***

'Er vallen twee lesuren uit in verband met ziekte van meneer Flens', las Zeynep hardop. 'Dat is voor ons het derde en vierde uur. Balen! We hebben het vijfde uur nog een biologieles, anders hadden we vroeg naar huis gekund. Zullen we dan maar de stad in lopen?'

'Het regent', wees Letiva het plan af. 'En ik heb trouwens geen geld om de stad in te gaan.' Nu de Tropicalavond in Utrecht mogelijk stond te gebeuren legde ze voor de zekerheid al haar geld opzij. Stel dat Elif gelijk had en Sam haar zelf de entree en drankjes liet betalen? Het zou ontzettend lomp zijn, kwetsend zelfs. Ze kon zich niet voorstellen dat haar Sam... Maar wat had zij voor ervaring met Nederlandse jongens? Ze had het hem natuurlijk kunnen vragen, maar zag daarvan af. Die ene blunder over het slapen bij hem thuis was voorlopig wel genoeg. 'Gaan jullie maar. Ik moet naar de bibliotheek om wat informatie op te zoeken.'

'Jasses, wat ben jij een saai mens', riep Zeynep afkeurend. 'Wie gaat er nou in een vrij uur huiswerk doen?' 'Ik!' Letiva lachte, wierp haar vriendinnen een handkusje toe en liep de toiletruimte binnen. Op het toilet haalde ze haar gsm tevoorschijn en zond een bericht naar Sam.

Flens is ziek. Spreken we ergens af? Ik mis je. Ongeduldig wachtte ze op de pieptoon van haar inbox. Die vijf minuten duurden een eeuwigheid. Uiteindelijk kwam zijn antwoord:

Ik wacht achter de gymzaal op mijn schatje. Dikke kus. Met grote passen liep ze de toiletruimte uit en dook rechts de gang in om Zeynep en Aisha, die bij de ingang stonden te praten, te ontlopen. Ze pakte haar jas uit haar kledingkluis en verliet toen via de zijuitgang het pand. Sam stond met zijn fiets onder de luifel op haar te wachten. 'Spring maar achterop', beval hij. Ze keek wat vreemd maar nam zonder commentaar plaats op de bagagedrager. Hij gaf zijn fiets een zet en reed de straat uit. Letiva leunde met haar hoofd tegen zijn rug en negeerde de regen, die steeds heviger uit de hemel naar beneden viel. Ze vond alles best, zolang ze maar samen waren. Sam stak het kruispunt over en stuurde zijn fiets door het drukke verkeer. In een nieuwbouwwijk met blokvormige eengezinswoningen minderde hij vaart. Plots stuurde hij zijn fiets een oprit op en stapte af. 'Hier woon ik.'

Ze was even van slag en keek hem benauwd aan.

'Mijn ouders werken en mijn zus zit op school. Er is niemand thuis. Kom!'

Hij opende de deur en duwde haar de gang binnen. 'Hier is het droog en warm. Ik laatje meteen de logeerkamer zien.' Met een glimlach hing hij zijn jas aan de kapstok en stak behulpzaam zijn hand uit om die van haar aan te nemen. 'Wat wil je drinken? Warme chocolademelk, thee of limonade?'

Hij liep voor haar uit de woonkamer in. De ruimte was modern ingericht met grote, donkerkleurige meubels. Een grote plaats waatvan een wand geheel uit glas was opgetrokken die de kamer liet zwemmen in het licht. Op de zwartmarmeren vloer lag een grijs hoogpolig kleed. De muren waren in verschillende grijstinten opgespoten. Midden in de kamer stonden bordeauxrode leren tweezitsbanken om de salontafel gegroepeerd. De schilderijen waren duidelijk met zorg uitgekozen en pasten wat kleur betreft perfect bij het interieur. Vanuit de woonkamer keek je de halfopen designkeuken in. Glimmend rood. Letiva voelde zich wat ongemakkelijk. Het was alsof ze een showroom van een interieurontwerper was binnengestapt. Niets lag er scheef en alles was steriel en vlekkeloos. Zelfs in de keuken. Ze dacht aan de woonkamer van haar ouders: klein, kleurrijk en met meubeltjes die niet zoals hier op elkaar waren afgestemd. Het leek alsof hij haar gedachten kon lezen, want hij zei: 'Onder de indruk? Komt allemaal uit het brein van een architect. Mijn ouders kunnen zelf niets bedenken, die kopen alles. Is een colaatje goed?' Ze knikte.

