55

Eerst stuurde hij een gecodeerd bericht om zijn broer te vertellen dat hij hem wilde zien. Daarna deed hij wat hij al eerder had gedaan: hij reed naar Quantico, stapte in een andere auto, kleedde zich om en vertrok via een andere uitgang. Hij reed over plattelandswegen, reed een stukje terug en nog een keer terug, voordat hij naar zijn uiteindelijke bestemming ging. De pick-uptruck stond voor dezelfde deur geparkeerd.

Hij klopte aan. Hij zag de gordijnen bewegen en legde zijn hand op de kolf van zijn M11. Hij zei: ‘Bobby?’ en zijn broer antwoordde: ‘De kust is veilig, Junior.’

Déjà vu.

Puller deed de deur achter zich dicht, liep naar het bed en ging op de rand zitten. Zijn broer zat in dezelfde stoel als tijdens hun vorige gesprek.

‘Heb je het nieuws gehoord?’ vroeg Puller.

Robert knikte. ‘Iedereen heeft het erover. Carter is dood.’

‘En twee andere mannen.’

‘Volgens de pers was het een bom.’

‘De pers heeft gelijk. Mijn partner Knox was erbij en heeft het zien gebeuren. Ze probeerde het te voorkomen, en werd zelf bijna ook gedood.’

‘Wat heeft ze precies gezien?’

Puller keek zijn broer ernstig aan. ‘Ik zei dat zij bijna werd gedóód, Bobby. Ze ligt nu in een ziekenhuisbed en wilde eruit klimmen om dit uit te zoeken. Om te helpen je onschuld te bewijzen.’

Het leek een ongelukkige gril van het geniale brein van zijn broer dat hij niet altijd de persoonlijke kant van iets inzag.

Robert leek oprecht geschokt. ‘Het spijt me, John, hoe gaat het met haar?’

‘Het komt wel weer goed.’ Daarna vertelde hij zijn broer wat Knox had gezien.

‘Dan hebben ze snel gehandeld,’ zei Robert. ‘En ze hadden mensen tot hun beschikking die het op korte termijn konden regelen.’

‘Hoe weet je dat dit niet al heel lang op het programma stond?’

‘Je hebt vanochtend met die man gepraat en aan het begin van de avond is hij dood.’

‘Misschien heeft het niets met elkaar te maken.’

‘We moeten met mogelijkheden rekening houden, John. En het is zeer wel mogelijk dat er wel een verband is. a + b = c.’

‘Maar toen wij Carter en zijn ondergeschikte partner spraken, was het duidelijk dat zij echt dachten dat Reynolds onschuldig was. Volgens hen was de zaak uit de wereld.’

‘Ik heb je gespreksverslag gelezen. Dat hebben ze misschien wel gezegd, maar volgens mij dachten ze dat niet echt.’

‘Waar baseer je dat op?’

‘Ze hebben bijvoorbeeld overdreven, John. Het hoofd van de dtra gaat je heus niet opzoeken op de ochtend nadat je een slaapmutsje met hem hebt gedronken. En dan neemt hij heus zijn hoofd Interne veiligheid niet mee. Ik ken Blair Sullivan toevallig; hij heeft overal bij stratcom gewerkt. Als die man meer dan twee woorden tegen je heeft gezegd, of emotioneel leek te zijn, dan was dat toneelspel. Zo is hij niet echt. Als hij op een terras een broodje zit te eten en ziet dat er een piano uit het raam boven hem valt, dan schuift hij slechts een stukje opzij en gaat door met eten.’

‘Maar waarom een toneelspel? Waarom zouden ze proberen ons voor de gek te houden? Dat snap ik niet als zij geloofden wat wij hun vertelden.’

‘Alleen het feit dat ze jullie geloofden betekent niet dat ze dan ook met jullie willen samenwerken in deze zaak. Je bent niet een van hen. De dtra is een bijzonder belangrijke dienst van dit land. Ze zouden nooit willen dat het lijkt alsof ze hun eigen werknemers niet onder controle hebben. Als ze een spion in hun midden hebben, dan zouden ze die vuile was echt niet in het openbaar ophangen.’

‘Wat zouden ze dan doen?’

‘De boel van binnenuit opruimen. Daarom was Sullivan daar.’

‘Dus beschouwden zij Reynolds als de vuile was?’

‘Ik weet niet wat ze precies dachten, maar ik kan je wel vertellen dat ze voor een beschuldiging van spionage niet even snel een financiële scan uitvoeren en dan concluderen dat alles tiptop in orde is. Het zou tijd kosten om alles grondig te onderzoeken en haar hele verleden uit te kammen. Ze zit verdomme bij het wmd Center, John. Daar is geen ruimte voor fouten. En als jij iets hebt gehoord over de verdachte omstandigheden rondom de dood van haar man, dan geldt dat ook voor hen. Ze hebben een hele afdeling met superslimme mensen die dat soort dingen uitzoeken.’

‘Echt? Nou, als dat echt slimme mensen waren, hadden ze haar niet laten doen wat ze waarschijnlijk al twintig jaar doet, toch?’

