HET KWAAD AAN DE VOET VAN DE HEUVEL

De opzienbarendste informatie - het feit dat Fanny zwanger was van Logan - moest nog komen. Camden Lakewood was van mening dat hij er niet over moest beginnen als hij Fanny opriep, alweer in de hoop dat zij en haar advocaat tot de conclusie waren gekomen dat het niet in hun voordeel was het in de openbaarheid te brengen.

Het verbaasde me hoe fris Fanny eruitzag toen we terugkwamen. Het moest allemaal erg vernederend en onaangenaam zijn geweest voor haar, maar ze leek zo ontspannen en zelfverzekerd als een kat die op de loer ligt voor een muizengat. Randall was nog steeds erg stil en niet op zijn gemak, maar Fanny ging naar mensen toe, lachte luid, schudde handen en zwaaide. Natuurlijk begreep ik wel dat ze toneel speelde voor Logan en mij, en zich zo nu en dan naar ons omdraaide om te zien of we wel keken. Wat was ze nog een kind, dacht ik. Ze had gewoon niet beseft wat ze zich op de hals had gehaald toen ze Drake meenam.

Logans moeder keek wat opgewekter. Haar vriendinnen hadden zich tijdens de pauze om haar heen verzameld, klokkend als hennen. Alle informatie tot dusver had Fanny in een kwaad daglicht gesteld en onze positie versterkt. Ook Loretta hoopte nu dat Fanny het incident met Logan niet zou oprakelen. Als het zo slecht voor haar ging, waarom zou ze dan nog meer onplezierige dingen willen onthullen?

En dan moest ze natuurlijk aan Randall denken. Camden Lakewood merkte op dat als ze hem had overgehaald met haar te trouwen door hem in de waan te brengen dat ze zijn kind verwachtte, ze hel risico liep hem te verliezen als ze vertelde dat het van Logan was. Maar wat ik in mijn hart vreesde was dat Randall minder belangrijk voor haar was dan mij te kwetsen en Drake te krijgen.

In de pauze kwamen de ouders van veel van mijn vroegere leerlingen en veel zakenrelaties in Winnerow bij ons om ons succes te wensen. Zoals ik al verwacht had, vonden de meeste mensen het erg moedig van dominee Wise om zijn zonden in het openbaar te bekennen. Hij had de duivel uitgedaagd en de duivel had een stapje achter uitgedaan. Tijdens het reces had hij in een hoek gestaan, omringd door zijn toegewijde parochianen, die naar hem luisterden terwijl hij passages uit de bijbel citeerde die volgens hem bij de gelegenheid pasten.

Toen we weer naar binnen gingen, zag ik dat hij met een zelfvoldaan gezicht naar me staarde. Toen ik hem jaren geleden had opgezocht om erop aan te dringen dat hij het kind aan Fanny zou teruggeven, had ik gedreigd dat ik hem in zijn eigen kerk aan de kaak zou stellen. Hij had me gewaarschuwd dat zijn volgelingen zich nooit tegen hem zouden keren.

Toen de zitting weer begon bracht Camden Lakewood een paar financiële paperassen in het geding, waarin stond dat Logan en ik executeurs van Drakes nalatenschap waren. Toen riep hij Fanny op.

Ze stond op en schikte haar haar recht, glimlachte naar Randall en slenterde door de rechtszaal naar de getuigenbank, of ze het toneel opkwam. Ze glimlachte zo star of ze een masker droeg. Toen bleef ze voor onze tafel staan en staarde op me neer.

'Je bent nou tevreden, hè, Heaven?' zei ze. 'Maar dat zal niet lang duren.'

Ik schudde mijn hoofd en wendde mijn blik af.

Toen haar gevraagd werd of ze de waarheid en niets dan de waarheid zou zeggen, antwoordde ze: 'Natuurlijk.' Er werd gegrinnikt in de zaal.

'Mevrouw Wilcox,' begon Camden. ik heb begrepen dat u kort geleden mevrouw Wilcox bent geworden. Hoe kort geleden was dat?'

'Randall en ik hebben twee dagen geleden ons boterbriefje gehaald. We zijn in Hadleyville getrouwd, keurig netjes, zoals het hoort.'

'Aha. Hoe lang kent u meneer Wilcox?'

ik ken hem al een tijdje,' zei ze, glimlachend naar mij.

'Mevrouw Wilcox, dit was toch geen verstandshuwelijk, wel?' vroeg Camden.

'Hè?'

'U bent toch niet getrouwd om Drakes voogdes te kunnen worden?'

