≡

18

Twee maanden later ontvingen we met de post de publicatie van de slaper van de sertão; een complete tour door Brazilië, waarin Joao Pessoa, de hoofd- annex havenstad van Parafba, een ‘gehucht in het binnenland’ werd (Toulon, een dorp in de Cantal…), waar Gilberto Freyre, de beroemdste Braziliaanse socioloog, een ‘romanschrijver’ werd (zoals de dramaturg Auguste Comte zei…) en waar onze jezuïet een lange monoloog afstak waarvan de slaper zich de aandachtige bewaker betoonde.

‘Een man van het veld,’ was Irènes commentaar.

Die eraan toevoegde: ‘Het zijne.’

Aan deze kampioen van de ‘getuigenis’ dank ik mijn roeping als romanschrijver.