Vijanden maken je sterk. Bondgenoten zwak.

Ik vertel je dit in de hoop dat het je zal helpen begrijpen waarom ik, in het volle besef dat er zich in mijn rijk machten vormen die slechts een wens koesteren - de wens om mij te vernietigen - handel zoals ik doe. Jij die deze woorden leest, weet misschien precies wat er eigenlijk is voorgevallen, maar ik betwijfel of je er iets van snapt.

De Gestolen Verslagen

Het leek wel of er geen eind kwam aan de plechtige 'Vertoning' waarmee de rebellen altijd hun bijeenkomsten openden, vond Siona. Ze zat op de voorste rij en keek alle kanten op, behalve naar Topri die maar een paar passen bij haar vandaan de plechtigheid leidde. Ze hadden deze kamer in de dienstgangen onder Onn nooit eerder gebruikt, maar hij leek zoveel op al hun andere ontmoetingsplaatsen dat hij wel als standaardmodel had kunnen dienen.

Opstandelingen-ontmoetingsplaats - Klasse B, dacht ze.

De officiele bestemming van het vertrek was magazijn en de vaste gloeibollen konden niet versteld worden uit hun felle, wezenloze witte stand. De kamer was uitsluitend te bereiken door een doolhofachtige reeks gelijksoortige vertrekken waarvan er een heel geschikt dienst deed als opslagplaats voor de harde vouwstoelen, bestemd voor de slaapkamertjes van het onderhoudspersoneel. Negentien van Siona's mederebellen zaten nu om haar heen op zo'n stoel en er stonden nog een paar lege voor eventuele laatkomers die de bijeenkomst toch nog konden bijwonen.

Om de toeloop van extra mensen in de dienstgangen te maskeren was een tijdstip gekozen tussen de nacht- en ochtenddienst. De meeste rebellen waren vermomd als personeel van het energiebedrijf - dunne grijze wegwerpbroeken en -jasjes. Een paar, waaronder Siona, droegen de groene kleding van technische opzichters.

Oprijs stem dreunde eentonig door het vertrek. Nu hij de plechtigheid leidde, piepte hij helemaal niet. Siona moest toegeven dat hij het eigenlijk erg goed deed, vooral bij nieuwe rekruten. Maar sinds Nayla ronduit had verklaard dat ze de man niet vertrouwde, bekeek Siona Topri met andere ogen. Nayla's snijdende, ongekunstelde manier van praten kon soms maskers afrukken. En sinds die botsing was Siona heel wat te weten gekomen over Topri.

Eindelijk draaide Siona haar hoofd om en keek ze naar de man. Het koude, zilveren licht deed Topri's bleke huid niet bepaald voordelig uitkomen. Hij gebruikte een kopie van een krys-mes bij de plechtigheid, een verboden kopie die ze van de Museum-Vrijmans gekocht hadden. Nu ze naar het mes in Topri's handen keek, moest Siona terugdenken aan die koop. Het was Topri's idee geweest en toentertijd leek het haar een prima plan. Bij het vallen van de schemering hadden ze Onn achter zich gelaten, waarna hij haar naar de ontmoetingsplaats in een stulp in de buitenwijken van de stad had gebracht. Ze hadden tot diep in de nacht moeten wachten tot het zo donker was dat de Museum-Vrijman ongezien naar hen toe kon komen. Vrijmans mochten hun woonvest niet verlaten zonder een speciale vergunning van de God-Keizer.

Ze had hem al bijna afgeschreven toen de Vrijman toch nog arriveerde en binnenglipte uit de nacht; zijn metgezellen bleven buiten achter om de deur te bewaken. Topri en Siona hadden zitten wachten op een ruwe bank tegen een van de vochtige wanden van het volkomen kale vertrek. Het enige licht kwam van een zwakke, gele toorts die op een stok in de afbrokkelende kleiwand was gestoken.

De eerste woorden van de Vrijman hadden Siona met bange twijfels vervuld.