'Protest, edelachtbare,' zei Wendell. ik maak bezwaar tegen die insinuatie. Er is geen bewijs - '

'We zijn hier om dat vast te stellen, edelachtbare,' zei Camden zacht. De rechter dacht even na en knikte toen.

'Protest afgewezen. Ik vind dat de vraag terecht is en ik wil graag het antwoord van mevrouw Wilcox horen. Mevrouw Wilcox?'

'Ja, edelachtbare?' 'U kunt de vraag beantwoorden.'

'Welke vraag?'

ik zal mijn vraag herhalen,' zei Camden. 'Bent u alleen met Randall Wilcox getrouwd om te kunnen aantonen dat u Drake een goed thuis kon geven?'

'Eh...' Ze keek naar Wendell, die snel het hoofd schudde. Camden Lakewood ving de blik en de beweging op en ging tussen Fanny en Wendell in staan, zodat haar advocaat aan haar blik werd onttrokken. 'U vraagt me of dit een schijnhuwelijk is zodat ik de rechter kan overtuigen Drake aan mij te geven,' zei ze, zich blijkbaar herinnerend dat Wendell Burton had gezegd dat iets dergelijks haar gevraagd kon worden. 'Nou, dat is het niet. Randall houdt van me en ik hou van hem, dus vonden we het allebei tijd worden om het officieel te maken. En we hebben een goed thuis. Je kan toch zeker wel een goed thuis hebben zonder zo rijk te zijn als Heaven, hè?'

Een paar mensen in de zaal knikten instemmend.'U bent al eerder getrouwd geweest, nietwaar, mevrouw Wilcox?' zei Camden, haar uitbarsting koel negerend.

'Eh-eh. Ik was met de Ouwe Mallory getrouwd.'

'De Ouwe Mallory. Ik neem aan dat uw eerste echtgenoot aanzienlijk ouder was dan u?'

'O, ja. Een jaar of veertig.'

' Veertig jaar ouder dan u?'

'Eh-eh.'

'Hield u ook van hem?'

'Hij hield van me en hij wilde voor me zorgen, dus ben ik met hem getrouwd. Ik was nog niet zo oud als nu en niet zo verstandig, en ik had niet een hoop experts die me vertelden wat ik wel en niet moest doen, zoals sommige mensen,' voegde ze eraan toe, naar mij kijkend.

'Waarom bent u van hem gescheiden?'

Weer keek ze naar haar advocaat, maar Camden week niet van zijn plaats.

'We konden niet met elkaar overweg,' zei ze.

is het niet zo dat u van hem gescheiden bent, omdat hij kinderen wilde en u niet?' vroeg Camden snel. Ze kromp even ineen.

'Nee.'

'Hebt u dat niet aan mensen verteld, mensen die we zo nodig vandaag als getuigen kunnen oproepen?'

Ze sloeg haar ogen neer en toen weer op, en keek me met een woedende blik aan. Ik verroerde geen vin. Ik had haar gewaarschuwd dat ik haar alles wat ik wist voorde voeten zou gooien.

ik wilde geen kinderen van hem omdat hij te oud was. Ik bedoel, wat gebeurt er als hij doodgaat, hè?' vroeg ze. Ze draaide zich om naar de rechter. 'Dan zit ik met de kinderen, en zonder man, en wie wil dan nog met me trouwen? Dus zei ik nee en we kregen ruzie. Toen gingen we scheiden en toen is hij gestorven en hij heeft me geen cent nagelaten. Dus had ik gelijk.'

'Maar in uw hele verleden hebt u geen kinderen willen hebben, mevrouw Wilcox. Is dat niet waar?'

'Nee, dat is het niet,' zei ze. 'Kijk maar, ik heb er nu toch een?' vroeg ze, op haar buik wijzend.

'En u bent pas twee dagen geleden getrouwd?' vroeg Camden zachtjes, met een blik op de rechter.

'Dat heb ik al verteld,' zei Fanny. 'Weet u niet meer?' vroeg ze, en de mensen in de zaal lachten. De rechter sloeg met zijn hamer.

'Mevrouw Wilcox, wilt u de rechtbank vertellen hoe u Drake Casteel bij u thuis hebt gekregen?'

'Wat bedoelt u, hoe ik hem heb gekregen? Ik heb hem opgepakt en daar gebracht.'

'Opgepakt? Waar?'

'Bij de Willies fabriek op het feest. Ik zag dat hij alleen was terwijl Heaven en Logan aan het feestvieren waren en opschepten met hun nieuwe fabriek. Dus ben ik erheen gereden en heb gezegd dat hij met mij mee moest. Hij stapte in de auto en ik heb hem gebracht waar hij hoort.'

