Het is mooi bewolkt, heerlijk herfstkoud en het is dinsdagochtend. De terreinknecht maait wat bijvelden, Els van de barcommissie is bezig met de statiegeldadministratie en tweeëntwintig Kennemer parelteven spelen giebelend hun wekelijkse partijtje huisvrouwenhockey. Even veel Golden Retrievers kijken vanaf de zijlijn naar hun vrouwtjes. Een doordeweekse dinsdagochtend in het rustieke Bloernendaal. Tot zover is er niets aan de hand. Half twaalf. De dames kwekken zich richting de douches, Els zucht in het lege flessenhok en groundsman Henk van de Veek scheldt inwendig op die teringhonden. Maait hij door een hondendrol dan spat de stront namelijk om zijn oren.
Kwart voor twaalf. Er stopt een autootje op het parkeerterrein en Els ziet de contouren van Agaath Bovelander. Agaath kijkt stuurs en dat is niks voor Agaath. Er stopt nog een gezellig boodschappemvagentje. Het is Marianne Kooiman.
'Vreemd', denkt Els en voor ze het weet ziet ze moeder Diepeveen van haar prachtige damesrijwiel stappen. De dames kijken alle drie stuurs en deze houding is logisch. De moeder van Floppie kijkt nog het minst bedrukt, maar iedereen van de warme familieclub weet: Agaath heeft er wel eens beter uitgezien. Er is natuurlijk ook nogal wat gebeurd. Hendrik Jan (31), Floris Jan (27) en Cees Jan (49) hebben zich tegen hgc als beesten gedragen en dat is duidelijk de reden waarom de dames vanochtend samenkomen.
Vijf voor twaalf. De huisvrouwen verzamelen hun Retrievers en zetten zich in een gezellige kring, Els doet even bardienst (Sherrietje meiden? Graag Els!), Henk heeft zich in een hoek gezet voor zijn twaalfuurtje en daar gaat de deur van het clubhuis open. Agaath Bovelander, Marianne Kooiman en, zeg maar gerust, Bloody Mary Diepeveen staan vuurspuwend op de drempel.
'Is de bestuurskamer vrij?', vraagt Marianne en haar toontje spreekt boekdelen.
De huisvrouwenhockeyvrouwen zwijgen en de moeders van de vedetten knikken alleen maar. De deur van de bestuurskamer valt in het slot. Zwaar, heel erg zwaar. Het gekwebbel slaat om in een zacht en heerlijk gefluister. Laten we nog een keer resumeren: het begon met onze Floppie die een hgc-er molesteerde, daarna was het Cees Jan die even zijn glanzende skinhead kwijtraakte en toen was het de jonge aantrekkelijke arts Hendrik Jan die vond dat hij namens Floris Jan wraak moest nemen op de irritante Neuberg. Twee keer rood en een keer geel. Nou wordt de club door visa gesponsord en deze kaartclub was meer dan blij. Tot drie keer toe een kaart in beeld was wel erg veel van het goede. Maar dit gedrag van het supertrio is Bloemendaal onwaardig. Zondagmiddag kon iedereen in 'Langs de Lijn' al horen dat, wat Agaath Bovelander betreft, het laatste woord over deze schandelijke affaire nog niet was gesproken en dat Floppie die avond aan tafel door zowel mama Agaath als door papa Cees onderhouden zou worden. En Floppie zelf vroeg zich na de wedstrijd af of het wel tot een dinertje zou komen. Hij was wel vaker zonder eten naar bed gestuurd...
Coach Pieter Offermans vertelde tegen nos-reporter Geerhard de Grooth dat er niet alleen bij de familie Bovelander een pittig woordje gesproken zou worden, maar dat er bij meer families het een en ander recht gezet zou moeten worden.
De sympathieke coach doelde hiermee uiteraard op de Kooimannetjes en de Diepeveentjes en het is inmiddels bekend dat Cees Jan via een heel lange omweg naar huis is gegaan. Met hangende pootjes sloop hij door de achterdeur naar zijn zolderkamer, maar Mary hoort alles... Hendrik Jan is het brutaaltje van de drie en heeft zijn ouders nog van repliek gediend, maar hij voelde tijdens de discussie al dat hij het zou verliezen. Natuurlijk waren de scheidsrechters manifestatiedrangertjes en was Neuberg een bloedzuigertje, maar dat neemt niet weg dat je je te allen tijde behoort te gedragen als een Bloemendaler.
Maandag was het notariskantoor Van Noordwijk aan het Kennenerplein in Haarlem wegens familieomstandigheden gesloten en dat was een vrij logisch gevolg van de hele affaire. Lo van Noord wijk is namelijk voorzitter van de club en hij zat nu even met een hele andere erfenis. Maandagmiddag om twaalf uur kwam het voltallige bestuur bijeen in Kraantje Lek. Lo was er, maar ook de heer en mevrouw De Vries, de dames Aalst, Van der Minne, Schipper en Waller en uiteraard hoofd topsport Theodoor Doyer. Deze laatste is zelf goed voor een kleine duizend interlands en het absolute voorbeeld voor de jeugd. Hij heet in 1976 en keer 'jeetje' in de richting van een scheidsrechter geroepen en deze krijgt nog steeds wekelijks een ansichtkaart van de aardige Theo met de vriendelijke tekst: sorry voor toen!!
