12

Hij bleef stil staan bij een fotoserie waarin de vrouw zich uitkleedt, zonder pornografisch of op welke manier dan ook seksueel opwindend te zijn. Een volkomen droog uitkleden. De vrouw staat volkomen recht, als in een politie line-up, voor een leeg decor en naast zich een

doodgewone stoel waarop ze haar kleren legt. Per foto, één setje kleren. Zij wordt naakter en de stapel, netjes opgevouwen, groeit. Het beeld van iemand die zich overgeeft, iets aflegt of opgeeft zelfs.

Hij stond even stil, stak een sigaret op en nam een diepe trek. Waar was hij in godsnaam beland? Welk verhaal werd hier verteld? Hij was de ruimte bijna rond. Nog zes a zeven series, gokte hij. Hij bekeek de volgende serie: de vrouw was opnieuw naakt maar lag in verschillende houdingen op de grond. Vanaf ineengekropen in de foetushouding tot aan totaal open gespreid, als Jezus aan het kruis maar dan ook nog met de benen uiteen gespreid. Daarnaast een serie waarin ze naakt masturbeert, opnieuw vijf foto’s: zwart-wit grof korrelig en in een hard contrast. Daarnaast een serie waarin ze slaapt of lijkt te slapen, vijf houdingen, naakt op een stretcher. In kleur dit keer.

Hij bleef stil staan bij foto’s waar iets nieuws was toegevoegd. Een hand met een pistool, dicht bij de camera, gericht op de naakte vrouw in de verte. Zij kijkt vol de camera in. Haar vingers wijzen naar twee plekken. Twee wijsvingers, één naar rechtsboven op de borst en één linksonder in het hart. Dezelfde plekken waar bij hun lijk de kogelgaten zaten. Vier keer hetzelfde verhaal: de hand met het pistool, een mannenhand, en zij is te zien van achteren met op haar rug twee kruizen, vanaf de linkerzijde waar ze opnieuw de plekken aanwijst en het zelfde verhaal vanaf de rechterzijde.

De volgende serie was schokkend. Dezelfde hand, het pistool, en zij liggend op de grond. Eerst is de inslag van één kogel te zien, rechts boven, dan de inslag van de volgende: linksonder. Het lichaam omgedraaid, veel bloed. Twee donkere kogelgaten. Vervolgens vijf foto’s van gebroken ogen. De volgende serie foto’s herkende hij. Het lijk zoals zij het gevonden hadden. Een pose, de verstilde hardloper: gefotografeerd vanaf de voorzijde, bovenkant, linker-en rechterkant. De laatste serie kende hij ook. Het bloemenprofiel, op dezelfde manier gefotografeerd: Voorzijde, bovenzijde, links en rechts. Hij voelde zich stil van binnen, merkwaardig droevig ook. Hij zocht het verhaal. Een leven van een vrouw? Overgave, opgave? Kwetsbaar in ieder geval. Naakt ook, letterlijk en figuurlijk. Het waren momenten, elk in een eigen sfeer, en samen toch één geheel vormend. Een muziekcompositie maar dan in beeld met als hoofdtoon een donkere, harde en tegelijkertijd droevige melodie.

Opeens hoorde hij een geluid, van buiten. Hij draaide zich snel om maar raakte iets aan, stootte iets om. Iets verschoof boven hem, nog meer geluid. Een zware klap, half op zijn hoofd, half op zijn schouders. Pijn… en toen niets meer.