar ook de potentiële sponsors, een ultimatum stellen. Het blijkt te helpen. Waarschijnlijk werpt ook de media-aandacht zijn vruchten af. De eerste sponsors melden zich en dan blijkt het hek van de dam. Na veel telefoontjes en afspraken slepen we twee weken voor de geplande datum van vertrek de laatste sponsors nog binnen. Ondertussen hebben we Hippie opgeknapt en zijn we klaar om te vertrekken. Nog nooit zijn we zo druk geweest. Radio-interviews worden afgewisseld met gesprekken over het ontwikkelen van de website waarop men ons kan volgen. Het is een gekkenhuis.