Sam trok de zilverkleurige koelkast open, pakte een fles en seinde dat ze hem moest volgen. Ze volgde hem naar de derde etage en glimlachte opgelucht toen ze zijn rommelige zolderkamer binnenstapte. Sam had de hele etage, die in twee ruimtes was opgedeeld, tot zijn beschikking. Een ruime slaapkamer en een badkamer met inloopkast. Het bureau onder het dakraam lag bedolven onder een lading papier en boeken, waardoor de zwartkleurige monitor van zijn computer leek te verdrinken in het geheel. Letiva was naar het bureau gelopen en had voorzichtig een boek uit de stapel getrokken. 'Moordenaar zonder gezicht', las ze hardop en ze lachte. 'Ken ik niet.' 'Als je het wilt lezen mag je hem lenen. Het is een Zweeds misdaadverhaal.'

Ze schudde haar hoofd en schrok toen ze met haar voet tegen het toetsenbord van de computer aan schopte. 'Pas op! Het is hier net een mijnenveld. Het is veiliger als je hier gaat zitten.' Hij trok een stapel kleding van het tweepersoonsbed en klopte met zijn vlakke hand op de ontstane zitplaats. Letiva stapte over een paar vuile gympen, glazen en lege limonadeflessen, iets wat op een onderbroek leek, en nam plaats.

'Heb jij zo'n groot bed nodig?'

'Waarom niet? Heb ik lekker de ruimte om te draaien en te woelen. Ik zou niet anders willen.' Hij ging naast haar zitten en zette de fles met de glazen op de grond. 'Ik ben niet zo netjes', zei hij toen hij zag hoe haar ogen de kamer rondvlogen. 'Maar als ik wist datje zou langskomen...' Ze keek hem aan en antwoordde met een glimlach. 'Je bent nog mooier als je lacht.' Hij streek met zijn vinger langs haar wang en boog zich naar voren om haar te zoenen. 'Sam...' Ze duwde hem van zich af. 'Wat?' mompelde hij terwijl zijn lippen zich aan haar hals vastzogen.

'Ik weet niet watje bedoeling precies is, maar ik meende wat ik gisteravond zei. Geen seks.'

'Als ik iets doe watje niet wilt, dan zegje dat gewoon. Je kunt me vertrouwen.' Hij duwde haar achterover op het bed en kuste haar vol op de mond. Ze huiverde onder zijn aanraking en drukte zich stevig tegen hem aan. Het was zo verwarrend. Haar verstand zei nee, maar haar lichaam schreeuwde om zijn aanraking. Haar huid tintelde van opwinding. Ze wilde zijn blote huid voelen, zijn buik en zijn borst. Het leek een obsessie geworden, ze dacht aan niets anders. Haar handen kropen onder zijn shirt en gleden langs zijn warme rug naar boven en toen weer naar beneden. Hij kreunde zachtjes en dat wond haar nog meer op. Zijn lippen kwamen los en gleden tastend in haar hals omlaag. Zijn handen volgden. Een hand omvatte haar borst en begon er voorzichtig in te knijpen. Met gesloten ogen liet ze het gebeuren. Onhandig probeerde hij met één hand de knoopjes van haar blouse los te peuteren, wat echter niet lukte. Hij begon wat ruwer aan haar kleding te trekken. 'Sam...'

Zijn blauwe ogen smeekten en de handen bleven als bevroren op haar lichaam liggen.

Ze wrong zich onder hem vandaan. 'Houd je echt van mij?' Hij knikte en wilde zijn antwoord kracht bijzetten door haar te kussen.