'Hebben jullie het geld meegenomen?'

Topri en Siona waren allebei opgestaan toen hij binnenkwam. Topri scheen niet van zijn stuk gebracht door de vraag. Hij klopte op de buidel onder zijn mantel om hem te laten rinkelen.

'Ik heb het geld hier bij me.'

De Vrijman was een verschrompelde verschijning, scheef en krom, en hij droeg een kopie van de oude Vrijmanse mantels met een glanzend kledingstuk eronder, waarschijnlijk hun opvatting van een stilpak. Zijn kap was diep over zijn ogen getrokken. Het licht van de toorts wierp flakkerende schaduwen over zijn gezicht.

Hij loerde eerst naar Topri en vervolgens naar Siona, voor hij een in doeken gewikkeld voorwerp onder zijn mantel vandaan haalde.

'Het is een echte kopie, maar hij is van plastic,' zei hij. 'Je kan er zelfs geen klont vet mee doorsnijden.'

Toen wikkelde hij het mes uit de doeken en hield het omhoog.

Siona, die alleen in musea en op de zeldzame oude beeldbanden uit het archief van haar familie wel eens een krysmes had gezien, voelde een eigenaardige ontroering nu ze het mes in deze omgeving zag. Een of andere atavistische invloed deed haar deze arme Museum-Vrijman zien als een echte Vrijman van weleer. Het voorwerp in zijn hand was plotseling een vlijmscherp krysmes dat fonkelde in de gele schemering.

'Ik sta borg voor de echtheid van het mes waarvan we dit kopieerden,' zei de Vrijman. Hij sprak met zachte stem en door het volkomen ontbreken van enige nadruk leken zijn woorden erg dreigend.

Toen hoorde Siona het, de manier waarop hij zijn venijn met een mof van zachte klinkers omhulde en ze was ineens op haar hoede.

'Waag het om ons te verraden en we roken je uit als ongedierte,' zei ze.

Topri wierp haar een verbaasde blik toe.

De Museum-Vrijman leek te verschrompelen en maakte zich zo klein mogelijk. Het mes trilde in zijn hand, maar zijn kromme vingers bleven het omklemmen alsof hij een keel beethad.

'Verraad, Vrouwe? O, nee. Maar we vonden bij nader inzien wel dat we te weinig hebben gevraagd voor deze kopie. Al is hij nog zo pover, met het maken en deze verkoop ervan stellen we ons aan een groot gevaar bloot.'

Siona keek hem woest aan en dacht aan de oude Vrijmanse woorden van de Mondelinge Overlevering: 'Heb je eenmaal een koopmansgeest, dan draait je hele bestaan om de sook.'

'Hoeveel wil je hebben?' vroeg ze.

Hij noemde een som die tweemaal zo hoog was als zijn oorspronkelijke vraagprijs.

Topri's adem stokte in zijn keel.

Siona keek Topri aan. 'Heb je zoveel bij je?'

'Niet helemaal, maar we hadden afgesproken-'

'Geef hem alles wat je hebt,' zei Siona.

'Alles?'

'Dat zei ik toch? Elke munt in die buidel.' Ze keek naar de Museum-Vrijman. 'Jij neemt genoegen met deze prijs.' Het was geen vraag en de oude man hoorde dat heel goed. Hij wikkelde het mes in de doeken en gaf het aan haar.

Binnensmonds mopperend gaf Topri de buidel met munten uit handen.

Siona richtte het woord tot de Museum-Vrijman. 'We kennen je naam. Jij bent Teishar, adjudant van Garun van Tuono. Je hebt een job-mentaliteit en je doet me rillen van afschuw over wat er van de Vrijmans is geworden.'

'Vrouwe, we moeten allemaal leven,' protesteerde hij.

'Jij leeft niet,' zei ze. 'Maak dat je wegkomt!'

Teishar had zich omgedraaid en draafde weg met de geldbuidel tegen zijn borst geklemd.

