Epiloog

Het was behoorlijk druk in het kunstcentrum, hoewel de officiële opening al enkele dagen geleden was. De eerste expositie was een fototentoonstelling: “Momenten - Foto’s van Boris Kravotz.” De tentoonstelling had zelfs de nationale kranten gehaald en de recensies waren lovend geweest.

Ze liepen rond in de grote zaal, eigenlijk de enige ruimte die in gebruik was. In de rest van het gebouw werd nog flink verbouwd. Het was het laatste restje van hun onderzoek, een gelegitimeerd kunstbezoek onder werktijd. Boris was zelf ook aanwezig. Hij stond in een hoek, bezig met een radio-interview. Boris glimlachte toen hij hun zag en stak een hand op. Hij zag dezelfde foto’s die hij eerder had gezien. Maar nu kwamen ze beter tot hun recht. Beter verdeeld, per moment en voor elk moment, dankzij goede belichting, de juiste aandacht. Zo zou het altijd moeten zijn, dacht hij. Elke moment, de juiste aandacht, de juiste ruimte. Suzanne onderbrak zijn gedachten. ‘Wat gebeurt er nu met hem?’

‘Boris? Niet zo veel waarschijnlijk. Hij heeft een bekentenis afgelegd, het is duidelijk dat ze ongeneeslijk ziek was. Bovendien was Sietze zo slim om haar laatste wens op papier te zetten, voorzien van handtekening.’

Suzanne stond stil bij de serie foto’s waarin de vrouw zich uitkleedt en het stapeltje kleren groeit. ‘Wist je dat deze expositie al door meerdere musea is aangekocht? Hij gaat nog een grote worden.’

Hij knikte. Suzanne keek hem aan. ‘We zijn trouwens bezig om een legale status voor hem te regelen. Met het nieuwe beleid maakt hij misschien een kans. Bovendien kunnen we duidelijk maken dat hij een toegevoegde waarde heeft, dankzij deze expositie.’ Ze keek blij. Ze stonden opnieuw stil, voor hun lijk in de berm. “Een verstilde hardloper”, stond er onder. Suzanne keek hem vragend aan.

‘Hij vond het een mooie titel,’ antwoordde hij en haalde zijn schouders op.

‘Hm, weet jij hoe ze eigenlijk heette?’

Goh, daar had hij geen moment aan gedacht. Wat stond er ook alweer in zijn rapport?

F.Kandinsky? V. Karsowsky?

‘Geen idee,’ antwoordde hij.