59

Hele goeie, milde Meester,

Afijn, ik werd dus goed link want die viezerik van een Sander zat me in de zeik te nemen tegenover zijn vrienden maar die woede verdween bijna meteen want toen de secretaris van Burckard klaar was met al dat theater zei een van zijn vrienden, volgens mij ook een Aleman, een hele serie dingen in hun taal waar je geen klap van verstond maar één ding begreep ik goed, hij zei duidelijk de naam Boccaccio. En dat viel me erg op want dat was nou al de derde keer dat we die tegenkwamen en de tweede keer dat we hem door de Duitsers hoorden zeggen want de eerste was geweest toen ik Dorothea’s vader in zijn hut begluurde en Lionardo en ik keken lelijk op want je snapt niet wat de Duitsers en Alemannen en Straatsburgers tering nog an toe met Boccaccio te maken hebben, afgezien misschien van dat Boccaccio ook een van de Antiekisten was. Intussen begon een andere Duitser samen met Sander iets op een vel papier te schrijven, net of het aantekeningen waren van wat Sander had uitgelegd.

Ser Lionardo, die altijd argwanend is bij alles wat ik doe, zelfs goeie vrome dingen, fluisterde in mijn oor van neem me niet kwalijk Salai maar waarom zei je zo-even klootzak tegen die vent die tot nu toe aan het woord was?

Intussen waren de Duitsers weer begonnen met proosten en bier hijsen en hieven ze liederen aan van Lalaaaa Laloooo Baaabooobuuu ook omdat ze volgens mij nogal bezopen waren.

Toen met al die heisa kon ik Lionardo antwoord geven zonder dat iemand me zou kon horen en ik legde uit dat die pief Sander was, de secretaris van Burckard, want Lionardo had hem nog nooit gezien en ik biechtte op dat ik niet alleen met het dienstmeisje mee naar hem thuis was geweest maar ook terwijl hij het dienstmeisje neukte aan zijn goorlapperij mee had moeten doen, ik had me spiernaakt moeten laten opsluiten in een houten kist terwijl hij en het dienstmeisje boven op de kist lagen te naaien want Sander is een smeerpijp en mag graag zo’n heisa maken maar nou had Sander vast alles aan zijn andere Duitse en Straatsburgse vrienden verteld enzovoorts en had ie mij in de zeik genomen. Toen zei Lionardo van Salai je bent een waanzinnige domoor, weet je dat? Want als jij ik zeg niet de dichters en de schrijvers maar op zijn minst Boccaccio had gelezen die ook uit ons Florence komt dan zou je gelijk weten dat het verhaal van die twee vrienden van wie de een naait met de vrouw van de ander op een houten kist terwijl de ander naakt in de kist zit, dat dat een van de vieze verhalen van Boccaccio is.13

Godsammeliefhebben, Mijnheer en Meester, juist op het moment, het enige waarop ik Lionardo eindelijk na alle jaren en jaren dat ik hem ken iets zinnigs en bruikbaars hoor zeggen haalde mijn pleegvader die net als ik achter dat raampje met de ijzeren spijlen hing een stommiteit uit, hij gleed uit en kon niet op de been blijven en viel op de grond en van schrik slaakte hij een gilletje, hij zei klote en helaas, Mijnheer en Meester, hadden de Duitsers en Alemannen enzovoorts op dat moment opgehouen met drinken en drukte schoppen en een ervan die Lionardo z’n gilletje duidelijk had gehoord brulde iets in hun taal, dat wil zeggen als ik het moest opschrijven zou het iets wezen als Grrr Skptncgttt! En dus Mijnheer en Meester, hebben Lionardo en ik er niet lang over nagedacht en hebben Lionardo en ik zo snel mogelijk de benen genomen en toen we wat verder weg waren hoorden we de deur van het stenen huis opengaan want de Duitsers wouen ons te pakken krijgen en gelukkig kozen we een paadje tussen van die dichte struiken vol bramen door, daardoor namen ze niet de paarden, anders hadden ze ons gelijk en kregen we een brandmerk op onze reet. Maar hardlopen konden zullie beter dan wij en na een paar minuten zaten ze al achter ons en wel heel dichtbij, alleen wisten wij beter de weg omdat we ook zo heen gekomen waren en we ontweken een paar sloten waar volgens mij een paar Duitsers in gelazerd zijn. Een paar kwamen steeds dichterbij en Lionardo was zo bang dat ie in plaats van zijn adem te sparen om weg te rennen wijvengilletjes slaakte van Iiiii Oeoeoeoe Iiiiih maar volgens mij, Mijnheer en Meester, was dat wel goed want de Duitsers dachten toen vast dat minstens een van ons tweeën een vrouw was dus ze kunnen er nooit achter komen dat wij het waren. Ja want op het laatst waren Lionardo en ik weer terug bij het punt van de rivier waar de boomstammen van de ingestorte brug nog lagen en met behulp daarvan zijn we naar de overkant gekomen, wat bewijst dat de machines van Lionardo heel goed te gebruiken zijn maar alleen nadat ze zijn ontmanteld en dat is wel iets waar Lionardo es stil bij zou moeten staan, denkt U ook niet, Mijnheer en Meester?

De Duitsers probeerden de rivier zelf te doorwaden op een ander punt waar geen boomstammen van Lionardo waren maar volgens mij hebben ze alleen maar een waanzinnig nat pak gekregen en misschien liepen ze wel gevaar te verdrinken zonder erdoor te kunnen, mijn pleegvader en ik zijn wel door blijven rennen, Mijnheer en Meester, als twee bezetenen totdat we terug waren bij de wagen waar die boer op ons wachtte en wij van hup, wegwezen, meteen ervandoor als je je huid wil redden en die man die ons halfnaakt en nat en buiten adem aan zag komen vroeg van hoezo, wat is er in vredesnaam aan de hand? En hij keek ons argwanend aan en het leek haast of ie ons niet meer vertrouwde, waar je hem ook geen ongelijk in kon geven want hij had ons van zijn wagen zien komen als twee normale mensen maar nu leken we op twee dieven die op de vlucht waren voor de dienders. En om maar iets te verzinnen om hem zand in zijn domme boerenogen te strooien zei ik van snel vriend, snel, want de Antiekisten komen eraan en die vent, Mijnheer en Meester, verstond het gelukkig verkeerd en hoorde antichristen en dat was heel goed want zo’n boer is een simpele ziel die altijd bang is voor de duivel en als ie het woord antichrist hoort gaat ie ervandoor als een kip voor de vos.

Waarna we met de wagen weer bij het huis van die boer kwamen. Hij gaf ons wat kleren en we konden opnieuw bij hem overnachten, alleen beeft Lionardo nog als een rietje van angst en slaakt ie nog gilletjes van Iiiiih Oeoeoeoeh halfnaakt en onder de modder of dat ie een flikker en een oen tegelijk is geworden.

Uw onvermoeibare Salai