De herinnering aan die nacht liet Siona niet los, toen ze Topri in hun rebelse plechtigheid met het namaak-krysmes zag zwaaien. Wij zijn geen haar heter dan Teishar, dacht ze. Ren kopie is nog erger dan niets. Topri hief het stomme ding boven zijn hoofd omdat het eind van de plechtigheid naderde.

Siona wendde haar blik af en staarde naar Nayla die links van haar zat. Nayla keek nu eens hier en dan weer daar. Ze lette vooral scherp op het nieuwe rekrutenkader achterin het vertrek. Nayla schonk haar vertrouwen niet lichtvaardig. Siona trok haar neus op toen een luchtstroom de geur van smeerolie aanvoerde. In de diepten van Onn stonk het altijd gevaarlijk mechanisch! Ze snoof. En dit vertrek! Ze was helemaal niet ingenomen met hun ontmoetingsplaats. Het kon heel makkelijk een val zijn. Gardisten konden de buitenste gangen afsluiten en gewapende verkenners naar binnen sturen. Dit kon al te gemakkelijk de plaats zijn waar hun opstandige beweging zijn einde vond. En het feit dat Topri deze kamer had gekozen maakte Siona dubbel ongerust.

Ren van de weinige vergissingen van Vlot, dacht ze. De arme, dode Ulot was een voorstander geweest van Topri's toetreding tot de beweging.

'Hij heeft een lage functie bij de dienst gemeentewerken,' had Ulot uitgelegd. 'Topri kan een heleboel plaatsen vinden waar we bijeen kunnen komen voor ons verzet.'

Topri was nu bijna aan het eind van zijn ritueel. Hij legde het mes in een sierkistje en zette het kistje naast zich op de grond.

'Mijn gezicht is mijn gelofte,' zei hij. Hij keerde de aanwezigen zijn profiel toe, eerst de ene kant en vervolgens de andere. 'Ik toon u mijn gezicht opdat u me overal zult kennen en zult weten dat ik een van u ben.'

Stompzinnige plechtigheid, dacht Siona.

Maar ze durfde het patroon ervan niet te verstoren. En toen Topri een zwart gaasmasker uit zijn zak haalde en over zijn hoofd trok, pakte zij haar eigen masker en deed het voor. Iedereen in de kamer deed hetzelfde. Nu gonsde het vertrek van opwinding. De meeste aanwezigen hadden gehoord dat Topri een speciale bezoeker had meegebracht. Siona knoopte de slippen van haar masker achterin haar hals vast. Ze was erg benieuwd naar die bezoeker.

Topri liep naar de enige deur van het vertrek. Er klonk gekletter en geroezemoes toen iedereen opstond en de stoelen ingeklapt tegen de muur tegenover de deur werden weggezet. Op een teken van Siona klopte Topri driemaal op de deur. Hij wachtte tot er was geantwoord met twee kloppen en vervolgens klopte hij weer viermaal.

De deur ging open en een lange man met een donkerbruin ambtenarenvest glipte de kamer binnen. Hij droeg geen masker en iedereen kon openlijk zijn gezicht zien - dat was mager en heerszuchtig, met een smalle mond, een messcherpe neus en donkerbruine, diepliggende ogen onder borstelige wenkbrauwen. Het was een gezicht dat door het grootste deel van de aanwezigen in de kamer werd herkend.

'Vrienden,' zei Topri, 'ik stel u voor Iyo Kobat, ambassadeur van lx.'

'Ex-ambassadeur,' zei Kobat. Zijn stem had een diepe keelklank en klonk zeer beheerst. Hij ging, met zijn rug naar de muur, tegenover de gemaskerde aanwezigen staan. 'Ik heb vandaag van de God-Keizer het bevel gekregen om in ongenade Arrakis te verlaten.'

'Waarom?' Siona beet hem die vraag toe.

Kobat draaide met een ruk zijn hoofd om, een vlugge beweging die zijn blik rechtstreeks naar haar gemaskerde gezicht bracht. 'Er is een moordaanslag gepleegd op de God-Keizer. Hij heeft ontdekt dat het wapen bij mij vandaan kwam.'

