32

Kari zorgde ervoor dat ze genoeg te doen had.

Voorganger Mark had een afspraak voor haar geregeld met Martha Oglesby, een van de oudere vrouwen in de kerk, die enthousiast was over Kari’s idee om vrouwen met huwelijksproblemen te helpen. Twee keer per week kwamen ze bij elkaar om te praten, te bidden en het soort problemen te bespreken waarmee Kari te maken zou krijgen. Omdat ze daarnaast ook voor Jessie zorgde, slaagde ze er overdag in om soms een aantal uren niet aan Ryan Taylor te denken.

De avonden en nachten waren een ander verhaal.

Wat er in de toekomst ook zou gebeuren, voorlopig hield God hen gescheiden. En totdat ze samen konden zijn, hadden ze allebei een taak te vervullen.

Ryan moest zijn contract naleven.

En zij moest God eren met de opdracht die Hij haar had gegeven.

‘Ik kan niet in de toekomst kijken, lieverd,’ had haar moeder de laatste keer dat ze over Ryan hadden gesproken tegen haar gezegd. ‘Maar ik heb het gevoel dat Ryan Taylor er op de een of andere manier een rol in speelt.’

Die maandagmiddag, toen ze op weg was naar een afspraak in de kerk, moest ze aan de woorden van haar moeder denken. Ze liep de kerk door naar het kantoor van de voorganger. Hij had haar eerder die dag gebeld met de vraag of ze langs kon komen. ‘Ik zou iets met je willen bespreken.’

Ze stapte het kantoor binnen en zag dat hij aan de telefoon was. Ze ging op de bank tegenover zijn bureau zitten enwachtte. Even later hing hij op en begroette haar zoals altijd. ‘Hallo, Kari. Hoe gaat het met je familie?’

Ze glimlachte en haalde haar schouders even op. ‘Goed, denk ik. Ashley heeft haar baan terug. Met Erin en Sam gaat het ook goed. Die zijn blij dat ze nog niet hoeven te verhuizen.’

De voorganger knikte. ‘En ik heb een gesprek gehad met Brooke en Peter. Ze zijn nog niet zover dat ze lid willen worden, maar ze zijn geïnteresseerd. Het is geweldig om te zien hoe ver ze in zo’n korte tijd zijn gekomen. ‘Toen verdween de glimlach van zijn gezicht. ‘Maar Luke heb ik al een hele tijd niet meer gezien.’

Kari kreeg een verdrietig gevoel. ‘Hij worstelt met het geloof.’ Ze vouwde haar handen samen. ‘Ik heb het er met mijn vader en moeder over gehad en die denken dat het een tijdelijke crisis is, iets waar hij doorheen moet. Maar ik ben ongerust.’ Ze aarzelde. ‘Zijn geloof heeft een enorme klap gekregen op 11 september.’

‘Wat erg om dat te horen.’ Mark zuchtte en hield zijn blik op Kari gericht. ‘Ik bid voor hem. Vraag je vader me op de hoogte te houden.’

‘Dat zal ik doen.’

De voorganger aarzelde en leunde achterover in zijn stoel. ‘Nou, Kari. Martha denkt dat je er klaar voor bent.’

‘Waarvoor?’

‘Om iemand te ontmoeten, iemand met relatieproblemen.’ Hij draaide op zijn stoel rond, rommelde in een la met documenten en haalde een vel papier voor de dag. ‘Ik heb iemand op het oog.’

Het verdriet om Luke maakte plaats voor een gevoel van opwinding. Natuurlijk vond Kari dat ze er maanden geleden al klaar voor was. Maar als Martha het dacht, dan was dat natuurlijk zo. ‘Wat is haar situatie?’

‘Ik heb alleen maar telefonisch contact met haar gehad.’

Voorganger Mark bestudeerde het papier. Het was bedekt met een halve bladzijde met de hand geschreven aantekeningen. ‘Ze heeft verleden week gebeld en voor zover ik begrijp, heeft ze geen kinderen. Ze heeft problemen in haar huwelijk. Ze zei dat ze van plan is om haar man in de komende maanden te verlaten. Maar ze wenst dit strikt vertrouwelijk te houden.’

‘Kent ze mij?’

