Toen svv en Dordrecht besloten om samen te gaan sidderde mijn Ajax-hart. Toen ook nog bekend werd dat de zakelijke leiding in handen kwam van de denkers Van Dijk en Den Braven ben ik persoonlijk naar Middenweg 401 gegaan om met Michael van Praag en de zijnen te gaan praten. Ik kwam er echter niet in. Er was spoedoverleg en de heren kwamen uren te laat verhit uit de bestuurskamer. Het 'geen commentaar' straalde van hun gespannen gezichten en door de kier van de deur kon ik de nog nadampende vergadertafel zien. Onder alle stoelen lag een plasje. De Berlusconi van Rotterdam en de Tapie van Dordt hadden de handen ineen geslagen. Van Dijk had het noodlijdende Feyenoord weggewuifd. Geen tijd voor bedelaars en armoedzaaiers. Uitsluitend tyconen werken met elkaar. Toevallig mag ik al een tijdje Leo tegen Beenhakker zeggen en diezelfde avond werden wij dronken in zijn schitterend penthouse aan de Keizersgracht. We taxeerden de schilderijen, namen met een natte vinger de perzen door en schatten de gehele inboedel op twee jaar leven. Met de verkoop van het onroerende goed kwamen we op nog een salarisje of twee, maar daarna liggen de kruimels op de plank. 'Dat is de voetballerij', zuchtte Leo dieper dan ooit en schonk mij minder in dan anders. Bezuinigen. 'Als Philips en Sony samengaan dan kan de rest inpakken' en na deze woorden stond hij op, liep naar de muur en sloeg er drie keer met zijn hoofd tegen.
'En als jullie samengaan met psv', opperde ik een beetje dom.
'Daar is het nu allemaal te laat voor' en hij keek me aan met een blik die mij angstig deed zwijgen. Door zijn keukenraam zag ik op de Westertoren dat het laat was, maar Leo zag het niet. Een ontredderde man zonder toekomst. 'Bij Robson is het thuis ook helemaal mis', beet hij op zijn lippen, 'en Westerhof ligt aan de beademing.' Alles flitste door mijn hoofd. Ik moet Van der Louw, De Hond, Kombrink en Bomhoff zien te bereiken. Ik ben gek op brains met een grote B. Is er juridisch niks meer aan te doen? Valt er nog te lobbyen?
'Een advocaat', fluisterde ik richting mijn rossige held. 'Die gaat ze al trainen. En niet alleen hij. Hij heeft Verèl als assistent.'
'Dé Verèl', fluisterde ik.
'Dé Verèl', herhaalde Don Leo, ooit de keizer van Madrid en nu weer gewoon een modale trainer zonder toekomst. 'Het zal wel wao worden', trachtte ik mijn vriend te troosten.
'Welke klasse spelen die?' Zijn blik verraadde dat ik nu echt moest stoppen met het heikele onderwerp. Leo was op, kapot, aan gruzelementen en besloot te gaan slapen zodat hij de volgende dag een stuk frisser tegen de problematiek zou aankijken.
Ik doolde nog een hele nacht door de stad. In café Bobby Haarms speculeerde iedereen wat anders, Luxembourg bleef langer open en in Hoppe hing een regelrechte grafstemming.
Dat wij Amsterdammers deze meesterzet niet hadden zien aankomen en er zo waren ingeluisd. Zo herkende je nou de echte zakenmannen, de ware Rockefellers, de jongens van de gestampte pot.
Onmiddellijk stortten de koersen van hcs in, de fusie abn- amro hing aan een zijden draadje en toen Trix het nieuws in Portugal hoorde gleed ze spontaan uit. Den Braven en Van Dijk schijnen te hebben aangeboden het gips van de vorstin te sponsoren.
Velen van u waren op het moment van de bekendmaking met vakantie, maar neem van mij aan: het was een chaos. En nu is gebeurd waar men in de beurswereld bang voor was. Van Dijk en Den Braven gaan echt scheiden. De karakters zijn gebotst. Twee kapiteins op een schip gaat nou eenmaal niet en zeker niet dit soort leiders. Het is verschrikkelijk voor de gezinnen in Schiedam en Dordrecht, maar voor ons Amsterdammers en Eindhovenaren is het toch een opluchting. Je kan nou eenmaal als kotter niet tegen een tanker, je kan als keffer niet tegen een pitbull en
daarom is het goed dat de Titanic in het zware weer aan het zinken is gebracht. De competitie kan nu pas echt beginnen.