Jade stond bij het aanrecht en was druk bezig met fase twee van haar strijdplan: ze hielp Paula met aardappelen schillen.
Joshua slenterde de keuken in met zijn hand in het verband. Hij hield een potje met een griezelige, harige inhoud vast. Hij leunde over de linkerschouder van zijn moeder en zwaaide met het potje voor haar gezicht heen en weer.
„Aaarch! Josh, haal dat smerige ding weg! Walgelijk. Doe maar in een van die bakken van je."
Josh keek liefdevol naar zijn nieuwste aanwinst. „Kan niet. Dan eet hij de andere op." Hij sloeg een arm om zijn moeders schouder. „Mag ik geld voor een nieuwe bak? Alsjeblieft?"
Paula zuchtte. „En als ik je dat geef, sluit je dan dat enge beest voor de rest van z'n leven erin op?"
Josh knikte grijnzend.
„Goed dan. Hoeveel heb je nodig?"