www.telegraph.co.uk, woensdag 7 oktober 2009, 09.22 GMT verslag door Rahila Yunis

Onterecht veroordeelde moeder dood aangetroffen in woning

Helen Yardley, de oppasmoeder uit Culver Valley die ten onrechte was veroordeeld voor de moord op haar twee jonge zoontjes, werd maandag dood aangetroffen in haar woning in Spilling. Mevrouw Yardley, 38, werd gevonden door haar man Paul, een veertigjarige dakdekker, toen deze begin van de avond thuiskwam van zijn werk. De dood wordt als ‘verdacht’ aangemerkt. Commissaris Roger Barrow van de regionale politie in Culver Valley zei: ‘Ons onderzoek is gaande, en bevindt zich in een pril stadium, maar de familie van mevrouw Yardley en het publiek mogen ervan uitgaan dat wij alle middelen inzetten bij dit onderzoek. Helen en Paul Yardley hebben al veel ondraaglijk leed te verstouwen gehad. Het is van het grootste belang dat we deze tragedie discreet en doeltreffend kunnen aanpakken.’

Mevrouw Yardley werd in november 1996 veroordeeld voor de moord op haar zoons Morgan, in 1992, en Rowan, in 1995. De jongetjes stierven in de leeftijd van veertien en zestien weken. Mevrouw Yardley werd schuldig bevonden met een jurymeerderheid van elf tegen één en werd veroordeeld tot tweemaal levenslang. In juni 1996 bracht mevrouw Yardley, thuis op borgtocht in afwachting van de rechtszaak, dochter Paige ter wereld, die bij een pleeggezin werd ondergebracht en later werd geadopteerd. In een interview in oktober 1997, op de dag dat hij de beslissing van de rechter in deze adoptiezaak vernam, zei Paul Yardley: ‘Helen en ik zijn hier kapot van, en dan druk ik me nog zacht uit. We hebben twee kinderen verloren aan wiegendood, en we zijn nu ook onze lieve dochter kwijt aan een systeem dat rouwende gezinnen vervolgt en hun kinderen van hen afpakt. Wat zijn dit voor monsters die de levens verwoesten van onschuldige mensen die zich keurig aan de regels houden? Ze trekken zich geen moer aan van ons, of van de waarheid.’

De commissie voor de Herziening van Strafzaken, de commissie die is belast met de analyse van mogelijke rechterlijke dwalingen, verwees in 2004 de zaak van mevrouw Yardley naar het Hof voor beroep, nadat een actiegroep de integriteit van dr. Judith Duffy aan de kaak had gesteld. Zij was een van de getuige-deskundigen tijdens de rechtszaak. In februari 2005 werd mevrouw Yardley vrijgelaten nadat de drie rechters van het Hof haar veroordeling hadden vernietigd. Ze heeft altijd volgehouden dat zij onschuldig was. ‘Haar man heeft haar gedurende deze hele verschrikkelijke zaak bijgestaan, en zette zich vierentwintig uur per dag in, elke dag weer,’ aldus een bron rond de familie, ‘om de naam van zijn vrouw te zuiveren.’ Hij werd daarin bijgestaan door familie, vrienden en veel van de ouders van kinderen op wie mevrouw Yardley had gepast.

Journaliste en schrijfster Gaynor Mundy, 43, die met mevrouw Yardley werkte aan haar in 2007 verschenen autobiografie Niets dan liefde, zei: ‘Iedereen die Helen kende, wist dat ze onschuldig was. Ze was een vriendelijke, lieve vrouw die nooit iemand kwaad zou doen.’

Televisieproducent en journalist Laurie Nattrass speelde een belangrijke rol in de actie voor de vrijspraak van mevrouw Yardley. Gisteravond zei hij: ‘Ik heb geen woorden om te beschrijven hoe verdrietig en hoe kwaad ik ben. Helen is gisteren overleden, maar ze is dertien jaar geleden al van haar leven beroofd, toen ze schuldig werd bevonden aan misdaden die zij niet had gepleegd: het doden van haar twee geliefde zoontjes. En omdat de staat nog niet tevreden was met de kwelling die hij haar al had aangedaan, heeft hij toen Helen ook nog van haar toekomst beroofd door haar enige overlevende kind te kidnappen – anders kan ik het niet noemen!’