Siona's kameraden maakten de ruimte tussen haar en de ex-ambassadeur vrij om duidelijk te maken dat ze zich aan haar onderwierpen.

'Waarom heeft hij je dan niet laten doden?' wilde ze weten. 'Volgens mij om me duidelijk te maken dat ik niet de moeite waard ben om te doden. Bovendien gebruikt hij me nu om een boodschap naar lx over te brengen.'

'Wat voor boodschap?' Siona liep door de vrijgemaakte ruimte naar voren en bleef op twee passen afstand van Kobat staan. Ze zag de seksuele waakzaamheid in de blik waarmee hij haar van top tot teen opnam.

'Jij bent Moneo's dochter,' zei hij.

Geluidloze spanning laaide door het vertrek. Waarom onthulde hij dat hij haar herkende? Wie herkende hij hier nog meer? Kobat leek geen idioot. Waarom had hij dit gedaan?

'Je lichaam, je stem en je houding zijn hier in Onn heel bekend,' zei hij. 'Dat masker is onzin.'

Ze rukte het masker van haar hoofd en lachte hem toe. 'Dat vind ik ook. En nu graag het antwoord op mijn vraag.'

Siona hoorde Nayla van links naderen en twee door Nayla gekozen adjudanten kwamen naast haar staan.

Siona zag Kobat ineens doordrongen raken van het besef dat het hem zijn leven zou kosten als hij niet aan haar eisen tegemoet kwam. Zijn stem verloor niets van zijn strakke beheersing, maar hij sprak langzamer en hij koos zijn woorden met meer zorg.

'De God-Keizer heeft me verteld dat hij op de hoogte is van een overeenkomst tussen lx en het Gilde. Wij proberen een mechanische versterker te maken van... die navigatietalenten van het Gilde die momenteel op melange steunen.'

'In dit vertrek noemen we hem de Worm,' zei Siona. 'Wat zou jullie Ixiaanse instrument moeten doen?'

'Je weet dat Gildenavigators de specie nodig hebben voor ze de veilige doortochtroute kunnen zien?'

'Jullie willen de navigators door een instrument vervangen?'

'Misschien is het mogelijk.'

'Welke boodschap moet je aan je volk overbrengen met betrekking tot dit instrument?'

'Ik moet mijn volk vertellen dat ze het project alleen mogen voortzetten als ze hem dagelijks verslag doen van de stand van zaken.'

Ze schudde haar hoofd. 'Zulke verslagen heeft hij helemaal niet nodig! Dat is een domme boodschap.'

Kobat slikte, niet langer in staat zijn zenuwen te bedwingen.

'Het Gilde en de Zusters zijn opgetogen over ons project,' zei hij. 'Ze nemen erin deel.'

Siona knikte kort. 'En ze betalen voor hun inspraak door met Ix hun specie te delen.'

Kobat keek haar kwaad aan. 'Het is kostbaar werk en we hebben de specie nodig voor vergelijkingsproeven door Gilde-navigatoren.'

'Allemaal leugen en bedrog,' zei ze. 'Jullie apparaat zal nooit werken en de Worm weet dat.'

'Hoe durf je ons te beschuldigen van -'

'Zwijg! Ik heb je zojuist de ware boodschap verklapt. De Worm draagt jullie Ixianen op om door te gaan met het bedriegen van Gilde en Bene Gesserit. Hij vindt het vermakelijk.'

'Het zou kunnen werken!' hield Kobat vol.

Zij lachte alleen maar tegen hem. 'Wie heeft de Worm proberen te doden?'

'Duncan Idaho.'

Nayla's adem stokte. Door de hele kamer zag ze kleine tekenen van verbazing, hier een frons, daar een ingehouden adem. 'Is Idaho dood?' vroeg Siona.

'Ik neem aan van wel, maar de... ehhh, Worm weigert het te bevestigen.'

