Beschrijving

Het verlaten streindhuis

Susan keek hem ongelovig aan. Hij leek wel gek geworden. "We kunnen beter gaan," probeerde ze. "Straks komt er iemand." Hij keek haar strak aan. "Hier komt niemand en niemand gaat hier meer levend weg," zei hij met een ijskoude stem. "Daar is wel iemand!" riep Susan. Ze keek nadrukkelijk over zijn schouder. Hij draaide zich even om. Op hetzelfde moment sprintte Susan naar de deur. In doodsangst trok ze aan de deurkruk. De deur gaf geen centimeter mee. Wanhopig probeerde Susan het nog een keer. Ineens vloog de deur open. Een tel later stond ze op de veranda, viel bijna de trap af, en rende het strand op. Panisch bleef ze doorhollen...

Recensie(s)

NBD|Biblion recensie

Susan en, drie jaar later, Talina komen in eenzelfde situatie terecht. Ze ontmoeten een knappe, verlegen jongeman en vatten aarzelend sympathie voor hem op. Deze Dave/Don heeft een ziekelijk vergroot ego en is gespeend van elk gevoel voor humor. Ieder die een grap met hem uithaalt, moet dat met zijn of haar leven bekopen. Een goedkoop romannetje. Van karakterisering is geen sprake. De personen kennen elkaar van vorige strandvakanties en proberen weer hetzelfde sfeertje op te roepen. De gebeurtenissen concentreren zich aan het strand, dat afwisselend druk bezocht en verlaten is. Het gebrek aan diepgang en de goedkope effecten maken dit romannetje geschikt om op een zomerse dag op een overvol strand te lezen. Pocket met korte hoofdstukken, redelijke marges en goede letter; zwart omslag met een spannende tekening van een meisje dat angstig wegrent.

De kamer was leeg.Leeg, stil en donker.Hoe kan dat nou? Waar zijn ze gebleven? riep Stephanie stomverbaasd uit. Ze deed nog een stap naar voren, de donkere kamer in. De vloer kraakte onder haar voeten. Het was het enige geluid dat ze hoorden.Ik snap er niets van, fluisterde Stephanie. ,,We hoorden toch net stemmen hierbinnen?,,En heel wat ook! bevestigde Mick. Plotseling voelde hij een koude rilling over zijn rug lopen. Volgens mij waren het geen mensen die we net hoorden. Het waren geesten

Recensie(s)

NBD|Biblion recensie

In een oud, verlaten landhuis, waarvan wordt gezegd dat er geesten ronddolen, worden bij volle maan rondleidingen georganiseerd. Mick en zijn buurmeisje, die echte griezelfans zijn, hebben zo'n rondleiding meegemaakt en de verhalen die ze daarbij hoorden laten hen niet meer los. Hoewel ze bang zijn, besluiten ze toch op onderzoek uit te gaan in dit Horrorhuis. Dat ze daarbij in doodenge, bizarre en gevaarlijke situaties terecht komen spreekt vanzelf. De uiteindelijke ontknoping kan na al die spanning een beetje als een anticlimax overkomen, maar dat zal de liefhebbers van dit populaire genre niet echt storen. Boek uit de Kippenvelreeks*. Gemakkelijk te lezen verhaal in eenvoudige spreektaal; nauwelijks karaktertekening. De 22 korte hoofdstukken worden steeds op een spannend moment afgebroken. De ruime interlinie zorgt voor een rustige bladspiegel. 

Linda schoot in de lach. Ze draaide zich om naar haar vader. Met haar duim over haar schouder wijzend, riep ze: 'Hé pap, weet je wat Robin zei over dat monster?' Haar vader keek omhoog, naar het wezen dat hem aanstaarde. 'Nou?' 'Zo'n knappe vriendin zoekt-ie nou al jaren!' Tot haar verbazing bleef haar vader als bevroren naar boven kijken. Wat Linda en Robin niet konden zien, was dat de monsterlijke kop achter hen tot leven was gekomen. De rode ogen van het gedrocht stonden nu wijd open en uit zijn bek droop bloederig slijm. Vier klauwen met lange, scherpe nagels krulden zich om het bord en het monster keek hongerig op hen neer...

Recensie(s)

NBD|Biblion recensie

Linda Morris, haar broertje Robin en diens vriendje Jim bezoeken met hun ouders een nieuw griezelpark dat Horrorland heet. Als vader geld in de parkeerautomaat heeft gedaan, zakt de auto in de grond en klinkt het geluid van staal dat tot schroot wordt geperst. Dit blijkt meteen de eerste attractie. Op dit niveau gaat het boek verder. Tot leven komende monsters, boomslangen, grijze wolven, van alles passeert de revue. Even wordt het spannend als de kinderen opgesloten zitten in de vleermuizenschuur. Uiteindelijk raken ze elkaar allemaal kwijt. Het geheel is vlot geschreven, maar er zit niet echt een boeiende verhaallijn in deze uitgave; het is meer een opeenvolging van griezeleffecten. Door de overdosis aan horror is er ook voor humor weinig plaats. Gemakkelijk te lezen verhaal in negentien hoofdstukken die steeds op een spannend moment afgebroken worden.

Meneer Mortman begon in zichzelf te neuriën. ,,Waarom doet hij dat?" wilde Alex weten. ,, Zo begint het altijd," siste Miranda. Meneer Mortman kon nu ieder moment aan zijn maaltijd beginnen. Hij pakte een schildpadje en bracht het naar zijn mond. Miranda's maag keerde zich om... ,,Let op, nu gaat hij veranderen," fluisterde ze. Alex ging op zijn tenen staan om over Miranda heen te kijken. ,,Ik geloof er geen barst van," mompelde hij. ,,Hou je mond," siste Miranda. ,,Straks komt hij achter ons aan!"

## Recensie(s)


Miranda heeft een bijbaantje in de bieb en ziet daar toevallig dat meneer Mortman, de bibliothecaris, na sluitingstijd in een monster verandert en vissen, schildpadden, slakken etc. rauw opeet. Niemand wil haar geloven omdat ze altijd grapjes maakt over enge dingen en daarom gaat ze zelf op onderzoek uit, waarbij ze bijna gegrepen wordt door 'het monster'. Na onderzoek van de politie blijkt meneer Mortman een zoon te zijn van een bioloog, die experimenteerde waardoor, de inmiddels volwassen, meneer Mortman voor een deel reptiel werd. Boek waarin de spanning wordt opgebouwd: is het verbeelding van Miranda of is het realiteit dat meneer Mortman verandert in een monster? De 'ontknoping' op de laatste halve bladzijde is te abrupt en simpel. Deel uit de serie 'Kippevel'; 'griezelige' kaft, duidelijke letter, korte zinnen en eenvoudig woordgebruik. Vanaf ca. 10 jaar.
(Biblion recensie, Ad de Laat.)
(source: Bol.com)