‘Mensen hebben hun werk inderdáád soms niet goed gedaan, dat ben ik met je eens.’

‘Maar waarom hebben ze Carter zo snel uitgeschakeld?’

‘Ik kan me voorstellen dat de roddel bij de dtra over jouw gesprek met Carter en Sullivan Reynolds snel ter ore is gekomen.’

‘Zij vertelden me dat ze met Reynolds hadden gesproken en haar van hun conclusie op de hoogte hadden gebracht.’

‘Zie je wel! Maar zij moet hetzelfde hebben gedacht als ik, dat ze niet tevreden waren en dat ze zouden doorgaan met zoeken. Dus heeft ze contact opgenomen met haar mensen en is besloten de trekker over te halen.’

‘Shit, zoals je al zei: ze hebben geen tijd verspild.’

‘Door het feit dat ze wisten waar hij was, denk ik dat Reynolds daar overal spionnen heeft.’

‘Spionnen overal bij de dtra? Meen je dat?’

‘Nou ja, misschien niet veel, maar wel ideaal gepositioneerde spionnen. En als je echt een ideale positie hebt, kunnen die paar spionnen doen wat veel mensen soms niet kunnen. Een secretaresse, een administratief medewerker, een ict’er. Die functies lijken relatief onbelangrijk, maar ze bevinden zich in het hart van belangrijke informatiestromen.’

‘Ik ben blij dat je de zaak zo rustig kunt analyseren.’

‘Er zijn hier meer spionnen dan je zou denken, John. En niet alleen bij de overheid. Ook het bedrijfsleven zit er vol mee. En veel van die spionnen zijn afkomstig van onze zogenaamde bondgenoten. Zij stelen onze geheimen, gebruiken die tegen ons en kijken ons ondertussen glimlachend aan. Wij zijn Amerika, het grote land. Iedereen haat ons.’

‘Maar stel dat Carter iemand heeft verteld wat hij vermoedde? Zou zijn dood de aandacht dan niet juist op Reynolds richten?’

‘Dat kan, maar in de wereld van de geheime diensten werkt het allemaal niet zo snel. Carter heeft nooit een uniform gedragen; hij is vooral een geleerde en iemand met veel feitenkennis.’

‘In Afghanistan heeft hij kunnen ontsnappen door drie talibanstrijders te doden.’

‘Kan zijn, maar de afgelopen jaren heeft hij zich vooral beziggehouden met kennis. Hij werkte langzaam maar trefzeker, dus hij had hierover willen nadenken en aanvullende feiten willen verzamelen en beoordelen. Hij heeft Sullivan natuurlijk wel meegenomen, voor zijn input. Reynolds zit op managementniveau bij de dtra en zou zelfs kunnen stijgen tot ses-niveau. Zo iemand wip je niet zomaar zonder onweerlegbare bewijzen. Dat zou een rechtszaak en een slechte naam voor de dienst betekenen. En misschien zelfs zijn ontslag.’

Gefrustreerd schudde Puller zijn hoofd. ‘Ik begrijp niets van deze wereld, Bobby. Ik ben eraan gewend dat ik kan vertrouwen op de mensen die hetzelfde uniform dragen als ik.’

‘Op dit moment richt de dtra zich niet op Reynolds. Zij zijn op zoek naar de dader van de bomaanslag op Carter. En ik betwijfel of ze echt denken dat zij er iets mee te maken had.’

Puller wreef over zijn slapen en zei: ‘We weten nog steeds niet waarom Daughtrey is vermoord.’

‘Volgens mij mogen we veilig aannemen dat hij is vermoord omdat hij het spelletje niet langer wilde meespelen. Niles Robinson pleegde dezelfde vorm van verraad toen hij naar Union Station ging om met mij te praten. Ze zijn hem gevolgd, hebben geraden met wie hij aan het telefoneren was en daarvoor heeft hij de ultieme prijs betaald.’

‘Oké, maar hoe hebben ze Daughtrey er eigenlijk ooit bijgehaald? Uit alles wat ik over hem te weten ben gekomen, leek hij een echte patriot.’

‘Dan moeten we een reden zien te vinden waarom hij naar de andere kant is overgelopen. Misschien is die reden heel subtiel, maar wel zo belangrijk dat een “patriot” overloopt.’

Puller dacht hierover na. ‘Hij heeft een flat in Pentagon City.’

‘Denk je dat je binnen kunt komen?’

‘Dat kan ik wel proberen.’

‘Ik zou graag met je meegaan.’

‘Dat gaat niet gebeuren, Bobby. Het is niets persoonlijks, maar als ik met jou word betrapt, zitten we binnen de kortste keren allebei in DB.’

Toen Puller opstond, zei Bobby: ‘Het spijt me van jouw vriendin. Soms ben ik verdomme veel te analytisch.’

‘Geen probleem. Dat komt gewoon doordat je een genie bent, denk ik.’

‘Nou, volgens mij is dat geen goede reden,’ zei Robert zacht.