'Waarom neem je aan dat hij dood is?'

'De Tleilaxu hebben een nieuwe Idaho-ghola gestuurd.'

'Zo.'

Siona draaide zich om en gaf Nayla een wenk. Die liep naar de zijkant van de kamer om terug te keren met een dun pakje in roze sookpapier, het soort papier waarin winkeliers gewoonlijk kleine aankopen verpakten. Nayla overhandigde het pakje aan Siona.

'Dit is de prijs voor ons stilzwijgen,' zei Siona terwijl ze Kobat het pakje voorhield. 'Dit is waarom Topri je vannacht hierheen mocht meenemen.'

Zonder zijn blik van haar gezicht af te wenden, nam Kobat het pakje aan.

'Stilzwijgen?' vroeg hij.

'Wij verplichten ons om het Gilde en de Zusters niet in te lichten over het feit dat jullie hen bedriegen.' 'Wij bedriegen nie -' 'Doe niet zo stom!'

Kobat probeerde te slikken met een droge keel. Haar bedoeling was hem inmiddels duidelijk; of het nu waar was of niet, als de rebellen zo'n verhaal in omloop brachten zou het geloofd worden. Dat was een kwestie van 'gezond verstand', zoals Topri zo graag zei.

Siona keek naar Topri, die vlak achter Kobat stond. Niemand sloot zich om redenen van 'gezond verstand' bij deze beweging aan. Besefte Topri dan niet dat zijn 'gezonde verstand' hem zou kunnen verraden? Ze richtte haar aandacht weer op Kobat.

'Wat zit er in dit pakje?' vroeg hij.

De manier waarop hij het vroeg maakte Siona duidelijk dat hij het al wist.

'Dat is iets dat ik naar lx stuur. Jij moet het voor me bezorgen. Het zijn kopieen van twee boeken die we uit de vesting van de Worm gestolen hebben.'

Kobat staarde naar het pakje in zijn handen. Het was duidelijk dat hij het kwijt wilde, dat zijn bemoeienis met de rebellen hem had opgezadeld met een last die veel gevaarlijker was dan hij had verwacht. De boze blik die hij Topri toewierp zei, even duidelijk als wanneer hij het hardop had uitgesproken: Waarom heb )e me niet gewaarschuwd?

'Wat...' Hij keek Siona weer aan en schraapte zijn keel. 'Wat staat er in deze... boeken?'

'Dat kan uw volk ons misschien vertellen. Volgens ons zijn het woorden van de Worm zelf, opgetekend in een geheimschrift dat wij niet kunnen lezen.'

'En waarom denk je dat wij...'

'Jullie van lx zijn altijd heel knap in zulke dingen.'

'En als het ons niet lukt?'

Ze haalde haar schouders op. 'Dat zullen we jullie niet kwalijk nemen. Maar als jullie die boeken voor enig ander doel zouden gebruiken, of als jullie ons niet volledig zouden inlichten in geval van slagen...'

'Hoe kan iemand er ooit zeker van zijn dat wij...'

'We zullen niet alleen van jullie afhankelijk zijn. Ook anderen zullen kopieen krijgen. De Zusters en het Gilde zullen vast graag een poging doen om die boeken te vertalen.'

Kobat schoof het pakje onder zijn arm en drukte het tegen zijn lijf.

'Waarom denk je dat de... de Worm niet weet wat je van plan bent... misschien weet hij zelfs wel van deze bijeenkomst af!'

'Ik denk dat hij veel van zulke dingen weet, dat hij misschien zelfs weet wie die boeken heeft weggenomen. Mijn vader gelooft dat hij waarlijk in de toekomst kan kijken.'

'Jouw vader gelooft de Mondelinge Overlevering!'

'Iedereen in dit vertrek gelooft daarin. De Mondelinge Overlevering is over belangrijke zaken ook niet in tegenspraak met de Officiele Geschiedschrijving.'

'Waarom treedt de Worm dan niet tegen je op?'