'Nee, wacht...' Haar stem klonk hees, bijna onnatuurlijk. Er was even een weifeling, maar toen maakte ze met trillende vingers haar hoofddoek los. Langzaam gleed de zijde van haar hoofd en onthulde haar golvende, bruine haar. Ze beet op haar lip en peilde met ingehouden adem zijn reactie terwijl ze haar blouse losknoopte. Haar hart bonkte tegen haar ribben en een warme gloed kolkte en raasde door haar lijf. Hij gaapte haar met een hongerige blik aan, zijn droge mond iets geopend. Ze trok haar blouse niet uit maar liet die openhangen, waardoor haar groengeblokte bh deels zichtbaar was. Traag ging hij staan. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en gooide het met een boog op de grond. Met een hand wreef hij over de stof van haar bh en met zijn andere hand trok hij haar naar zich toe. Ze haakte haar arm om zijn hals en liet zich achterover op het bed vallen. Ze genoot van zijn warme lichaam dat langs dat van haar schuurde, maar schrok toen ze zijn stijve penis tegen haar bovenbeen voelde. Zijn hand gleed tussen haar dijen en kroop omhoog naar haar schaamstreek. Ze verstarde en duwde zijn hand tussen haar dijen vandaan. 'Verder wil ik niet', fluisterde ze.

Sam had zich aan zijn afspraak gehouden en had niet op meer aangedrongen. Als hij had doorgezet was het hem waarschijnlijk wel gelukt. Maar ze hadden elkaar enkel betast terwijl er geen andere kledingstukken waren uitgegaan. Twintig minuten voor aanvang van de laatste les waren ze verliefder dan voorheen op de fiets gestapt. De regen was gestopt en had het asfalt diepzwart gekleurd. Zingend slingerde Sam zich door het verkeer terwijl Letiva hem lachend probeerde te corrigeren. Er werd getoeterd toen hij het rode verkeerslicht negeerde en zonder vaart te minderen het kruispunt overstak. Letiva had luidkeels geprotesteerd en zich met gesloten ogen aan Sam vastgeklampt. Dronken van geluk was het tweetal op weg naar school en vergat alles en iedereen om zich heen. Hoofdschuddend werden ze door het winkelende publiek nagekeken. De een geamuseerd en de ander geïrriteerd. Een vrouw zette haar overvolle boodschappentas op de grond en nam met verbazing het verliefde tafereeltje in zich op. Ze stond een tiental meters van hen vandaan toen ze voorbijkwamen, maar ze wist het zeker. Dat meisje was Letiva, de dochter van Hamid Harchaougoz. Waarom was zij niet op school? Waarom zwalkte zij met deze jongen door de straten? Krijsend en flirtend? De vrouw fronste afkeurend haar wenkbrauwen. Ongehoord!

Haar gsm ging vier keer over. Vijf keer, zes keer. Geïrriteerd klapte Letiva het klepje van haar gsm open. Aisha, las ze in het venstertje. Het was halftien. Wat moest Aisha op dit tijdstip nog van haar? Ze drukte het gesprek open. 'Hoi!' 'Letiva, luister...' Aisha sprak gejaagd en zacht door de telefoon. 'Mijn moeder heeft jou gezien. Vanmiddag!' Het was stil. 'Met een jongen', verduidelijkte Aisha haar. Letiva haalde diep adem, in een poging haar zenuwen de baas te blijven.

'Een jongen? Dat zou mijn neef kunnen zijn geweest. Ik ben na schooltijd naar mijn tante Farida geweest. Wat is daarmee?'

'Ze heeft je om kwart voor een gezien.' Weer een stilte. 'Achter op de fiets bij een Nederlander.' 'Een Nederlander?' Letiva slaagde erin om haar stem verbaasd te laten klinken.

'Je moeder vergist zich. Jij weet toch dat ik in de bibliotheek zat? Heb je haar dat niet verteld?'

'Ja, dat heb ik. Maar ze is er honderd procent zeker van dat ze jou heeft gezien.'

'Met een Nederlander? Wie moet dat dan zijn geweest? Ik ken geen Nederlandse jongens.'

'Ze heeft omschreven watje aanhad en dat klopte. Ik wil je alleen maar waarschuwen dat het gevaarlijk is.' 'Wat is gevaarlijk? Ik weet niet waar jij het over hebt. Denk je dat ik lieg?'

'Nee, natuurlijk niet', antwoordde Aisha snel. 'Ik vond datje het moest weten.'