Nattrass, 45, Creative Director bij Binary Star, een mediabedrijf in Soho, heeft reeds veel prijzen gewonnen voor zijn documen taires over rechterlijke dwalingen. Hij zei: ‘De afgelopen zeven jaar heb ik negentig procent van mijn tijd gestoken in het actievoeren voor vrouwen zoals Helen, en heb ik uitgezocht wat er nu precies zo vreselijk misliep in zo veel zaken.’

De heer Nattrass ontmoette mevrouw Yardley voor het eerst toen hij haar in 2002 opzocht in de vrouwengevangenis Geddham Hall in Cambridgeshire. Ze richtten samen de actiegroep GOOV op (Gerechtigheid voor Onschuldige Ouders en Verzorgers), voorheen GOM. De heer Nattrass zei: ‘We hadden het oorspronkelijk GOM genoemd: Gerechtigheid voor Onschuldige Moeders, maar het werd al snel duidelijk dat ook vaders en babysitters ten onrechte werden beschuldigd en veroordeeld. Helen en ik wilden iedereen helpen van wie het leven op deze manier was verwoest. Er moest iets gebeuren. Het was niet acceptabel dat onschuldige mensen werden beschuldigd telkens als een kind om onverklaarbare redenen overleed. Helen zette zich hier met evenveel hartstocht voor in als ik. Ze werkte onvermoeibaar om andere slachtoffers van onrecht te helpen, eerst vanuit de gevangenis, en toen ze later vrijkwam ging ze ermee door. Sarah Jaggard en Ray Hines zijn slechts twee van de vrouwen die hun vrijheid aan Helen te danken hebben. En haar goede werk zal worden voortgezet.’

In juli 2005 werd de dertigjarige kapster Sarah Jaggard uit Wolverhampton vrijgesproken van de moord op Beatrice Furniss, het dochtertje van een vriend, dat een half jaar oud was toen ze overleed terwijl mevrouw Jaggard op haar paste. De heer Nattrass zei hierover: ‘Sarahs vrijspraak was het teken waarop ik heb gewacht: dat het publiek bij zinnen begint te komen. Dat men niet langer bereid is om zich door wraakzuchtige politiemensen en advocaten en corrupte artsen op heksenjacht te laten sturen.’

Gisteren zei mevrouw Jaggard: ‘Ik kan niet geloven dat Helen dood is. Ik zal nooit vergeten wat ze voor mij heeft gedaan, hoe ze voor me heeft gevochten en hoe ze altijd achter me is blijven staan. Zelfs in de gevangenis, toen ze nog niet wist of ze zelf ooit vrij zou komen, nam ze de tijd om brieven te schrijven om mij te steunen aan wie ook maar wilde luisteren. Mijn hart gaat uit naar Paul en de familie.’

Rachel Hines, een 42-jarige fysiotherapeute uit Notting Hill, Londen, zag haar veroordeling vernietigd worden in hoger beroep nadat ze vier jaar in de gevangenis had gezeten voor het vermeende doden van haar zoontje en dochtertje. Julian Lance, de advocaat van mevrouw Hines, zei: ‘Zonder Helen Yardley en GOOV zou de zaak niet eens in hoger beroep zijn voorgekomen. We hadden de informatie niet die daarvoor nodig was. Maar GOOV heeft die voor ons gevonden. Helens dood is een onvoorstelbare klap voor iedereen die haar kende, en een groot verlies.’ Mevrouw Hines was niet bereikbaar voor commentaar.

Dr. Judith Duffy, een forensisch patholoog op het gebied van kindergeneeskunde uit Ealing, Londen, was getuige à charge in de zaken van mevrouw Yardley, mevrouw Jaggard en mevrouw Hines. Zij wordt momenteel onderzocht door het medisch tuchtcollege, en volgende maand zal een zaak tegen haar dienen. Laurie Nattrass hierover: ‘Judith Duffy heeft tientallen, zo niet honderden gezinnen ondraaglijk leed aangedaan, en daar moet een eind aan komen. Ik hoop dat zij door het medisch tuchtcollege uit haar ambt zal worden ontheven.’ De heer Nattrass werkt momenteel aan een documentaire over de rechterlijke dwalingen waaraan dr. Duffy naar zijn mening schuldig is.