Twee hoogtepunten

Deze twee verhalen zijn allebei van na Susan Calvin. Het zijn de laatste langere verhalen die ik over robots geschreven heb, en in allebei probeer ik in de verte te kijken en te zien waar de robotica tenslotte op uit zal draaien. En ik maak de cirkel rond.

Want al houd ik me strikt aan de Drie Wetten, het eerste verhaal 'Weest Hem indachtig' is zuiver een Bedreigende Robot-verhaal, terwijl het tweede, 'Tweehonderd jaar mens', nog duidelijker een Ontroerende Robot-verhaal is.

Van alle robotverhalen die ik ooit geschreven heb is 'Tweehonderd jaar mens' dat waar ik het meest van hou, en ik denk ook het beste. Ik heb zelfs het verschrikkelijke gevoel dat ik geen beter zou willen schrijven en dat ik me nooit meer aan een ernstig robotverhaal zal wagen. Maar misschien ook wel. Ik ben soms een beetje onberekenbaar.