Ze ademde nog, maar als de ambulance niet snel arriveerde had ze waarschijnlijk niet lang meer te leven. Hoe dan ook, er was één ding dat hij nog voor haar kon doen. Logan stond op, liep naar Kravchenko en gaf hem een keiharde schop tegen zijn ribben.
De oude man kreunde.
Logan staarde hem aan. ‘Het zal toch niet waar zijn…’
Kravchenko probeerde zich op zijn zij te draaien. De voorkant van zijn linnen pak was vernield en doordrenkt met bloed.
Hoe was het mogelijk dat hij nog leefde?
Logan zette zijn voet op de schouder van de oude gangster en duwde hem op zijn rug. Het hoofd van Kravchenko kwam met een klap tegen de vloer terecht en de man kreunde.
Logan keek omlaag naar het aan flarden gereten kostuum, het gescheurde hemd en de vele gaten die de hagelkorrels van het jachtgeweer hadden veroorzaakt. Toch bewoog hij zich nog. ‘Je bent net zo erg als die vervloekte Grigor!’
Kravchenko bracht zijn handen naar zijn borst en probeerde met trillende vingers de knopen van zijn bloederige hemd los te maken. En toen zag Logan het kogelvrije vest. De oude man kuchte en vloekte in het Pools.
Logan haalde Grigors pistool uit zijn zak. Zijn latex handschoenen plakten aan de kolf en lieten bloedstrepen achter op de loop.
‘Iedereen denkt tóch dat je al dood bent.’ Hij trok de slede naar achteren, waarop een in koper gehulde 9mm-patroon met een metalig geluid op de vloer terechtkwam en trage rimpelingen veroorzaakte in het bloed. ‘Heb je enig idee hoeveel ellende je mij hebt bezorgd?’
De oude man rolde weer op zijn zij en probeerde overeind te komen op zijn knieën.
Logan gaf hem een trap tussen de schouderbladen, zodat hij weer tegen de grond sloeg.
‘Dankzij jou ben ik bijna opgeblazen, hebben ze me beschoten, word ik waarschijnlijk ontslagen en moet ik misschien zelfs de gevangenis in…’ Hij trapte de man tegen zijn kogelbestendige ribbenkast. ‘En ik ben weer begonnen met roken! Weet je hoe stóm dat is? Ik vind die verdomde dingen niet eens meer lekker!’
Hij gaf de man opnieuw een trap, zó hard dit keer dat zijn voet er pijn van deed. Logan hinkte weg, liep weer terug en richtte het pistool op Kravchenko’s gezicht. ‘Goed, om te beginnen: de Buckie Ballad, waar is die?’
‘Val dood.’
Hij hield de loop van het pistool onder Kravchenko’s kin. ‘Vertel me waar die vissersboot de wapens gaat lossen of ik schiet je kop eraf.’
De oude man maakte een geluid. Het duurde even voordat Logan zich realiseerde dat hij lachte. ‘Wat is er zo grappig, verdomme?’
‘Jij bent grappig, met je toneelstukje. Je bent policja, jullie hebben regels. Daarom zijn jullie zwak.’
‘Weet je wat? Ik heb schijt aan die regels.’ Logan schoot hem in de borst.
Kravchenko sloeg achterover op het beton, zijn mond viel open en zijn vingers voelden paniekerig aan zijn kogelvrije vest, waar op borsthoogte een nieuwe, glimmende bolling was ontstaan.
Logan keek hoe de man kronkelde van de pijn. ‘Dat doet pijn, nietwaar? Dat moet voelen alsof iemand probeert je ribben te breken met een koevoet. Waar is de Buckie Ballad?’
‘Val… dood… kurwa…’
‘Wil je nog meer?’
Logan schoot opnieuw, ditmaal op de buik – op het midden van het onderste gedeelte van het vest. Kravchenko klapte bijna dubbel en siste van de pijn.
‘Denk je écht dat ik jou een scheepslading automatische vuurwapens naar mijn stad laat brengen?’ Hij gaf de man een trap waardoor hij weer op zijn rug belandde en schoot hem opnieuw in de ribben. ‘Waar is die boot?’
‘Aaaaaagh! Cholernik… Odpierdol się!’ Gevloek, gekreun en nog meer gevloek.
‘Goed, zoals je wilt. Dan gaan we een stapje verder.’ Logan verplaatste de loop en schoot een gat in het been van de oude smeerlap. ‘Vertel me waar die vervloekte boot is.’