Andy ging voor de honderdste keer op Tansy's tenen staan. Dansen was duidelijk niet zijn sterkste punt. „Ik had je moeten zeggen wat ik van plan was," zei hij. „Jij had me wel tegengehouden. Jij bent zo verstandig."
Tansy fronste haar wenkbrauwen. Ze had gehoopt dat hij 'volwassen' zou zeggen. Maar verstandig? Saai! „Ik vind het hartstikke goed dat je het durfde. En we vinden je moeder echt wel." „We?" vroeg Andy met een klein lachje. „Ja," zei Tansy gedecideerd. „We."