Jade haalde diep adem en bekeek zichzelf in de ruit van de platenzaak. Ze had haar haar in een staart gedaan en ladingen donkerpaarse lipgloss opgesmeerd, die ze bij de drogist om de hoek had gekocht. Ze had zichzelf streng toegesproken: 'Kom op, Jade, denk om je uitstraling.'
Doelbewust liep ze naar de toonbank. Een jongeman met vet haar en een lege uitdrukking op zijn gezicht stond kauwgum te kauwen en bewoog zijn hoofd ongeïnteresseerd heen en weer op de maat van de muziek.
„Zes kaartjes voor Shiny Vinyl, graag," zei Jade luid en duidelijk. Ze hield haar hoofd iets schuin en hoopte maar dat ze er heel volwassen uitzag.
„Sorry, meid," zei de verkoper al kauwend. „Alleen voor zestien jaar en ouder."
„Ik ben zestien." Jade maakte zich zo lang mogelijk en wierp de jongeman een zwoele blik toe, hoopte ze.
„Als jij zestien bent, ben ik de president van Amerika," antwoordde de jongen lijzig. „Leuk geprobeerd."