Dinsdagmiddag 4 november 2008
Zonnig. Windstil, +22°
Mijn blik zwerft over de rood en geel kleurende loofbossen, langs takken en kruinen, over struiken en paden en blijft hangen bij een koperkleurig eekhoorntje. Hij beweegt en verdwijnt achter de grillige boomstam. Ik stel mijn camera wat bij, neem een groter gebied in de zoom en wacht af.
Daar is is-ie weer. Snel. Klik. Ik heb hem. Wat een mooi beestje. Mijn ademhaling is ritmisch, gaat zachtjes op en neer. En toch is er wat. Ik ontspan niet echt. Waarom is dat? Ik ga verzitten, check de foto’s. Niet goed. Moet beter. Ik zoek de steeneik weer op en stel mijn camera opnieuw in. Hij is er nog. Rustig inzoomen. Goed zo. Klik. Ja, ik heb je. Even checken. Perfect.
Er beweegt wat beneden. Daar loopt iemand. Vlug schiet ik terug in de beschermende schaduw van mijn nis. Een patserige auto staat met knipperlichten half in de berm geparkeerd. Een roodharige vrouw leunt er schuin tegenaan. Ze maakt foto’s van het château. Van mij! Wat een zeldzame kleur haar. Haar huid is erg bleek. Heb ik maar één keer eerder gezien. Lang geleden.
Mijn Canon. Ik moet het weten. Instellen. Snel. Ze draait, stapt van haar auto weg en richt haar camera nu op het linkerdeel van Mosset. Gelukkig! Ik haal de auto dichterbij. Het is een dikke BMW Cabrio, Nederlands kenteken. Tess was Nederlandse. Zelfde kleur haar. Bleke huid. Ik zoom in op de vrouw. Klik. Nee. Dat mag niet. Klik. Check. Ik druk op menu. Weergave. Controle. Dieu. Ze is het. Wat wil ze hier? Na zo veel jaar? Kalm. Blijf kalm.
Haar lange gestalte beweegt zich door het weiland. Elegant. Hooggehakte laarzen, mosgroene broek en aardebruine bloes. Alles lijkt perfect op elkaar afgestemd: huid, haar, kleding. En ze heeft nog steeds dat beweeglijke over zich. Net als dat eekhoorntje. Dezelfde kleur haar. Inderdaad. Dat is Tess.
En nu? Ze heeft foto’s gemaakt waar ik op sta. Dat is een risico. Maar nog belangrijker: ze kan mijn leven weer overhoop gooien. Wat doe ik nu? Allereerst nagaan waar ze heengaat! Of ze alleen op doorreis is of hier langer blijft. Daarna zien we verder.