'Ja, natuurlijk. Bedankt. Ik zie je morgen.' Letiva verbrak de verbinding en drukte met gesloten ogen het mobieltje tegen haar wang. Een ramp! Wat moest ze doen als de roddels op

gang kwamen? Want roddels kwamen er geheid. Ze moest het gewoon blijven ontkennen en in de aanval gaan. Dat was beter dan jezelf verdedigen. Ze moest iemand vinden die haar een vals alibi wilde verschaffen. Jolande misschien? Voor een pakje sigaretten deed zij alles. Ze moest met iemand haar plan doorspreken om zeker te weten dat ze geen fout zou maken. Wat een puinhoop. Ze stond te trillen op haar benen. Het duurde enkele minuten voordat ze haar gedachten onder controle had en het nummer van Sam activeerde. Hij nam direct op. 'Met Sam.'

'Met mij. Luister, Aisha belde net. Haar moeder heeft ons gezien.' Letiva's stem trilde van emotie. 'Wat moet ik nou? Als mijn ouders hiervan horen, heb ik een groot probleem.' 'Zijn je ouders bevriend met die van Aisha?' 'Nee, dat niet, maar stel dat het uitlekt?' 'Wat heeft Aisha gezegd?'

'Dat haar moeder mij achter op de fiets heeft gezien bij een Nederlandse jongen. Ik kan moeilijk zeggen dat jij mijn neef was. Ik heb natuurlijk alles ontkend, maar ik denk niet dat ze mij geloven. Weetje wat dat voor mij kan betekenen? Ik ben met jou mee naar huis geweest. Wij waren alleen.' Ze begon wanhopig te snikken. 'Mijn vader gaat door het lint. Ik krijg gigantische problemen. Ik krijg huisarrest of erger...' Het verhaal van haar nicht Lima schoot door haar hoofd.

'Raak nu niet gelijk in paniek. Misschien loopt het met een sisser af. Of misschien vinden ze een vriend geen probleem. Misschien...'

Ze scheen zijn uitleg niet te horen. 'Ik vraag Jolande of ze voor mij wil liegen, daar is ze wel een type voor', onderbrak ze hem. 'Ik vertel dat ik met haar in de bibliotheek huiswerk heb

gemaakt. Als ze het navragen zegt Jolande dat het verhaal klopt. Misschien is het ook beter als we elkaar even niet zien, datje me op school negeert. Reken maar dat Aisha nu scherp oplet, en jij bent een van de weinige Hollandse jongens met wie ik praat. Als ze ons samen ziet, is de link naar die jongen snel gelegd.'

'Wat? Doe niet zo spastisch. Nee, hoor! Dat meen je toch niet?'

'Ik vind het ook moeilijk maar het kan gewoon niet anders.'

'Wel! Ik ga je niet negeren. Ook niet voor even. Ik houd van je.'

'Ik ook van jou. Zielsveel. Maar ik moet toch iets?' Ze kwam niet meer uit haar woorden van ellende.

'Laten we gewoon afwachten. Misschien valt het allemaal mee', smeekte hij.

'Sam, ik ben bang.'

'Je moet normaal blijven doen, anders valt het juist op. Dat van Jolande is een goed plan. Ik zorg zelf ook voor een alibi. Ik vertel dat ik met Gwen de stad in geweest ben of zoiets. Het komt wel goed, lieverd. We moeten niet in paniek raken.'

Driftig bladerde Letiva door haar adresboekje en vond uiteindelijk het nummer van Jolande. Ze drukte het nummer in en wachtte gespannen af.

Een slaperige stem gaf uiteindelijk antwoord. 'Ja?'

'Jolande, met Letiva. Ik heb je hulp nodig.'

'Weetje hoe laat het is? Het is fucking tien over twaalf. Ben je wel goed bij je hoofd?' was het brommende antwoord.

'Ik heb een probleem', fluisterde Letiva ongeduldig.

'Ja, en? Wat kan ik daaraan doen?'

'Je krijgt een pakje sigaretten als je voor mij liegt.'

'Tegen wie?' De stem klonk nu helder.

Tegen iedereen die wil weten waar ik vandaag het derde en vierde uur ben geweest.'

'En waar ben je geweest dan?'

'Samen met jou in de bibliotheek. We hebben ons huiswerk doorgenomen.'

'Is mij best. Waar ben je echt geweest?'

'Dan hoefje niet te weten. Doe je het?'

'Oke', maar het kostje twee pakjes. Ik was met Marjolein,

maar als je haar ook een pakje geeft, dan houdt ze haar mond wel.'

'Goed. Ik breng morgen twee pakjes sigaretten mee.' 'Met filter', liet ze weten voordat ze de verbinding verbrak.