'Zomaar van de straat opgepakt zonder het iemand te vertellen?'

'Dat hoefde ik niet. Hij is mijn broertje.'

'Maar dacht u niet dat iemand, speciaal de heer en mevrouw Stonewall, zich ongerust zou maken over de verdwijning van de kleine jongen?'

'Nou, ze maakten zich ook niet ongerust over wat ik dacht.' Ze keek weer naar Logan en mij. Haar zwarte ogen schoten vuur. 'Ze hebben nooit mijn toestemming gevraagd, ze hebben hem gewoon meegenomen naar dat kasteel bij Boston en toen naar hun grote huis hier in Winnerow. Maar pa zou hebben gewild dat ik zijn moeder zou zijn, en niet Heaven. Hij hield niet zoveel van Heaven als van mij, en dat weet ze. Ze weet dat hij zou willen dat Drake bij mij was. Je weet dat ik de waarheid vertel, Heaven,' zei ze met een woedende blik op mij.

Ik had altijd geloofd dat hij meer van haar hield, dacht ik, maar op de een of andere manier had ik altijd geweten dat hij meer vertrouwen had in mij. Hij wist dat ik verantwoordelijkheidsgevoel had en hij wist dat Fanny verwend en egoïstisch was. Nee, dacht ik, als Luke hier kon zijn, teruggebracht uit het graf om te getuigen, denk ik dat hij zou zeggen dat hij Drake bij mij wilde. Per slot had hij mij tot executeur-testamentair benoemd. Ik wist zeker dat hij mij als voogdes van Drake zou willen zien.

'Maar u wist in ieder geval waar hij was, mevrouw Wilcox. Was wat u deed niet erg onverantwoordelijk? Een kind meenemen zonder iemand iets te zeggen? Ze hebben de politie gewaarschuwd, die de jongen gezocht heeft. En toen u de jongen eenmaal bij u thuis had, waarom hebt u hen toen niet gebeld om het te vertellen?'

'Dat zei ik al,' zei ze. 'Ze hebben mij nooit gebeld en me niks verteld. Ze hebben me niet eens verteld dat ze in Winnerow waren.'

'Maar, mevrouw Wilcox -'

'Hel was goed wal ik deed,' hield ze vol, met haar hoofd knikkend. 'Heaven denkt dat ze kan doen wat ze wil omdat ze zo rijk is. Nou, het kan me niet schelen hoe rijk ze is. Drake is van mij.'

Fanny's wrok tegen mij was overduidelijk. Ik voelde me pijnlijk getroffen.

'Geen verdere vragen, edelachtbare,' zei Camden.

Wendell Burton stond op, maar deze keer hield hij zijn handen op zijn rug toen hij naar de getuigenbank liep. Hij bleef halverwege Fanny en onze tafel staan en draaide zich om, zodat hij naar ons kon kijken. Toen wiegde hij op zijn hielen en ik wist wat er zou komen. Mijn hart stond even stil en begon toen luid te bonzen.

'Mevrouw Wilcox, die baby die u verwacht. Wiens baby is dat?'

'Van hem,' zei ze, naar Logan wijzend. 'Hij heeft me zwanger gemaakt.'

Ik hoorde Logans moeder een kreet slaken. Er ontstond een hevige opwinding in de zaal. Ik keek naar Randall en zag de verbaasde blik op zijn gezicht. Wat ik vermoed had was juist. Hij wilde overeind komen, maar Wendell Burton, die snel naar de tafel was teruggekeerd, pakte hem bij de arm en zei iets tegen hem, waarna hij weer ging zitten. Misschien vertelde hij hem dat Fanny loog om Drake te kunnen krijgen. De rechter sloeg steeds opnieuw met zijn hamer. Zijn gezicht zag rood van woede.

'Ik heb het publiek gewaarschuwd,' zei hij. 'Als er nog een keer een dergelijk rumoer ontstaat laat ik de zaal ontruimen. Gaat u door, Mr. Burton,' zei hij. Wendell zei nog iets tegen Randall en liep toen terug naar Fanny.

'Mevrouw Wilcox, u wees op meneer Stonewall, de echtgenoot van uw zuster?'

'Ja. En je kan het niet ontkennen, Logan Stonewall!' riep ze uit. 'Je hebt betaald om er voor te zorgen en je laatste betaling is al over tijd.'