Ze wees naar het pakje onder Kobats arm. 'Misschien staat het antwoord daarin.'

'Of jij en deze raadselachtige boeken zijn voor hem geen wezenlijke bedreiging!' Kobat deed geen enkele poging om zijn boosheid te verbergen. Het beviel hem helemaal niet dat hem besluiten werden afgedwongen.

'Mogelijk. Vertel me eens waarom je over de Mondelinge Overlevering begon?'

Weer hoorde Kobat de dreiging.

'Die zegt dat de Worm niet in staat is tot menselijke gevoelens.'

'Dat is de reden niet,' zei ze. 'Je krijgt nog een kans om me de ware reden te vertellen.'

Nayla ging twee stappen dichter bij Kobat staan.

'Ik... ik kreeg opdracht om de Mondelinge Overlevering te bestuderen voor ik hier kwam, omdat jouw mensen...' Hij haalde zijn schouders op.

'Omdat wij hem opzeggen?'

'Ja.'

'Wie heeft je dit opgedragen?'

Kobat slikte, keek eerst angstig naar Topri en toen weer naar Siona.

'Topri?' vroeg Siona.

'Ik dacht dat hij ons dan beter zou begrijpen,' zei Topri.

'En je hebt hem de naam van je leider verteld,' zei Siona.

'Die kende hij al!' Topri's stem had zijn piepklank weer terug.

'Welke delen van de Mondelinge Overlevering moest je vooral bekijken?' vroeg Siona.

'De... ehhh, de geschiedenis van het geslacht Atreides.'

'En nu meen je te weten waarom de mensen zich bij mijn opstandige beweging aansluiten.'

'De Mondelinge Overlevering vertelt nauwkeurig hoe hij iedere Atreides-afstammeling behandelt!' zei Kobat.

'Eerst laat hij ons vrijelijk begaan om ons vervolgens stevig in te pakken?' vroeg Siona. Haar stem klonk bedrieglijk mat.

'Dat deed hij in ieder geval wel met je eigen vader,' zei Kobat.

'En nu laat hij mij opstandelingetje spelen?'

'Ik ben maar een eenvoudige boodschappenjongen,' zei Kobat. 'Als je mij doodt, wie moet dan je boodschap overbrengen?'

'Of de boodschap van de Worm,' zei Siona.

Kobat zweeg.

'Volgens mij begrijp jij de Mondelinge Overlevering niet,' zei Siona. 'En de Worm ken je vast ook niet erg goed en bovendien begrijp je zijn boodschappen niet.'

Kobats gezicht werd rood van woede. 'Wat zal jou ervan weerhouden om, net als al die andere Atreides, een keurig gehoorzaam radertje te worden in...' Kobat zweeg, plotseling beseffend wat hij er in zijn woede had uitgeflapt.

'Gewoon weer een kandidaat voor de intieme vriendenkring van de Worm,' zei Siona. 'Net als de Duncan Idaho's?'

Ze draaide zich om en keek naar Nayla. De twee adjudanten, Anouk en Taw, waren plotseling een en al aandacht, maar Nayla bleef onverstoorbaar staan.

Siona knikte eenmaal tegen Nayla.

Getrouw aan hun eed, stelden Anouk en Taw zich zo op dat ze de deur blokkeerden. Nayla kwam naast Topri staan. 'Wat... wat gebeurt er?' vroeg Topri.

'Wij willen alle zaken van belang weten die de ex-ambassadeur ons kan mededelen,' zei Siona. 'Wij willen de volledige boodschap.'

Topri begon te beven. Op Kobats voorhoofd verschenen zweetdruppels. Hij keek even naar Topri, maar vervolgens weer naar Siona. Die ene blik was net een sluier die opzij getrokken werd om Siona een duidelijk inzicht te geven in de verhouding tussen dit tweetal.

Ze lachte. Dit bevestigde alleen maar iets dat ze al had opgemerkt.

Kobat zweeg als het graf. 'Ga je gang,' zei Siona. 'Ik... wat bedoel je...'