Lo vroeg eerst een minuut stilte, memoreerde daarna aan het obscene vingertje van Romario (één wedstrijd schorsing) en je zag hem bijten op de onderlip. Hij had Hendrik Jan avonden bij de open haard gehad en met hem gepraat over het leven in het algemeen en dat van een topsporter in het bijzonder en nu dit. Hij had toch niet tegen een muur zitten praten, de jongen had toch gestudeerd en begreep toch ook wel dat dit niet kon?
Mevrouw Van der Minne vroeg begrip voor Cees Jan zijn moeilijke jeugd. Hij had als kind (36) kranten moeten lopen en dan ook nog een van linkse signatuur. Dat hield wel in dat je er in Bloemendaal maar een paar hoefde rond te brengen, maar toch. Het is niet leuk als al je vriendjes de
Telegraaf rondbrengen en jij de drie Volkskranten van Aerdenhout in de bus moet duwen. Tijdens de vergadering kwam Het Haarlems Dagblad binnen en een foto ontsierde de voorpagina. 'Sensatiezoekers', mompelde Lo en keek bedrukt naar zijn glas. Ook de rest zweeg en zuchtte. Diep overigens. Heel diep.
Mevrouw Schipper vertelde dat diverse kennissen uit het land haar hadden gebeld naar aanleiding van de Langs de Lijn-uitzending en ze had uiteindelijk de hoorn er maar afgegooid. Mevrouw Aalst zei dat ze nog van geluk mochten spreken dat Van Kooten en De Bie de club in Keek op de Week met rust hadden gelaten en liet trillend De Telegraaf van die ochtend zien. Iedereen kende het artikel natuurlijk al uit het hoofd en met geperste lippen ging men tot schorsing over. Schorsing van de drie toppers betekent ook het uit handen geven van het kampioenschap, maar zachte heelmeesters maken nou eenmaal stinkende wonden. Wel werd besloten om de klap wat minder hard aan te laten komen en de moeders eerst op de hoogte te brengen. En vandaar dat die nu op deze dinsdagochtend samen zijn in de bestuurskamer van de altijd zo gezellige club. Mevrouw Diepeveen vertelt dat Cees Jan wel vaker opstandig is geweest. Op zijn drieënveertigste had zij hem met een sigaret betrapt achter de garage, maar goed: dat was de puberteit.
Agaath laat weten dat ze de hele ochtend Toen onze Flop een Floppie was' heeft lopen zingen en Marianne is gewoon ten einde raad. Hendrik Jan heeft nog steeds huisarrest en moet voor het eerst in zijn leven met de hand afwassen, maar het lijkt hem niet te deren. Er zijn tot drie keer toe jongens aan de deur geweest of hij buiten kwam spelen, maar ze heeft gezegd dat HJ voorlopig even binnen moet blijven.
De moeders begrijpen het niet en vragen zich af of ze zondag nou wel of niet naar Kampong moeten gaan om te kijken en wat is het beleid tegen de kinderen? Moeten we ze juist langs de lijn zetten om ze te laten voelen wat het betekent niet mee te mogen doen of moeten we ze zich laten verbijten op hun jongenskamer?
'Maar dan gaan ze misschien weer dingen doen die niet kunnen, of ze gaan met elkaar bellen of toch een balletje slaan in het plantsoen', realiseert Agaath zich hardop. 'Ik kan natuurlijk de au pair bij Cees Jan laten', oppert Mary, 'en die kan natuurlijk ook op jullie donderstenen letten'. 'Laten we er eentje nemen', oppert Agaath en tot diep in de nacht wordt er gebabbeld over opvoeding, strafmaten, agressief speelgoed, het vrijlaten van je kinderen, de invloed van de te aardige Offermans, de hardere hand van voorganger Oltmans, de mening van Jorritsma, de invloed van hun vriendinnetjes, de algehele spelverruwing en zeven glazen later ligt de schuld bij Maria Montessori. Besloten wordt dat de jongens twee weken als hulp van de groundsman worden ingezet. Dus meteen uit school naar de club en lijnen krijten, gras maaien, doelen schilderen, netten repareren en andere klusjes opknappen.
'En pak ze maar hard aan hoor Henk', zeg Mary een beetje bits.
'Laat ze maar voelen', bemoeit Els zich er even mee en ze besluiten Lo te bellen om hem van de straf op de hoogte te brengen.
Marianne komt nog met het snode plan om de jongens de drie strafweken te laten fietsen. De brommer op slot dus! Dat wil inderdaad nog wel eens helpen en ze fantaseren verder.
Auto wassen is ook iets waar ze een hekel aan hebben en uiteraard thuis het gazon maaien en er zijn nog wel meer dingen te verzinnen.
'Als ze het maar voelen', schenkt Els nog eens bij en het wordt weer ouderwets gezellig aan de bar.