Logan keek naar mij, maar ik vertrok geen spier, al kromp mijn hart ineen. Ik had het gevoel of Fanny haar vinger in mijn hart stak toen ze naar Logan wees. Ik draaide me niet om en sloeg mijn blik niet neer. Ik wist dat iedereen in de zaal naar me keek om mijn reactie te zien. Ze dachten natuurlijk allemaal dat ik het nu pas voor het eerst hoorde. Zoals Camden Lakewood had gevreesd, vond Wendell Burton Fanny's morele geloofwaardigheid zo ernstig geschaad, dat hij iets moest doen om ook ons te schaden.

'Mevrouw Wilcox, er is naar voren gebracht dat u twee dagen geleden getrouwd bent. Wist uw echtgenoot, Randall Wilcox, dat Logan Stonewall u zwanger heeft gemaakt en u geld stuurde om de kosten te betalen? Wist Randall dat voordat hij met u trouwde?'

'Ja. Randall is een echte heer. Hij houdt van me en ik heb er genoeg van om te worden misbruikt door rijke en machtige mensen,' zei ze. Ze zei hel zo automatisch, dat het duidelijk was dat haar advocaat haar die regel uit het hoofd had laten leren. Ze keek zo trots als een schoolmeisje in een toneelstuk van school.

Maar het was ook duidelijk dat ze de onschuldige en naïeve Randall buiten hun spelletje hadden gehouden. Hij keek volslagen verbijsterd.

'En dus wilde hij dat uw baby een vader had en u beiden een goed thuis?' vroeg Wendell, die de vraag deed klinken als een conclusie.

'Ja.'

Camden Lakewood boog zich naar ons toe. ik zal Logan nu als getuige moeten oproepen,' fluisterde hij, 'om zijn kant van het verhaal naar voren te brengen.'

'Dat begrijp ik,' zei Logan. 'Het spijt me, Heaven, heus.'

ik weet het. We zullen doen wat er gedaan moet worden en het zo gauw mogelijk achter de rug hebben,' zei ik snel.

'Wel, mevrouw Wilcox,' vervolgde Wendell Burton, wiens weeë glimlach breder werd. 'U hebt vandaag een paar lelijke beschuldigingen gehoord over uw morele karakter. Ik vind het alleen maar eerlijk om uw kant van het verhaal te horen. Hoe bent u in het huis van dominee Wise gekomen?'

'Mijn pa heeft ons verkocht voor vijfhonderd dollar per stuk. Dominee Wise heeft mij gekocht.'

'De dominee heeft u als een soort slavin gekocht voor vijfhonderd dollar?' vroeg Wendell Burton. Hij sperde zijn ogen open en keek naar de zaal. 'De man die u ervan beschuldigde een duivelskind te zijn?'

'Ja, meneer, dat heeft-ie.'

'En wilt u de rechtbank in het kort vertellen hoe het was om in het huis van de dominee te wonen?'

in het begin erg prettig. Ze kochten dingen voor me en de dominee praatte over de bijbel en zo, maar toen ging hij gek doen.'

'Gek doen? Hoe bedoelt u, mevrouw Wilcox?'

'Hij kwam in mijn kamer als zijn vrouw sliep en ging op mijn bed zitten en praatte tegen me en streelde mijn haar, en toen begon hij andere dingen te strelen.'

ik begrijp het. En hoe oud was u toen?'

'Een jaar of veertien.'

'Een jaar of veertien. En toen, zonder in de onsmakelijke details te treden, bent u zwanger geworden van zijn kind, nietwaar?'

'Ja, meneer, maar ik ben niet naar zijn kamer gegaan en naakt naast hem gekropen, zoals hij zegt. Hij kwam naar mij toe. Ik wilde geen kind. Ik was te jong en te bang, maar ik had geen familie, niemand om me te helpen. Niemand om mee te praten. Dus toen hij zei dat hij me tienduizend dollar wilde geven om de baby te houden, stemde ik toe. Maar toen wilde ik mijn baby terug.'

'O? U zegt dat u uw kind terug wilde? Vertel ons dat eens,' zei Wendell Burton, wiegend op zijn hielen en met zijn blik op de zaal gericht.

'Mijn rijke zuster kwam me opzoeken in Nashville, en ik smeekte haar mijn baby terug te kopen, de dominee het dubbele bedrag te bieden. Dat betekende niets voor haar. U had eens moeten zien hoeveel ze in haar portemonnee had.'

'Heeft ze dat gedaan?'