'De Worm heeft je nog een prive-boodschap voor je meerderen meegegeven. Die wil ik horen.'

'Hij... hij wil een verlengstuk voor zijn wagen.'

'Dan verwacht hij dus dat zijn lengte zal toenemen. En verder?'

'We moeten hem een grote hoeveelheid ridulisch kristalpapier toesturen.'

'Voor welk doel?'

'Hij geeft nooit uitleg bij zijn opdrachten.' 'Dit riekt naar dingen die hij anderen verbiedt,' zei ze. Verbitterd zei Kobat: 'Hij verbiedt zichzelf helemaal niets!' 'Hebben jullie verboden speelgoed voor hem gemaakt?' 'Dat weet ik niet.'

Hij liegt, dacht ze, maar ze wilde er verder niet op ingaan. Het was voldoende om te weten dat het harnas van de Worm nog een zwakke plek kende.

'Wie gaat jou vervangen?' vroeg Siona.

'Ze sturen een nicht van Malky,' zei Kobat. 'Misschien weet je nog dat hij...'

'Wij herinneren ons Malky,' zei ze. 'Waarom wordt een nicht van Malky de nieuwe ambassadeur?'

'Dat weet ik niet. Maar het was al geregeld voor de Go... de Worm mij wegstuurde.'

'Hoe heet ze?'

'Hwi Noree.'

'We zullen Hwi Noree koesteren,' zei Siona. 'Jij was te waardeloos om te koesteren. Maar deze Hwi Noree is misschien een heel ander geval. Wanneer keer je naar lx terug?'

'Onmiddellijk na het festival met het eerste Gildeschip.'

'Wat ga je aan je meerderen vertellen?'

'Waarover?'

'Over mijn boodschap!'

'Ze zullen je verzoek inwilligen.'

'Dat weet ik. Je kunt gaan, ex-ambassadeur Kobat.'

In zijn haast om te vertrekken botste Kobat bijna tegen de wacht voor de deur op. Topri maakte aanstalten om hem te volgen, maar Nayla greep hem bij zijn arm en hield hem tegen. Topri keek angstig naar Nayla's gespierde lijf en vervolgens keek hij naar Siona die wachtte tot de deur achter Kobat dichtviel voor ze het woord nam.

'De boodschap was niet alleen voor de Ixianen bestemd, maar ook voor ons,' zei ze. 'De Worm daagt ons uit en deelt ons de regels van de strijd mee.'

Topri probeerde zijn arm uit Nayla's greep los te rukken. 'Wat bedoel je -'

'Topri!' zei Siona. 'Ik kan ook een boodschap sturen. Zeg tegen mijn vader dat hij de Worm kan meedelen dat we de uitdaging aannemen.'

Nayla liet zijn arm los. Topri wreef over de plek waar ze hem had vastgehouden. 'Je kan toch niet...'

'Ga weg nu het nog kan en kom nooit meer terug,' zei Siona.

'Je kan toch niet bedoelen dat je mij ver -'

'Ik zei dat je weg moest gaan! Je bent een stuntel, Topri. Ik heb het grootste deel van mijn leven in de Vissprekersschool doorgebracht. Zij hebben me stunteligheid leren herkennen.'

'Kobat gaat toch weg. Wat voor kwaad stak er in...'

'Niet alleen kende hij mij, hij wist ook wat ik uit de Citadel had gestolen! Maar hij wist niet dat ik hem dat pakje zou meegeven naar lx. Jouw gedrag heeft me duidelijk gemaakt dat de Worm wil dat ik die boeken naar lx stuur!'

Topri liep achteruit bij Siona vandaan naar de deur. Anouk en Taw stapten voor hem opzij en gooiden de deur wijd open. Siona's stem riep hem nog na: 'En waag het niet om te beweren dat het de Worm was die Kobat over mij en mijn pakje heeft verteld! De Worm stuurt geen stuntelige boodschappen. Vertel hem maar dat ik dat heb gezegd!'