‘Ik heb je naam niet genoemd.’ De voorganger keek op van zijn aantekeningen. ‘En ze heeft me haar eigen naam ook niet verteld. Ze was heel timide aan de telefoon en bezorgd dat iemand erachter zou kunnen komen.’ Opnieuw keek hij naar zijn aantekeningen. ‘Ik heb haar verteld dat er een vrouw is in de kerk met wie ze een afspraak zou kunnen maken en die naar haar zou kunnen luisteren en met haar bidden. Ik heb haar beloofd dat er nooit naar haar naam zal worden gevraagd en dat niemand hoeft te weten dat ze deze afspraak heeft gehad.’

‘Wat zei ze?’

‘Het was niet het antwoord dat ze wilde horen.’Voorganger Mark glimlachte verdrietig. ‘Ik denk dat ze vastbesloten is om te scheiden van haar man.’

Kari had met de vrouw te doen. Het was soms zo moeilijk om getrouwd te zijn, vooral met alle stress waarmee mensen dagelijks te kampen hadden. Maar als zij en Tim erin geslaagd waren hun problemen samen op te lossen, dan kon deze vrouw, wat haar naam ook was, dit ook.

‘Waarom wil ze scheiden?’

Mark tilde het papier op zodat hij zijn aantekeningen beter kon lezen. ‘Er is geen sprake van een buitenechtelijke relatie, althans nog niet. De vrouw heeft een mannelijke collega op het werk die goed kan luisteren, maar ze zegt dat deze man niet het probleem is.’

‘Wat is dan wel het probleem?’

‘Blijkbaar begonnen de problemen toen de man voor zijnwerk overgeplaatst zou worden naar een andere staat. Ze gaan deze zomer verhuizen. De vrouw vertelde me dat ze besloten heeft om hier te blijven. Maar ik denk dat ze worstelt met deze beslissing. Ze is gelovig en haar familie zal het haar niet in dank afnemen. Dat soort dingen.’

Kari leunde voorover en keek Mark aan.

De beschrijving die de voorganger van de vrouw had gegeven, deed haar aan Erin denken. Alleen had Erin geen mannelijke collega met wie ze vertrouwelijk omging en ze was zeker niet van plan om van Sam te scheiden en in Bloomington te blijven. Kari voelde iets van opluchting terwijl ze de feiten in gedachten op een rijtje zette. Nee, de vrouw moest iemand anders zijn. ‘Wat hebt u met haar afgesproken?’

‘Ze vindt het goed om een afspraak met je te maken zolang niemand anders in de kerk het weet. Eerlijk gezegd denk ik dat dit een manier voor haar is om zich minder schuldig te voelen. Als ze met jou heeft gesproken, kan ze ten minste zeggen dat ze het heeft geprobeerd. Ik denk dat ze hoopt dat je haar een aai over het hoofd zal geven en haar zal vertellen dat het niet verkeerd is om van haar man te scheiden.’

‘Maar juist dat zal ik haar niet vertellen.’ Kari glimlachte verdrietig naar voorganger Mark.

‘Denk je dat je er klaar voor bent?’

Kari’s hart sprong op bij het idee om haar pijnlijke verleden te kunnen gebruiken om iemand anders te helpen. ‘Ja.’

‘Goed. Wanneer kun je haar zien?’

‘Ik zal haar deze week bellen voor een afspraak.’

Mark schreef iets op een papiertje en gaf het aan Kari. ‘Dit is haar telefoonnummer. Ze heeft me haar naam niet gegeven.’

Kari nam het papiertje van hem aan en toen ze naar de zeven cijfers keek, werden haar ogen groot van verbazing. Ze voelde zich wit wegtrekken en haar hart begon onregelmatig te kloppen.

Dit was niet mogelijk.

Waarom had ze hier niets over gezegd? En hoe zou ze reageren als ze erachter kwam dat ze een afspraak met Kari zou hebben? Het hele verhaal kwam haar zo onwaarschijnlijk voor. Wanneer had ze besloten om haar man te verlaten? En hoe zat het met die mannelijke collega? Wie was hij?

Kari had geen antwoorden en geen enkel aanknopingspunt, behalve het telefoonnummer in haar trillende handen.

Het nummer op het stukje papier was niet van een vreemde.

Het was van haar zusje Erin.