'Nee. Ze wilde niet dat ik een moeder was en een kind had. Ze wilde niks met me te maken hebben. Ze stuurde me soms geld, maar ik mocht haar niet opzoeken, omdat haar rijke familie niet goed zou worden als ze zo'n arm en achterlijk schepsel zagen als ik,' zei Fanny. Ze haalde haar zakdoek uil haar mouw en veegde haar ogen af.

ik begrijp het. Toen bent u getrouwd met meneer Mallory, maar u zag geen toekomst in dat huwelijk?'

'Nee, meneer, hij was te oud, zoals ik al zei.'

'Dus bent u gescheiden en u bent hier komen wonen waar u zich hebt gevestigd en getrouwd bent?'

'Ja.'

'Dank u, mevrouw Wilcox. Dat klinkt wel een beetje anders dan de versie die we eerder hebben gehoord. Geen verdere vragen, edelachtbare.'

'U kunt gaan, mevrouw Wilcox,' zei de rechter, toen Fanny zich niet bewoog.

Ze keek op. De tranen stroomden over haar wangen en ze zag eruit als het slachtoffer. Heel even dacht ik dat ze dat misschien ook was. Net als alle Casteel-kinderen had ze de vernedering ondergaan om te worden verkocht. Fanny deed indertijd of ze er blij om was, maar dat was waarschijnlijk omdat ze verwachtte te worden bemind en gekoesterd zoals ze altijd gehoopt had. En toen verkrachtte de dominee haar. Daar had ik nooit aan getwijfeld. Ze had daarna inderdaad een moeilijk leven gehad. Ik kon begrijpen waarom ze die dingen in Nashville had gedaan en waarom ze met Mallory getrouwd was en later van hem gescheiden. Misschien was ik te egoïstisch geweest, dacht ik. Misschien had ik haar kind terug moeten halen van de dominee. Misschien zou de verantwoordelijkheid voor een kind haar hebben veranderd.

Maar ze had op de pijnlijkste manier teruggeslagen. Ze had mijn man verleid en nu probeerde ze Drake van me af te nemen, niet omdat ze hem wilde hebben - maar om mij te straffen. Ik moest mijn schuldgevoelens van me af zetten en me verharden. Drakes toekomst hing ervan af.

ik wil Logan Stonewall oproepen,' zei Camden. Logan stond op. Er ging een zucht door de zaal, maar de blik van rechter McKensie was voldoende om de rust te handhaven. Logans moeder snikte achter ons, maar we negeerden haar allebei. Ik kneep hem even in de hand en toen ging hij naar de getuigenbank.

Logan was zo zenuwachtig als een klein jongetje. Ik zag zijn hand trillen toen hij hem op de bijbel legde. Zijn stem sloeg over toen hij de eed aflegde. Hij keek weer naar mij toen hij ging zitten en ik glimlachte om hem aan te moedigen.

'Meneer Stonewall,' begon Camden Lakewood, 'u hebt zojuist de getuigenis gehoord van mevrouw Wilcox, waarin ze u ervan beschuldigt het kind te hebben verwekt dat ze nu verwacht. Bent u de vader van dit kind?'

ik weet het niet. Misschien,' antwoordde Logan.

'Dus u geeft toe dat u een intieme relatie hebt gehad met mevrouw Wilcox?'

'Ja,' zei Logan.

Opnieuw brak er een geroezemoes uit in de zaal, maar de hamer van de rechter maakte er snel een einde aan.

'Kunt u de omstandigheden beschrijven waaronder zich dit heeft afgespeeld?'

'Ja, dat kan ik.' Logan ging rechtop zitten. Zijn stem werd dieper en hij sprak luider en met meer gezag. 'Mijn schoonzuster hing vaak rond op het fabrieksterrein in Winnerow. Ze scheen niets anders te doen te hebben en niemand anders te hebben om mee te praten. Als ze kwam bracht ze iels te eten voor me mee of praatte met me en vertelde hoe moeilijk ze het had, helemaal alleen, zonder familie. Ik woonde in onze hut in de Willies, en ik begon medelijden met haar te krijgen. Op een avond kwam ze met wijn en eten. Ze maakte een maaltijd voor me klaar. We dronken veel wijn en ze huilde veel. Voor ik wist wat er gebeurde had ze zich uitgekleed en klampte ze zich aan me vast. We... eindigden in bed. Ik was dronken en ik had er onmiddellijk spijt van.'

'Hebt u sindsdien nog een intieme relatie met haar gehad?'

'Nee, nooit.'

'Alleen die ene keer?'

'Ja.'

'En toen hoorden u en uw vrouw dat ze zwanger was van uw kind?'

