Douglas Adams

Hitchhiker’s Guide

Het transgalactisch

liftershandboek

Deel een van drie

DE BOEKERIJ

Voor Jonny Brock en Clare Gorst

en alle andere Arlingtonians

voor thee, medeleven en een sofa

Ver weg in de nimmer in kaart gebrachte achtergebleven gebieden aan de weinig gewilde kant van de Westelijke Spiraalarm van de Melkweg, ligt een kleine, onaanzienlijke, gele zon. In een baan hieromheen cirkelt op een afstand van ruwweg honderdvijftig miljoen kilometer een volslagen onbeduidend blauwgroen planeetje, bewoond door aapachtige levensvormen die zo verbijsterend primitief zijn dat ze nog altijd denken dat het digitale horloge een geweldige uitvinding is.

Deze planeet zit – ofliever gezegd zat – met een probleem: de meeste bewoners ervan waren vrijwel continu ongelukkig. Er werden vele oplossingen voor dit probleem geopperd, maar de meeste daarvan hadden vooral betrekking op het heen en weer schuiven van gekleurde briefjes met getallen erop, wat een beetje eigenaardig is, want het waren over het algemeen niet die gekleurde briefjes die zich ongelukkig voelden.

En dus bleef het probleem bestaan; heel veel mensen waren krenterig en de meesten voelden zich ellendig, zelfs degenen met een digitaal horloge. En ze beseften steeds meer dat het een afschuwelijke vergissing was geweest dat ze ooit uit die boom gekomen waren. Sommigen gingen nog verder en zeiden dat die bomen op zich al een domme zet waren geweest en dat ze nooit uit de zee hadden moeten komen.

En toen, op een goeie dag, zo’n tweeduizend jaar nadat er iemand aan een boom gespijkerd was omdat hij had gezegd dat het toch geweldig zou zijn als de mensen voor de verandering eens aardig tegen elkaar deden, realiseerde een meisje dat in haar eentje in een café in Dirkshorn zat zich plotseling wat er nu precies al die tijd was misgegaan. Zo wist zij uiteindelijk hoe de wereld goed en gelukkig moest worden. Deze keer klopte het, het zou lukken, en niemand zou waar dan ook aan vastgespijkerd hoeven te worden. Maar voordat zij iemand had kunnen bellen om erover te vertellen, vond er helaas een afschuwelijke, krankzinnige catastrofe plaats en ging het inzicht voorgoed verloren.

Dit is niet haar verhaal.

Dit is het verhaal van die afschuwelijke, krankzinnige catastrofe, en van enkele gevolgen daarvan.

Het is ook het verhaal van een boek, Het transgalactisch liftershandboek, geen aards boek, het is nooit op Aarde uitgegeven, en voordat die afschuwelijke catastrofe plaatsvond, had ook niemand op Aarde het ooit gezien of er zelfs maar van gehoord.

Niettemin, een zeer opmerkelijk boek.

Waarschijnlijk het opmerkelijkste boek dat ooit op de markt is gebracht door de grote uitgeverijen van Ursa Minor – waarvan evenmin iemand op Aarde ooit gehoord had.

Niet alleen is het een zeer opmerkelijk boek, het is ook zeer succesvol – het is populairder dan de Hemelse huishoudomnibus, een groter verkoopsucces dan Nog 53 manieren om de tijd te verdrijven bij gewichtloosheid en controversiëler dan Oelong Kollófiets filosofische zevenklapper in drie delen Waar God de fout in ging, Meer spectaculaire vergissingen van God en Wat is die God eigenlijk voor een figuur?

In veel van de wat gemoedelijker beschavingen aan de uiterste oostrand van de Melkweg heeft Het transgalactisch liftershandboek inmiddels de Grote galactische encyclopedie verdrongen als vraagbaak voor alle kennis en wijsheid, want hoewel het vele leemten vertoont en een groot deel van de inhoud apocrief, zoal niet volslagen uit de lucht gegrepen is, wint het Handboek het in twee belangrijke opzichten van dat oudere, conventionelere werk.

Ten eerste is het een fractie goedkoper, en ten tweede staan er in grote, aangenaam ogende letters de woorden GEEN PANIEK op het omslag.

Maar het verhaal van deze afschuwelijke, krankzinnige donderdag, het verhaal van de buitengewone gevolgen ervan, het verhaal van hoe deze gevolgen onverbrekelijk verbonden raakten met dit opmerkelijke boek, begint heel gewoon.

Het begint met een huis.