Armoe

Dus Endemol-commissaris Sylvia T. zou haar minnaar, lampenboer Cor B., getipt hebben inzake de overname van deze producent van tv-diarree door het Spaanse Te-lefonica. En Cor B., die nog altijd een slordige vijfhonderd miljoen op zijn maîtresse achterligt, is als een gek zijn handjevol Philips-opties gaan omwisselen tegen Endemolletjes om zo weer een paar miljoen op zijn meisje in te lopen.

Wat zijn het toch een kleine lieden. Krabbelen achter de komma. Of Cor het gedaan heeft? Ja! Of hij veroordeeld wordt? Nee! Dit weekeinde moeten een paar topadvocaten hun hockeywedstrijd afzeggen omdat ze even aan de zaak moeten werken. En ze lullen hem er wel uit. Sterker nog: misschien zit er wel een tegaclaim in. Het wordt een jarenlang juridisch geharrewar. Uiteindelijk verloopt een deel van de zaak, wordt een ander deel afgewezen wegens een paar vormfouten en tot slot wordt alles geseponeerd. Maar alle skyboxen weten: hij heeft het gedaan! Men had in die kringen Cor overigens slimmer ingeschat. Zij doen het allemaal veel handiger.

Maar dat Syl en Cor over geld babbelen, valt me zo van ze tegen. Die hebben toch veel te veel van dat spul om er überhaupt nog een woord aan vuil te maken? Zelf ben ik

redelijk bemiddeld, hoef bijvoorbeeld nooit meer te schnabbelen, en bij ons thuis gaat het nooit over geld. Terwijl we in verhouding tot Syl en Cor een soort daklozen zijn. Zelfs met mijn manager heb ik het nooit over poen. Hooguit als ik ergens een benefietvoorstelling voor geef. Dan wil ik graag de opbrengst weten. Maar op een bepaald moment praat je niet meer over geld. Je vertedert elkaar met mooie muziek, neemt de ander mee naar de schitterende zonsondergang in Lima, leest haar een gedicht van Hans Andreus voor of de 47 laatste gedichten van Carlos Drummond de Andrade, zij jou een stukje Remco Campert of je laat haar de beste cappuccino van Rome proeven. Je jaagt elkaar naar een film, schrijft een onverwachte brief, neemt haar als geintje mee naar de bezemkast van een Japans restaurant in Londen en bevredigt haar in vijf seconden (arme mevrouw Becker!), maar praten over geld, saldi, B.V.’tjes, pensioenfondsjes, onroerend goed is toch uit den boze? Mijn vrouw en ik kennen elkaar een kleine dertig jaar en Cor en Syl doen het pas een jaar. Dus die moeten boterzachte woorden wisselen, elkaar vlinderkusjes geven, geheimen delen, giechelen, raar doen in de metro, dansen op het ontroerende pleintje van Narni, een lowbudget-hotel boeken in Cairo, vrolijke anekdotes uitwisselen over mislukte relaties, je moet de sleutelhangerverzameling uit je jeugd laten zien of je suikerzakjesdoos of je speldjesalbum, maar je praat niet over geld. Uitgebluste middenstand babbelt over geld. Harry Mens, Joep van den Nieuwenhuizen, clickfondsga-jes, Van der Valkjes, Caroline Tensen, de knvb, de vvcs. Dat soort praat over het slijk der aarde. Die vinden omzetten, honoraria en saldi belangrijk, maar verliefden,

twee mensen die elkaar na jaren vol mislukkingen getroffen hebben, die praten toch niet over opties? Die tippen elkaar toch niet? Die hebben het over: dat vind ik lekker, kriebel even op mijn rug, eerst nog een sigaretje, wat her je daar een rare moedervlek, maar toch niet over overnames?

Je bent verliefd. Dan heb je het over zweefvliegen, hapie lekker, dwarreldromen, seks zonder leesbril, de snor van Chiel Montagne en het mooiste boek dat je ooit gelezen hebt. Kortom: Cor en Syl, ga uit elkaar. Jullie zijn allebei op leeftijd, weten dat het leven morgen afgelopen kan zijn, ziektes dreigen, heupen slijten, opvliegers, druppelprostaat en andere ongemakken. Dus over alles praten, maar niet over geld. Zie het in: jullie zijn de meest mislukte relatie van het afgelopen jaar. Jullie exen lachen in drie knuisten tegelijk, gieren van de pret als ze weten dat jullie centjes neuken, hebben elkaar al proestend gebeld en verdenken jullie er zelfs van dat jullie samen cd’s van het Kruidvat draaien. Ga uit elkaar. Mocht het toch tot een voorkennisrechtszaak komen, dan vraag je de rechter om Cor op voorhand vrij te spreken. Radeloze manager. Geen moeilijke jeugd, maar een desastreuze oude dag. Verzachtende omstandigheden dus.