'Ja. Ik heb mijn vrouw alles uitgelegd,' zei Logan, naar mij kijkend. 'Ze begreep het en heeft me vergeven, en ik hou meer van haar dan ooit, 'voegde hij eraan toe. De tranen sprongen in mijn ogen, maar ik veegde ze niet weg. Ik zou niemand in de zaal de voldoening geven me te zien huilen. Ik ging nog rechter zitten.

Fanny staarde naar me. De glimlach om haar lippen verdween en een uitdrukking van verbazing kwam ervoor in de plaats. Wat wilde ze me graag gebroken zien, dacht ik. Dit hele proces, alles wat ze had gedaan, was alleen om dat te bereiken. De jaloezie leefde al die jaren in haar als een parasiet, voedde zich met haar en werd groter en lelijker en sterker, tot hij haar volledig vulde. Zou Fanny op een dag wakker worden en spijt hebben van de dingen die ze had gedaan? vroeg ik me af.

'Dus, meneer Stonewall, u hebt er nooit aan getwijfeld dat u de vader van Fanny's kind was,' ging Camden verder, 'ook al wist u dat ze andere vriendjes had?'

'Protest, edelachtbare. Mr. Lakewood maakt een duidelijke insinuatie ten aanzien van het karakter van mevrouw Wilcox.'

'Het protest is erkend, Mr. Lakewood. Er is niet vastgesteld dat mevrouw Wilcox andere vrienden had in die tijd.'

'Heel goed, edelachtbare. Ik zal mijn vraag anders inkleden. Meneer Stonewall, wist u met zekerheid dat mevrouw Wilcox nog andere mannen ontmoette in de tijd waarin ze u op het fabrieksterrein bezocht?'

ik wist dat ze meneer Wilcox vaak zag.'

'Aha. En ondanks het feit dat u dat wist, begon u toch haar geld te sturen voor haar doktersrekeningen en voor de geboorte van het kind?'

'Ja, dat hebben we gedaan.'

'En zonder zeker te zijn van uw verantwoordelijkheid hebt u gedaan wat u het beste achtte voor het nog ongeboren kind?'

'Ja.'

'Geen verdere vragen, edelachtbare.'

'Mr. Burton?'

'Meneer Stonewall,' begon deze, nog voordat hij van zijn stoel was opgestaan. 'U zei dat u zeker wist dat mevrouw Wilcox meneer Wilcox ontmoette in de tijd dat u vleselijke gemeenschap met haar had?'

'Ja.'

'Weet u zeker dat mevrouw Wilcox vleselijke gemeenschap had met meneer Wilcox in die tijd?'

'Dat weet ik zeker.'

'U bent toch niet gaan spioneren bij mevrouw Wilcox? Of wel soms?'

'Nee, natuurlijk niet.'

'Heeft mevrouw Wilcox u verteld dat ze vleselijke gemeenschap had met meneer Wilcox?'

'Nee.'

'Dus u hebt geen feitelijke informatie waardoor u kunt aannemen dat de baby die mevrouw Wilcox verwacht niet van u is?'

'Eh, nee.'

'Derhalve stuurt u mevrouw Wilcox ook geen geld voor de baby uit pure liefdadigheid of burgerzin, meneer Stonewall?'

'Ik protesteer, edelachtbare,' zei Camden. 'Meneer Stonewall heeft al verklaard waarom hij en mevrouw Stonewall mevrouw Wilcox geld hebben gestuurd.'

ik geloof niet dat de volledige zin van de misstap naar voren is gebracht, edelachtbare,' zei Wendell.

ik geloof dat we het wel begrijpen, Mr. Burton,' zei de rechter. "Gaat u door met uw vragen. Het protest is erkend.'

'Verdere vragen zijn overbodig, edelachtbare,' zei Burton met een brede glimlach.

Logan keek om zich heen als iemand die een harde klap op zijn hoofd heeft gehad. Toen keek hij naar mij en ik glimlachte en knikte. Hij stond op en liep naar me toe. Ik stak mijn handen naar hem uit en hij gaf me een zoen op mijn wang. Ik keek niet naar Fanny, maar ik wist dat ze van binnen verteerd werd door woede.

'Edelachtbare, we roepen Randall Wilcox op,' zei Camden snel.

Randall keek scherp op, keek naar mij en stond toen langzaam op. Fanny zei iets tegen hem, maar hij scheen het niet te horen. Hij keek ongerust en was nauwelijks te verstaan toen hij de eed aflegde.

'Meneer Wilcox,' begon Camden. 'Wanneer hoorde u voor het eerst dat uw vrouw zwanger was?'

