17

•

Geheime afspraak

Vittoria Minotto was geïntrigeerd. Dat was een gemoedstoestand die ze niet vaak ervoer en om extra te kunnen zwelgen in dat gevoel had ze voorgesteld om in Florian af te spreken. Als je dan toch geld uitgaf, kon je er maar beter van genieten.

Het was een prachtige dag, maar de adem van de herfst was reeds voelbaar in het zachte briesje, dus koos Vittoria een tafeltje dat net binnen in de beroemde groen-met-gouden salon stond en waar hij haar makkelijk zou kunnen vinden. Vandaag waren er geen flarden van een strijkkwartet of piano te horen. De meeste toeristen waren al weg en Venetië bereidde zich voor op zijn winterslaap voordat het Carnevale zou beginnen.

Vittoria bestelde haar schandalig dure caffè americano en stak een sigaret op. Ze keek over het plein om te zien of haar afspraak er al aan kwam. Kijk, daar was hij. Jong, aantrekkelijk, doelbewust voortstappend, waarbij hij de duiven deed opvliegen. Het werd steeds beter.

Hij zag haar onmiddellijk. ‘Signorina Minotto?’ Het was de stem van aan de telefoon. Laag, snel en geagiteerd.

Ze knikte en blies haar rook uit. ‘Si.’

Hij ging zitten, pakte ongevraagd een sigaret en stak die aan. Ze mocht hem meteen.

‘Ik denk dat ik iets weet wat u zou kunnen interesseren. Over Leonora Manin. Of nee, eigenlijk gaat het nog veel verder terug. Over Corrado Manin. U zult er een goed verhaal aan hebben.’

Daar was het. Hij had het gezegd. Het woord waar ze zoveel van hield, waar ze voor leefde. Het woord dat haar aandacht al had getrokken toen ze als klein meisje bij haar vaders knie stond en ademloos naar de woorden ‘Er was eens…’ luisterde. Wat wilde ze altijd graag langer opblijven om nog meer te horen!

Een verhaal.

‘Ga verder.’