100

Drie uur later was vastgesteld dat Mace geen gebarsten schedel had.

‘Uw hoofd moet wel extreem hard zijn,’ zei de arts van de spoedgevallenafdeling.’

‘Dat klopt,’ zeiden Beth en Roy tegelijk.

Toen haar been gehecht was, ze verband om haar hoofd had en een recept voor een pijnstiller, verlieten ze het ziekenhuis vroeg in de ochtend. Roy en Mace hadden Beth onderweg iets verteld van wat er was gebeurd, maar ze stond er nu op dat ze zich door haar naar het huis van Abe Altman lieten terugbrengen, want ze wilde de rest van het verhaal horen. De Ducati van Mace was door de politie opgehaald en werd ook naar Altmans huis gebracht.

In het gastenverblijf waren ze nog een uur bezig de politiecommandant op de hoogte te stellen van hun bevindingen.

‘We laten meteen een opsporingsverzoek voor Ned Armstrong uitgaan,’ zei Beth, en ze pakte de telefoon om dat te regelen. Toen ze de opdracht had doorgegeven, zei ze: ‘Misschien was hij degene die je heeft aangevallen.’

‘In dat geval zal ik hem graag met gelijke munt terugbetalen,’ zei Mace, terwijl ze met een ijszak op haar hoofd op de bank ging liggen.

‘Hij is waarschijnlijk allang weg,’ zei Roy.

‘Waarom denk je dat?’ vroeg Beth.

‘Als hij Mace in die koelkast heeft gelegd, is hij vast nog een tijdje blijven hangen om naar het gebouw te kijken. Dan heeft hij de politie gezien en heeft hij Mace ook levend naar buiten zien lopen.’

Beth schudde haar hoofd. ‘We kunnen dat risico niet nemen. Het is duidelijk dat Ned dit niet in zijn eentje doet. Daarom krijgen jullie vierentwintig uur per dag bewaking.’

‘Ik ben met een strafzaak bezig,’ zei Roy.

Mace ging rechtop zitten. ‘En ik moet achter een dikke klootzak aan. Onder andere.’

‘Dat kun je nu aan de politie overlaten. Dat had je vanaf het begin moeten doen.’

‘Hé, ik heb veel van het zware werk gedaan,’ protesteerde Mace.

‘En denk je nu dat ik een eindspurt ga inzetten en alle eer ga opeisen als we de zaak oplossen?’

‘Verdomme, Beth, dit hebben we al eerder besproken. Ik blijf hieraan werken.’

‘Wanneer leer je nou eens dat de regels óók voor jou gelden?’

‘Dat zou ik leren, als die regels niet altijd zo sterk in mijn nadeel waren!’

‘Dat is een excuus van niks.’

‘Ik moet dit doen, Beth,’ riep Mace uit, en ze sprong van de bank. De zak ijs gleed op de vloer. Een ogenblik leek het of er klappen zouden vallen.

Roy ging tussen hen in staan en legde zijn hand op de schouder van elk van beiden.

Tegelijk riepen de twee vrouwen uit: ‘Hou je erbuiten!’

‘Nee!’ riep hij, en hij duwde hen beiden naar achteren. Mace belandde op de bank en Beth in een stoel. Beide zussen keken geschokt naar hem op.

‘Je hebt zojuist een politiefunctionaris aangevallen, Kingman,’ snauwde Beth.

‘O ja, gooi hem dat maar voor de voeten!’ riep Mace uit.

Roy blafte: ‘Willen jullie nu eens even je kop houden en luisteren?’

De vrouwen keken elkaar en toen hem aan.

‘Oké,’ zei Roy. ‘Oké. Deze mensen hebben dingen gedaan die enorm veel middelen en mankracht vergen.’

‘Wat stel je voor?’ zei Beth.

‘Dat we samenwerken,’ antwoordde Roy simpelweg. ‘Zoals Mace al zei, heeft ze veel van het zware werk gedaan. Ik kan in het kantoor van dlt komen. Misschien levert dat iets op. Commandant, jij beschikt over middelen die voor ons onbereikbaar zijn. Ik zeg alleen dat het veel zinvoller is als we samenwerken. Ik denk dat we allemaal hetzelfde willen, zij het om verschillende redenen.’

Beth nam haar blik van Roy weg en sloeg haar ogen neer. ‘Misschien kunnen we inderdaad samenwerken.’

‘Dan moeten we je nog één ding vertellen,’ zei Roy. Hij keek Mace nerveus aan.

Ze zei: ‘De man met wie Tolliver op vrijdag dineerde, was Jamie Meldon.’

‘Hoe weten jullie dat nou weer?’

‘Een ober in het restaurant herkende hem,’ zei Roy.

Beth keek verbaasd. ‘Ik ken iemand die denkt dat Meldon door binnenlandse terroristen is vermoord.’

Roy schudde zijn hoofd. ‘Wij denken dat hij is vermoord omdat iemand hem met Diane zag dineren. Diane wist iets en ze waren bang dat ze het aan Meldon had verteld, en hij was officier van justitie.’

Mace voegde daaraan toe: ‘En ze hebben niet lang gewacht. Het diner was op vrijdagavond en Diane is meteen daarna vermoord. Meldon heeft het weekend ook niet overleefd. Watkins is waarschijnlijk ook dood. Daarom moet ik me opknappen en naar Newark.’

‘Wat is er in Newark?’

Mace vertelde over het advocatenkantoor dat Tolliver had vertegenwoordigd toen ze ging scheiden.

‘En ik heb vanmorgen die zitting,’ zei Roy. ‘Maar daarna ga ik naar dlt en kijk ik wat ik daar kan vinden.’

‘En wat willen jullie dat ik doe?’ vroeg Beth.

‘Hopelijk vind je Ned,’ zei Mace.

‘Zijn vingerafdrukken zijn waarschijnlijk overal in de hal te vinden. We kunnen ze door de databases halen.’ Ze stond op. ‘Als ik jullie dit laat doen,’ zei ze met een strakke blik op haar zus, ‘moeten jullie regelmatig verslag uitbrengen en mogen jullie je niet zonder ondersteuning in een gevaarlijke situatie begeven. Geen derde verdiepingen meer. Is dat duidelijk?’

‘Luid en duidelijk. Ik geloof niet dat ik ooit nog een koelkast in huis kan hebben.’

‘Dus we hebben het groene licht?’ zei Roy afwachtend.

Beth keek hem dreigend aan. ‘Ja, maar we doen het volgens míjn regels, niet die van jullie.’