'Een paar maanden geleden,' zei Randall zacht. De rechter vroeg hem het te herhalen en zijn stem klonk luider.

'Hebt u haar toen ten huwelijk gevraagd?' Randall gal' geen antwoord. Hij keek even naar Fanny en sloeg zijn ogen neer. 'Meneer Wilcox?'

'Geeft u alstublieft antwoord op de vraag,' beval de rechter.

'Ja.'

'Niet voordat u hoorde dat ze zwanger was?' beklemtoonde Camden. Randall knikte. 'Wilde u met haar trouwen omdat u dacht dat ze uw kind verwachtte?' Randall bewoog zich nerveus. 'U vond dat u correct moest handelen ten opzichte van haar, nietwaar, meneer Wilcox?' vroeg Camden op een toon alsof hij zich dat nu pas realiseerde.

'Ik-'

'U bent voorgelogen, nietwaar?' ging Camden verder. 'En u zou anders niet met haar getrouwd zijn, is dat niet juist?'

'Nee. Fanny heeft een hoop moeilijkheden ondervonden in haar leven.' Hij keek naar haar en ik zag aan de uitdrukking op zijn gezicht dat hij meende wat hij zei, dat hij echt medelijden met haar had. 'Veel van wat ze heeft gedaan is begrijpelijk.'

'Maar ze heeft u verteld dat u de vader van haar kind was, niet?'

'Ja.'

'En nu zegt ze dat meneer Stonewall de vader is. Liegt ze nu of heeft ze tegen u gelogen?'

Randall gaf geen antwoord.

ik weet dat u daarop geen antwoord kunt geven, meneer Wilcox. Meneer Wilcox, waarom bent u niet met haar getrouwd voordat ze u vertelde dat ze zwanger was?'

'Ik was nog niet rijp voor het huwelijk.'

'En twee weken geleden wel?'

'Ja.'

'Maar hoe zijn de omstandigheden veranderd, meneer Wilcox?'

ik heb mijn studie opgegeven en een baan gezocht in Winnerow.'

'Als kok in een snelbuffet?'

'Ja.'

'Uw ouders zijn erg van streek, nietwaar?'

ik protesteer, edelachtbare. Meneer Wilcox staat niet terecht. De verhouding met zijn familie is - '

'Edelachtbare, ik probeer het klimaat in het gezin Wilcox vast te stellen, een klimaat waarin Drake Casteel misschien kan komen te leven.'

'Protest afgewezen.'

'U hebt een dure universitaire opleiding met een veelbelovende carrière in het verschiet opgegeven om te trouwen, nietwaar meneer Wilcox?'

Er sprongen tranen in Randalls ogen. Hij keek de zaal in, in de richting van zijn ouders.

'Ja.'

'Meneer Wilcox, ik vraag u of het niet mogelijk is dat Fanny Casteel u heeft gebruikt, tegen u heeft gelogen over haar zwangerschap, alleen om u zover te krijgen dat u met haar trouwde en ze als een getrouwde vrouw op deze hoorzitting kon verschijnen?' Randall staarde voor zich uit. 'Beantwoord u de vraag alstublieft, meneer Wilcox.' Hij schudde zijn hoofd. 'Meneer Wilcox?'

'Misschien,' zei hij, en er brak weer een luid geroezemoes uit in de zaal. De rechter sloeg driftig met zijn hamer.

'Geen verdere vragen, edelachtbare,' zei Camden en kwam met een brede glimlach naar onze tafel.

'Mr. Burton?' zei de rechter. Wendell Burton glimlachte zelfgenoegzaam.

'Geen vragen, edelachtbare,' zei hij.

Randall stond op en liep in de richting van Fanny's tafel, maar draaide zich toen om en liep de rechtszaal uit.

'De zitting wordt verdaagd tot morgenochtend half tien,' zei rechter McKensie. Hij sloeg met zijn hamer en stond op. Er brak een hevig rumoer uit in de zaal. De dorpsroddelaars hadden heel wat nieuws te vertellen over de telefoon en in eikaars huizen. Ze konden hun geluk niet op.

' Morgen om deze tijd is Drake weer bij u terug,' zei Camden Lakewood. Ik keek naar de andere kant van de zaal, en zag dat Fanny en Wendell Burton haastig door een zijdeur naar buiten liepen. Toen ik naar de mensenmenigte keek, zag ik veel mensen naar ons glimlachen. Zelfs Loretta Stonewall scheen over haar crisis heen te zijn en accepteerde stralend het medeleven van haar vriendinnen.

ik zal u later in de middag bellen, dan kunnen we een tijd afspreken om uw getuigenverklaring door te nemen,' zei Camden. 'Daarmee hoort alles in kannen en kruiken te zijn,' voegde hij eraan toe.

