Moreel beroep

Soms snap ik er helemaal niks meer van. Al die tijd volg ik uiterst geamuseerd het gekrakeel tussen Peper en de gemeente Rotterdam en net nu het tot een vrolijk tussencli-maxje kan komen, gooit de overgrote meerderheid van de gemeenteraad een plasje water op de lont.

De gemeente Rotterdam stapt definitief niet naar de rechter om oud-burgemeester Bram Peper via een civielrechtelijke procedure te dwingen het te veel gedeclareerde bedrag van ruim 64.000 gulden terug te betalen.

De overgrote meerderheid van de gemeenteraad stemde in met het voorstel van B en W om een moreel beroep te doen op Bram om het bedrag terug te storten.

Volgens J. van Duin, fractievoorzitter van de Rotterdamse wd, heeft de hele affaire alleen maar verliezers opgeleverd, moet er een punt achter worden gezet en moeten we het vertrouwen van de Rotterdamse burgers in het openbaar bestuur zien terug te winnen.

Maar hoe win je het vertrouwen in het openbaar bestuur terug? Door een rechtszaak toch? Door aan de burger te laten zien dat iedereen die graait, wordt aangepakt. Dit is voor een gemeenteraad toch een buitenkans om te laten zien dat je democratisch bent en dat er niemand buiten de wet valt? Of ben ik nou weer dom?

Die vierenzestigduizend gulden is toch aangetoond? Dan is het toch juist leuk om dat bedrag via de rechter terug te halen? Het woord rechter is toch duidelijk? Met gerechtigheid win je toch het vertrouwen van de burger terug?

Volgens mij mist de Rotterdamse gemeenteraad een kans voor open doel. Dat is nou het leuke van een democratie. De openheid waarmee dit soort zaken kan worden afgehandeld. En voor ons eenvoudige burgers is het toch ook leuk? Bij de rechter komen in dit soort gevallen altijd nog wat meer details boven water en die zijn vaak om te smullen.

Gedeclareerde stropdassen, trekhaken en tickets voor meereizende familieleden zeggen meestal meer over de verdachte dan een door hem geschreven intellectueel essay dat uitsluitend door drie buren en een vage collega is gelezen en als briljant is bestempeld. Juist die declaraties geven de intense kleinburgerlijkheid aan. Het lullige grabbelaarsgedrag.

Daarbij: de Pepertjes zelf schuwen het wapen van de rechtbank ook niet. Want de gemeente Rotterdam wordt binnenkort door zowel mevrouw als meneer Peper voor de rechtbank gedaagd. Samen met kpmg en het Algemeen Dagblad en het gaat dan om een bedrag van zeker zes nullen. Tenminste: daar dreigde Neelie bij Barend & Van Dorp mee. En Neelie dreigt nooit loos. Toch?

Ik smul al heel lang van de affaire-Peper en zou het prachtig vinden als die zaak een beetje spectaculair afloopt. Een klein knetterprocesje met wat modder over en weer. Waarom niet? Dat is de zegen van openbaar bestuur en een transparante democratie.

Het moet voor Bram en Neelie een lust zijn om de vloer aan te vegen met de declaratieregeltjes van de gemeente, de pennenlikkende ambtenaartjes en de liegende collega’s. Het zou toch prachtig zijn als ze geheel gerehabiliteerd als overwinnaars uit de strijd komen. Ik zou het als ik Bram was verschrikkelijk vinden als het terugbetalen aan mijn eigen goedheid en inzicht werd overgelaten. Bewijzen die onschuld! Jullie beschuldigen mij, dus kom maar op!

En na zo’n proces krijg ik als eenvoudige boerenlul weer vertrouwen in het openbaar bestuur. Elke winkeldief wordt overgeleverd aan de politie. En wat is het verschil tussen een winkeldiefstal en een te grote declaratie? Het is een andere manier van stelen, maar het blijft jatten.

Stel dat Bram het niet expres gedaan heeft, maar echt te goeder trouw, omdat het hele college op precies dezelfde wijze graaide, dan kan de rechter toch altijd voorstellen om het uitsluitend terug te betalen en geen boete op te leggen? Misschien is dat ook een leuke aanleiding om het declaratiegedrag van het hele gemeentebestuur nog eens tegen het licht te houden. Waarom zouden we een ex-burgemeester niet dwingen om terug te betalen?

Dus Rotterdammers: schudden aan die parkeerautomaten, graaien in de kas van de sociale dienst en overval de gemeentelijke kredietbank. Dan doe je goed werk. Dief is namelijk een moreel beroep.