GEMENGD NIEUWS Een man van 31 jaar, Frantz Berg, heeft zich eergisteren uit het raam van zijn woning op de vijfde etage van flatgebouw Petits- Champs geworpen. Hij was op slag dood.

Hij had de trouwjurk aangetrokken van zijn moeder, die, vreemd genoeg, onder identieke omstandigheden zelfmoord pleegde, in 1989.

De man was chronisch depressief. Hij stortte zich naar beneden voor de ogen van zijn jonge vrouw, toen die vertrok om een weekend bij haar vader door te brengen.

Autopsie heeft aangetoond dat hij slaapmiddelen had ingenomen en een aanzienlijke hoeveelheid barbituraten, waarvan de oorsprong onbekend is.

Zijn vrouw, Marianne Berg, geboren Leblanc, 30 jaar, wordt de erfgename van het fortuin van de familie Berg. Haar man was niemand minder dan de zoon van Jonas Berg, de oprichter van de minisupermarktketen Point Fixe. De jongeman heeft het bedrijf een paar jaar geleden aan een multinational verkocht.

S.T.

groene_muis@msn.fr - U bent verbonden. grote_manitoe@neuville.fra - U bent verbonden.

'Papa?'

'Mijn groene muisje... Dus je hebt gekozen...'

'Ja, ik moest het heel snel doen, maar ik heb er geen spijt van: ik blijf Marianne Berg. Dan vermijd ik de procedures, de verklaringen, de rechtvaardigingen en de pers. Ik houd het geld. Ik ga een heel nieuw leven beginnen.'

'Goed... de keus is aan jou.'

'Ja...'

'Wanneer zie ik je weer?'

'Ik ben bijna klaar met de formaliteiten. Nog een dag of twee. Zullen we elkaar in Normandië ontmoeten, zoals afgesproken?' 'Ja. Ik reis via Bordeaux, zoals je weet. Dat is het veiligste. Het hebben van een dochter die officieel is verdwenen verplicht mij dingen te doen die niet meer bij mijn leeftijd passen...'

'Je leeftijd, je leeftijd... Je doet net of je oud bent.'

'Probeer me niet te verleiden...'

'Op dat gebied heb ik het belangrijkste achter de rug.'

'Dat is waar...'

'Papa, nog één ding.'

'Ja. En...?'

'Het archief van mama... Was er alleen maar wat je me hebt gegeven?'

'Ja. Maar dat heb ik je toch al gezegd?'

'Ja. En...?'

'En... en... er was niets anders dan dat medische verslag. Er was alleen de patiëntenkaart die ik je heb gegeven... Trouwens, ik wist niet eens dat die kaart er was.'

'Weet je dat zeker?'

C J

'Papa?'

'Ja, ik weet het zeker. Normaal gesproken had die kaart hier niet moeten zijn. Een paar dagen voor haar laatste ziekenhuisopname is je moeder hier gaan werken. En haar doos met patiëntenkaarten die ze altijd meezeulde liet ze hier achter. Ik had alles aan haar collega's moeten geven, maar dat ben ik vergeten en later heb ik er niet meer aan gedacht. Tot jij erover begon...'

'Maar het archief, het échte, de verslagen van de sessies, waar

zijn die gebleven?'

'Waar is het échte archief gebleven, papa?'

'Nou... Na de dood van je moeder is alles overgedragen aan haar collega's, denk ik... Ik weet niet hoe dat precies gaat met die dingen.... Hoezo?' 'Omdat ik iets merkwaardigs in de spullen van Frantz heb gevonden. Een rapport van mama...'

'...Waarover?'

'Een rapport over het geval Sarah Berg. Tot in de details. Het is nogal vreemd. Het zijn niet haar aantekeningen, het is een rapport. Gericht aan Sylvain Lesgle. Je vraagt je af waarom. Het is gedateerd eind 1989. Ik weet niet hoe Frantz er de hand op heeft kunnen leggen, maar het moet zwaar voor hem zijn geweest om het te lezen... en nog erger...'

'Zegt dat je echt niets, papa?'

'Nee, absoluut niets.'

'Vraag je me niet waar het over gaat?'

'Je zei toch dat het over het geval Sarah Berg gaat?'

'Juist ja. In feite is het echt heel vreemd van mama.'

'...?'

'Het rapport gaat zogenaamd over het geval Sarah Berg, maar er staat uiterst merkwaardige pseudo-psychiatrische onzin in. Woorden, uitdrukkingen die duidelijk zijn ontleend aan encyclopedieën en aan populairwetenschappelijke werken. Het biografische deel van de patiënte is, behalve wat er over haar echtgenoot op internet is te vinden, zo simpel dat het geschreven kon zijn door iemand die haar nooit heeft ontmoet: je zou maar twee of drie feiten over haar moeten weten om die psychologische rotzooi te kunnen produceren...'

'Aha.'

'Het is totaal uit de lucht gegrepen, maar als je er niet veel van weet, is het geloofwaardig...'

'Volgens mij (ik kan me vergissen!) is die biografie van Sarah

Berg compleet verzonnen.'

< >

'Wat denk jij, vadertje?' 'Zeg je niets?'

'Nou, luister... Weetje... Het taalgebruik van zielenknijpers is nooit mijn ding geweest. Geef mij maar architectuur en de sector openbare werken en gebouwen...'

'En?'

'Nou, groen muisje... Ik heb gedaan wat ik kon...'

'O, papa...!'

'Goed, ik geef het toe: ik heb het zo'n beetje bij benadering proberen te doen.'

'Leg uit!'

'Uit het weinige dat we in dat "medische rapport" ontdekten haalden we het essentiële: Frantz heeft waarschijnlijk lang gedroomd over het wreken van de dood van zijn moeder door de jouwe te doden. En omdat dat niet meer mogelijk was, projecteerde hij al zijn haat op jou.'

'Klaarblijkelijk.'

'Het leek me dat je dat als drijfveer kon gebruiken. Vandaar het idee van dit rapport. Om die jongen een beetje te ondermijnen... Je had hulp nodig.'

'Maar... hoe is Frantz dan aan het rapport gekomen?'

'Jij zei dat hij me heel scherp in de gaten hield. Ik heb dozen neergezet die ogenschijnlijk het archief van je moeder bevatten. Daarna heb ik de deur van de garage voldoende opengelaten... Ik heb een beetje moeite gedaan om een oud archief te fabriceren, en ik heb het rapport dat ik daarvoor had klaargemaakt onder de letter B opgeborgen. Ik geef toe dat de tekst ervan vrij... vaag is.'

'Vaag, ja, maar heel doeltreffend! Het soort rapport dat iedere zoon zou deprimeren, vooral als hij erg aan zijn moeder is gehecht! En dat wist je!'

'Laten we zeggen dat het logisch was.'

'Ik geloof het niet... Heb jij dat gedaan?'

'Ik weet het, het is heel slecht...' 'Papa...'

'Wat heb je met het rapport gedaan? Aan de politie gegeven?' 'Nee, papa. Ik heb het niet bewaard. Ik ben niet gek!'