'U hebt fantastisch werk gedaan,' zei Logan, en ze gaven elkaar een hand voor we naar buiten liepen.

Het sneeuwde niet meer; de zon kwam zelfs even achter de wolken te voorschijn en zorgde voor een verblindende, glinsterende wereld. Logan sloeg zijn arm om me heen toen we naar de auto liepen.

'Wel,' zei hij. 'het ergste is achter de rug.'

ik hoop het,' zei ik. 'Meer voor Drake dan voor mezelf.'

'Je had gelijk om Lakewood te nemen. Vakmanschap en ervaring zijn belangrijk.' We stapten in de auto en reden weg. Ik keek achterom en zag Fanny praten met Randall. Ze maakte wilde gebaren en haar adem kwam in wolkjes uit haar mond, als de rook uit de schoorsteen van Old Smokey, de kachel in de Willies hut.

'Als een kwaad eenmaal aan het rollen is, is het moeilijk meer tegen te houden,' placht oma te zeggen. Een kwaad is als een steen die van een berg rolt, hij krijgt steeds meer vaart en kracht. Als je hem niet meteen aan het begin tegenhoudt, kun je alleen nog maar afwachten tot hij uitgerold is. Was de steen van het kwaad voor de Casteel-kinderen uitgerold? Ik kon alleen maar hopen dat de gebeurtenissen in de rechtszaal ertoe zouden bijdragen de vaart ervan te vertragen.

Toen Logan en ik die avond naar bed gingen nam hij me in zijn armen en kuste me.

ik was zo ongerust over je vandaag,' zei hij.

Hij streelde zacht over mijn haar en kuste me opnieuw. 'We zullen hier sterker dan ooit uit te voorschijn komen. Dat zul je zien. Zenuwachtig over morgen?'

ik zou liegen als ik zei dat ik het niet was.'

ik sta achter je, net als jij achter mij hebt gestaan. Kijk maar naar mij als je van streek raakt.'

'O, Logan, je houdt echt nog van me zoals vroeger, hè?' De glimlach verdween van zijn gezicht en hij keek heel ernstig.

'Meer nog, omdat ik heb geleerd hoe kostbaar en belangrijk je voor me bent. Toen was het de verliefdheid van een schooljongen. Nu is het de rijpe liefde van een man. Ik heb je nodig, Heaven. Ik ben niets zonder jou.'

'O, Logan,' zei ik. Hij kuste de eerste traan die over mijn wang rolde, en toen omhelsde hij me en kuste me nog hartstochtelijker tot we intens naar elkaar begonnen te verlangen. Omdat ik zwanger was, vrijde hij heel teder en voorzichtig met me, maar desondanks heel vurig. Seksuele extase liet ons even alle verdriet en narigheid vergeten. Met zijn lippen op mijn borsten, zijn mond tegen de mijne en zijn lichaam dicht tegen het mijne vervlogen alle ongelukkige herinneringen. Ik gaf me gretig aan hem over.

'Heaven, mijn Heaven,' fluisterde hij. 'Er zullen heel veel momenten zijn als deze. Ik zal er altijd voor je zijn, altijd.'

Mijn tranen waren nu tranen van geluk en hoop. We waren als twee schoolkinderen die eikaars lichaam ontdekten en leerden hoe prachtig de liefde tussen een man en een vrouw kon zijn. Daarna vielen we in eikaars armen in slaap.

Toen de telefoon rinkelde werd ik met een schok uit mijn slaap gerukt. Ik wilde niet meteen wakker worden, maar de telefoon bleef doorbellen en tenslotte werd ook Logan wakker. Hij pakte de hoorn op en bracht hem aan zijn oor.

'Hallo,' zei hij schorre stem. Lange tijd luisterde hij alleen maar. Toen zei hij: 'Ik begrijp het. Kom meteen,' en hing op.

'Wat is er? Wie was het?' vroeg ik snel. Ik zag aan de uitdrukking op zijn gezicht dat het slecht nieuws was.

'Het was Lakewood,' zei hij. 'Hij komt hier naar toe om met ons te praten. Hij zei dat hij informatie had die - ' Hij slikte even, alsof de woorden in zijn keel bleven steken.

'Die wat? Wat, Logan?'

Hij draaide zich langzaam om en keek me geschokt en wanhopig aan.

'Die Fanny zonder meer het volledige voogdijschap zal geven over Drake,' zei hij.