Opluchting en besef
„O, gelukkig!" Andy's moeder deed de deur open en griste de winterjas uit Tansy's uitgestrekte hand. „Gek hè, dat je je favoriete jas zo kunt missen." Hysterisch, dacht Tansy, zeker voor zo'n jas die in het oudheidkundig museum niet zou misstaan.
„Je hebt geen, eh... spullen in de zakken achtergelaten, hè?" mompelde Andy's moeder en haar vingers zochten naarstig de zakken van haar jas af.
„Nee," antwoordde Tansy. Peggy stootte met haar elleboog in haar rug. „Ik heb de zakken niet aangeraakt."
„Mooi," lachte Andy's moeder. „Kom, ik zal jouw jas even pakken... Ik neem aan dat jullie nog meer te doen hebben vandaag. Tot gauw!" En met die woorden sloeg ze de voordeur dicht. „Schuldig," zuchtte Tansy. „Absoluut schuldig."